۱۰۵۰ شهر یک سینما هم ندارند
پردیس‌های سینمایی هر روز در گوشه و کنار شهر‌های بزرگ سبز می‌شوند، اما در مقابل هزارو ۵۰ شهر کشور حتی یک سینما هم ندارند؛ تبعیضی که باعث می‌شود محصولات فرهنگی به عدالت در سطح کشور توزیع نشود.
ساخت سالن‌های جدید سینمایی یکی از مهم‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها در حوزه سینماست که باعث رونق گرفتن اقتصاد سینما می‌شود. شهر‌های بزرگی مانند تهران، چند سالی است که از ساخت سینما‌های تک‌سالنه فاصله گرفته‌اند و با ایجاد مجتمع‌های بزرگ تجاری (مال‌ها) سالن‌های سینمایی به عنوان بخشی از این مراکز خرید ساخته شده است و در کنار آن پردیس‌های سینمایی نیز بیشترین میزان جذب تماشاگر سینما را دارند.
در رقابت تنگاتنگ برای ایجاد سالن‌های مجهز و مدرن در کلانشهرها، بسیاری از شهر‌های کشور فاقد هر گونه سالن سینما هستند. علی سرتیپی تهیه کننده سینما و سینمادار می‌گوید: «متأسفانه در حال حاضر نظارت درستی روی ساخت‌وساز سالن‌های سینمایی وجود ندارد، به عنوان مثال در غرب تهران پردیس‌هایی مانند «کوروش»، «زندگی» و «مگامال» فعال است که هر کدام چندین سالن سینما دارد،
با وجود این تعداد سالن سینما، یک پردیس دیگری با نام «رزمال» در حال ساخت است که دارای هشت سالن سینماست یا «ایران مال» که در حال حاضر با ۱۱سالن سینما ساخته شده است و می‌خواهد ۲۰سالن دیگر نیز به مجموعه خود اضافه کند.» از سوی دیگر محمود کاظمی مدیرعامل موسسه «بهمن سبز» درباره وضعیت سینما‌ها در دیگر شهر‌های کشور، می‌گوید: «در حال حاضر هزارو ۲۰۰ شهر داریم که تنها ۱۵۰شهر از این تعداد سینما دارند.
آخرین استاندارد جهانی می‌گوید برای هر ۱۰هزار نفر باید یک پرده سینما وجود داشته باشد و این یعنی باید ۸هزار پرده در ایران وجود داشته باشد.» کاظمی می‌افزاید: «ما در حال حاضر زیر ۵۰۰ پرده نمایش داریم که به ازای هر ۱۶۰هزار نفر در کشور یک پرده سینما وجود دارد که این آمار یک‌هفدهم استاندارد جهانی است. سرمایه‌گذار زمانی که می‌خواهد با هزینه خود در شهرستان‌ها سالن بسازد، دولت باید به او کمک کند، در غیر این صورت این سرمایه‌گذاری هیچ فایده‌ای ندارد.»
اگرچه سرمایه‌گذاران بخش خصوصی به دنبال منافع اقتصادی از فعالیت‌های فرهنگی هستند و ساخت سالن‌های سینما در شهر‌هایی مانند تهران به دلیل توجیه اقتصادی ادامه دارد، ولی بی‌توجهی به هزارو ۵۰ شهری که فاقد حتی یک سالن سینما هستند، تأسف‌انگیز است. نبود سالن‌های سینما در شهر‌های کوچک باعث حذف سینما رفتن از سبد فرهنگی خانوار‌ها می‌شود و در نهایت حتی اگر سالن سینمایی در آن شهر‌ها ایجاد شود، برای فرهنگ‌سازی استفاده از آن باید زمان و هزینه صرف شود.
