آیا ترامپ نبرد در سوریه را به سمت و سوی جنگ با ایران سوق می دهد؟
نیویورکر نوشت: بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در سوریه ٥٠٠ جریب ( هر جریب حدود ٤ هزار متر مربع) وسعت دارد اما از جاده قابل دیدن نیست. وقتی در اواسط ماه اکتبر به شرط فاش نکردن موقعیت این پایگاه از آن بازدید کردم به قدری برایم تعجب آور بود که تصور کردم راننده تاکسی مرا به محل اشتباهی آورده است چون تنها چیزی که مشاهد کردم چند سرباز کرد بود که در در اطراف یک پست بازرسی ایستاده بودند.
در ادامه این مطلب آمده است: اما با عبور از پست بازرسی و گذشتن از یک تپه، پایگاهی بزرگ نمایان شد. محدوده این پایگاه با خاکریز و سیم های خارداری که در اطراف آن کشیده شده، مشخص می شود. طول باند پرواز آن حدود یک مایل است. انواع اطاقک های چوبی که با شتاب ساخته شده اند و چادرهای بزرگ و خودروهای بیابانی در محوطه پایگاه دیده می شوند. انواع نظامیان از سرباز و ملوان، تفنگدار دریای و خلبان و شمار زیادی افراد غیر نظامی و چندین زن نیز در میان نظامیان مستقر در این پایگاه دیده می شوند. معلوم بود که همه نظامیان مستقر در این پایگاه از تغذیه خوبی برخوردارند و وجود برج مخابرات باعث شده بود که ارتباط از طریق گوشی همراه به بهترین شکل ممکن در خاک سوریه برقرار باشد.
دخالت نظامی آمریکا در سوریه چهار سال پیش با اعزام گروه کوچکی از نیروهای ویژه به این کشور همانند چندین کشور دیگر که وزارت دفاع در آنجا حضور دارد، آغاز شد. در پائیز سال ٢٠١٥ دولت اوباما ٥٠ کماندو را به عنوان مستشار جهت ارایه کمک های لازم به کرد های سوریه که با نیروهای دولت اسلامی در جنگ بودند به این کشور اعزام و انکار کرد که قول و عده خود در زمینه خودداری از دخالت نظامی در سوریه را زیرپا گذاشته است. دخالت نظامی آمریکا در سوریه که با اعزام ٥٠ مستشار به این کشور آغاز شد، اکنون به گفته یکی از ژنرال های این کشور به چهار هزار نفر افزایش یافته است. نکته قابل توجه اینکه کنگره آمریکا مجوز دخالت نظامی در سوریه را صادر نکرده و سازمان ملل متحد نیز در این زمینه ماموریتی به آمریکا محول نکرده است.
با وجود این در خلال چهار سال گذشته نیروهای اعزامی آمریکا به سوریه شکل و حالت یک یگان رزمی زمینی را به خود گرفته است. آمریکا در حد فاصل منبج و حسکه چندین پایگاه از جمله چهار پایگاه هوایی ایجاد کرده است. اکنون نیروهای مورد حمایت آمریکا سراسر منطقه شرق فرات در سوریه را که وسعت آن به اندازه کشور کرواسی است، تحت کنترل دارند. تا کنون چهار نفر از نظامیان آمریکایی در سوریه کشته شده اند اما اطلاعات مربوط به عملیات نیروهای آمریکایی در سوریه به عنوان اطلاعات طبقه بندی شده محرمانه باقی می ماند. هدف اعلام شده نیروهای آمریکایی در سوریه و غرب عراق شکست دادن دولت اسلامی است
امروزه کماندوهای آمریکایی در دیرالزور در دره رودخانه فرات برای بیرون راندن نیروهای دولت اسلامی از آخرین مواضع خود تلاش می کنند. در این میان اسد نیز که از شر داعش خلاص شده است در آستانه شکست دادن شورشیان در ادلب است اما به هر حال ائتلاف اسد، ایران و روسیه امروزه دو سوم خاک سوریه از جمله دمشق، حلب و حمص را در کنترل خود دارد و بقیه خاک سوریه از جمله رقه در کنترل نیروهای تحت حمایت آمریکا قرار دارد.
افزون بر روسیه، ایران بزرگترین حامی اسد بوده است. تهران، انبوهی از شبه نظامیان را در خاک سوریه به خدمت گرفته و این نیروها به همراه حزب الله در کنار نیروهای دولت سوریه علیه مخالفان مسلح می جنگند.
در ماه مارس گذشته، ترامپ اعلام کرد که نیروهای آمریکای از سوریه خارج خواهند شد اما پس از برکناری دو مشاور امنیتی از سوی ترامپ و سپردن این سمت به جان بولتون لحن دولت آمریکا در قبال سوریه و ایران تغییر کرد. بولتون سال گذشته در مصاحبه با شبکه تلویزیونی فاکس نیوز گفت هدف ما تغییر نظام در ایران است. اکنون برایان هوک از مشاوران بولتون در دوران ریاست جمهوری جرج بوش به عنوان مسئول ویژه امور مربوط به ایران از سوی ترامپ منصوب شده است. یک ماه پس از انتضاب بولتون به عنوان مشاور ارشد کاخ سفید، ترامپ از توافق هسته ای با ایران خارج شد. جیمز جفری که پیش از این به عنوان کاردار سفارت آمریکا در عراق خدمت کرده از سوی ترامپ مسئول امور سوریه تعیین شده است. این دیپلمات کهنه کار روز ششم سپتامبر گفت ترامپ موافقت کرده است که نیروهای آمریکایی برای مدتی نا محدود در سوربه باقی بمانند. جان بولتون نیز روز ٢٤ سپتامبر گفت تا زمانی که نیروهای ایران در سوریه حضور دارند نیروهای آمریکایی سوریه را ترک نخواهند کرد. روز ٢٨ سپتامبر، پمپئو دستور تخلیه کنسولگری آمریکا در بصره را که مدعی است از سوی شبه نظامیان هودار ایران با راکت مورد حمله قرار گرفته است، صادر کرد.
همانگونه که بوش در سال ٢٠٠٢ عراق را در سخنرانی خود در سازمان ملل متحد تهدید کرد، ترامپ نیز در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در روز ٢٥ سپتامبر در اشاره به ایران گفت اجازه نخواهیم داد تا بزرگترین حامی تروریسم(!) به خطرناکترین جنگ افزار جهان دسترسی پیدا کند. سخنان تند ترامپ و دیگر مقامات آمریکایی شاید صرفا برای ترساندن ایران باشد اما ایرانی ها نیز نشان داده اند که آماده اند تا با همان لحن به آمریکایی ها پاسخ دهند. ایران در واکنش به حمله به مراسم رژه نظامی در اهواز در ماه اکتبر، مواضع داعش در دیر الزور را با موشک های بالستیک هدف قرار داد. علی شمخانی همتای ایرانی بولتون در پاسخ به بولتون که گفته بود تهدید های ما را جدی بگیرید گفت ما شما را جدی گرفتم و مواضعی در فاصله سه مایلی شما را با موشک هدف قرار دادیم.
اگر آمریکا ایران را مورد حمله قرار دهد با جبهه جنگی روبرو خواهد شد که دامنه آن تا سوریه، عراق ، ایران، افغانستان و حتی یمن، سومالی، لیبی و نیجر کشانده خواهد شد.
میزبان من که از مقامات خوش مشرب وزارت خارجه بود بعد از صرف ناهار گفتگوی کوتاهی با من داشت . از وی خواستم تا درباره مشروع بودن حضور نیروهای آمریکایی در سوریه توضیح دهد. باید توجه داشت که قانون دخالت نظامی در افغانستان، خاورمیانه و شمال افریقا که بعد از یازده سپتامبر به تصویب رسید در مورد دخالت نظامی در سوریه اعتبار ندارد چون در سال ٢٠٠١ که این قانون تصویب شد داعش وجود نداشت و این قانون برای مبارزه و نبرد با القاعده تدوین و تصویب شده بود. دولت ترامپ برای توجیه دخالت خود در سوریه خواهد گفت که القاعده و داعش از یک قماش هستند اما باید توجه داشت که دولت برای دخالت نظامی در سوریه به مجوز کنگره نیاز دارد.
