منتظر فیلم‌های سینمایی بزرگ برای اکران 1398 نباشید
دستگاه‌های فعال در حوزه تولید سینمای ایران که اغلب پروژه‌های بزرگ سینمایی را تولید می‌کنند، هیچ پروژه عظیم سینمایی از جمله هیچ اثر جنگی یا تاریخی دارای ابعاد وسیع تولید نخواهند داشت و با توجه به آنکه دورخیز برای جشنواره فیلم فجر و اکران سال پس از آن، دست کم باید در مهرماه رخ دهد، با اطمینان می‌توان گفت که هیچ پروژه بزرگ سینمایی در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر پرده رونمایی نخواهد شد و ویترین سینمای ایران برای سال آینده کم‌رونق‌تر از سال جاری خواهد بود.
به گزارش تابناک؛ در واپسین روزهای مهرماه، روند تولید فیلم‌های سینمایی شتاب گرفته و در دو ماه اخیر شماری از فیلم‌های سینمایی کلید خورده و با تامین منابع مالی، در ماه‌های آینده فیلم‌های بیشتری مراحل تولید را پشت سر می‌گذارند و برای حضور در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر آماده می‌شوند؛ ترکیبی از کارگردان‌های پرتجربه نظیر رضا میرکریمی (قصر شیرین) و بهرام توکلی (تختی) و کارگردان‌های جوان نظیر رضا درمیشیان (مجبوریم)، سعید روستایی (متری شش و نیم) و محمدحسین مهدویان (لاتاری 2) احتمالاً در این دوره از جشنواره حضور دارند.
در این میان، احتمالاً برخی از این فیلم‌ها نظیر «تختی» پیرامون زندگی غلامرضا تختی و «لاتاری 2» که دنباله‌ای برای «لاتاری» و پیرامون عملیات مرصاد در مقابل عملیات فروغ جاویدان سازمان منافقین است، جزو گران‌ترین آثار این دوره از جشنواره خواهند بود و بعید به نظر می‌رسد که شاهد تولید یک «پروژه بزرگ / Big Productions» در پنج ماه باقی مانده از سال 1397 باشیم. به تعبیر ساده‌تر در جشنواره ملی فیلم فجر سی و هفتم، اثری از نمایش فیلم‌های دارای داستان وسیع و لوکیشین بزرگ نظیر فیلم‌های جنگی چون «ایستاده در غبار» و «تنگه ابوقریب» یا فیلم‌های تاریخی نخواهد بود.
با وجود سوژه‌های فراوان و همچنین درخواست‌های متعدد برای تولید آثار دیگری در این زمینه، به نظر می‌رسد منابع مالی کافی در اختیار متولیان نهادهای فرهنگی دخیل در تولید اینچنین آثاری برای سال جاری قرار گرفته و آنها به همین دلیل سراغ فیلم‌های کم‌هزینه‌تر رفته‌اند. در واقع شاید این مجموعه‌ها با محافظه کاری پیش رفته‌اند، چرا که تولید چنین آثاری -آن هم در این شرایط اقتصادی- با هزینه‌های تصاعدی روبرو است که پیش از این، چنین چالشی درباره برخی فیلم‌های سینمایی مشابه رخ داده است.
بدین ترتیب خواست بیننده برای تماشای چنین آثاری در سبد تولید سال جاری داده نشده و برای سال 1398 نیز فیلم‌های سینمایی بزرگی برای اکران وجود نخواهد داشت. این اتفاق قاعدتاً تنوع اکران را سلب خواهد نمود و بر میزان فروش سینمای ایران در سال آینده نیز تاثیر منفی خواهد گذاشت اما آنچه از تاثیر اقتصادی و تنوع ژانر در اکران پراهمیت‌تر است، کارکرد فرهنگی این آثار بوده که تداوم تولیدشان را ضروری می‌سازد.
نسل کنونی تصوری از احمد متوسلیان نداشت و حتی برای بسیاری از رزمندگان نیز متوسلیان یک فرمانده با چند خاطره بود اما اکنون یک چهره از متوسلیان در سینما وجود دارد که نسل‌های پیاپی می‌توانند او را بشناسند. در سینمای ایران که همچنان از کمبود قهرمان رنج می‌برد، ظرفیت داستانی فراوانی برای چنین تولیداتی وجود دارد. اگرچه فیلم «تختی» در این دوره از جشنواره می‌تواند چنین کارکردی داشته باشد، اما شایسته است برای تماشاگر ایرانی که مشتاق تماشای قهرمان ایرانی بر پرده عریض سینماست، تصاویر متنوعی در هر سال نقش ببندد.
از این منظر انتظار می‌رود با توجه به آنکه فرصت تولید برای چنین پروژه‌هایی در سال جاری عملاً از دست رفته، نهادهای تاثیرگذار در این حوزه نظیر فارابی، حوزه هنری، اوج، بنیاد روایت فتح و… لااقل با تجمیع منابع مالی‌شان، مسیر تولید چنین آثاری را -البته با حفظ کیفیت و صرفه جویی- تداوم بخشند و سینمای ایران دست کم برای سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر و اکران 1399 با چند پروژه عظیم مواجه باشد که دستاوردهای فنی نیز برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد.
