حسن بیادی: به نظر نمی‌رسد جلسه روحانی با اصولگرایان برگزار شود
دبیرکل حزب آبادگران جهادی گفت: اصلاح طلبان در این اوضاع و احوال آشفته با طرح بعضی از انتقادهای صوری به دنبال امتیازگیری و حفظ نیروهای خود در داخل دولت هستند.
به گزارش نامه نیوز: حسن روحانی روی خوش به جناح های سیاسی نشان داده است، با اصلاح طلبان جلسه گذاشت و حرف های آنها را شنید و قرار است پای صحبت های اصولگرایان هم بنشیند. اما وقتی صحبت های اصلاح طلبان می شنویم رضایت چندانی ندارند. عبدالله ناصری مشاور سیدمحمد خاتمی انتقاد تندی کرده و گفته وقتی روحانی احساس فشار می کند چنین جلسات نمایشی را می گذارد تا از فشارها بکاهد.
حالا اصولگرایان نیز روی خوش نشان ندادند و در رسانه های همسو با خود به این موضوع نمی پردازند. از شواهد و قرائن بر می آید که نهاد ریاست جمهوری نیز بازخوردها را دیده که برای دعوت چهره های اصولگرا دست دست می کند.
با حسن بیادی در همین رابه گفتگو نشستیم. او نیز معتقد است «جلسه‌ای که برای مردم فایده‌ای در بر نداشته باشد، تشکیل نشود، بهتر است».
به نظر شما دیدار رئیس جمهور با اصولگراها با رئیس‌جمهور چه خروجی خواهد داشت؟
به نظر نمی‌رسد که اين ملاقات صورت پذیرد و در صورت تحقق هم به علت تشریفاتی بودن نتیجه‌ای را در بر نخواهد داشت، همچنان که جلسات قبل نیز اینگونه بوده است. معتقدم در این موقعیت حساس کشور، جلسه‌ای که برای مردم فایده‌ای در بر نداشته باشد، تشکیل نشود، بهتر است. بنابراین باید این جلسات در راستای منافع مردم و بهبود شرایط آنها باشد.
اگر این دیدار انجام شود، چه مسائلی باید به بحث گذاشته شود؟
چنانچه ان‌شاءا… این جلسه برگزار شود، مهم‌ترین مساله باید چگونگی احقاق حقوق از دست رفته مردم به ویژه اقشار آسیب پذیر باشد و دولت باید برنامه‌های خود را ارائه و احزاب هم راهکارهای مناسب را بدون در نظر گرفتن اختلافات جناحی بیان کنند.
جلسه اصلاح‌طلبان را با روحانی چه طور بود؟
متاسفانه خبر زیادی ندارم، اما آنچه از ظواهر جلسه پیداست و همچنین با توجه به مطالبی که توسط دیگران بیان شده است، این جلسه نتیجه خاصی نداشته است.
چرا اصلاح طلبان روز به روز دارند از حسن روحانی فاصله می گیرند، حال آنکه در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 با تمام ظرفیت سیاسی خود پای کار آمدند و پشت سر رئیس جمهور مستقر قرار گرفتند؟
مواضع بعضی از اصلاح طلبان که جدیداً نسبت به عملکرد دولت بیان می شود نوعاً شخصی است و ربطی به تصمیمات جمعی و درون گروهی آنان ندارد. ضمن آنکه آقای حسن روحانی از اول هم متعلق به اصلاح‌طلبان نبود و نخواهند بود.
پس چرا اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و 96 از آقای روحانی حمایت کردند، حتی آقای عارف سال 92 با فشار جریان اصلاحات مجبور به کناره گیری شد؟
پر واضح است که از باب “هدف وسیله را توجیح می کند” این اتفاق افتاد. علت دیگر آنکه اصلاح طلبان کاندیدای مطرح و رای آور را در آستین نداشتند بنابراین به تصمیم حمایت از روحانی رسیدند. البته شاید هم دست های پنهان بعضی از باندهای متصل به قدرت و ثروت در این زمینه موثر واقع شدند. حالا در مجموع اصلاح طلبان در این اوضاع و احوال آشفته با طرح بعضی از انتقادهای صوری به دنبال امتیازگیری و حفظ نیروهای خود در داخل دولت هستند.
امروز برخی نمایندگان اصلاح طلب طرح استیضاح روحانی را مطرح می کنند و از طرف دیگر برخی شخصیت های سیاسی همچون موسویان، محمدعلی ابطحی و سحرخیز پیشنهاد استعفا به او می دهند، چرا؟
همانطور که قبلاً بیان شد طرح این نوع مطالب یک روی سکه است و بوی سهم‌خواهی یا تمامیت خواهی از آن به مشام می رسد. روی دیگر سکه نشانگر وجود اختلافات جدی درون گروهی بین مجموعه های اصلاح طلب است که این طور ظهور و بروز پیدا کرده است.
چقدر انتقادهای اصلاح طلبان به روحانی را وارد می دانید؟ چه میزان از این انتقادها سیاسی است؟
این نوع منتقدین خودشان اول باید پاسخگوی اشتباهات عدیده و نواقص ایجاد شده باشند، چرا که ائتلاف اینگونه و مصلحت اندیشی با تکنوکرات‌های جبهه سازندگی نتیجه‌ای جز این اوضاع آشفته نخواهد داشت.
با عبور اصلاح طلبان از روحانی چه اتفاقی می افتد؟
این اثفاق بعید و شاید هم محال باشد و چنین توانی هم در آنان مشاهده نمی شود، زیرا اگر این دوستان این کاره بودند، حداقل در بازی سوال از رئیس جمهور شرکت می کردند و خودی نشان می دادند.
آیا اصلاح طلبان می توانند با انتقاد از دولت، خود را نزدافکارعمومی توجیه کنند تا در یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی و سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در موضع منتقد وضع موجود باشند نه مدافع عملکرد دولت آقای روحانی؟
هرگز چنین امکان و موقعیتی پیدا نمی کنند، اگرچه اصولگرایان هم وضعیتی بهتر از آنان ندارند.
به نظر شما امروز مردم به دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب چگونه می نگرند؟
دست این جبهه‌های بی خاصیت برای مردم رو شده است ولی مردم مظلوم با آبرو و همیشه محکوم راهی جز همکاری برای‌شان نمانده است که بخواهند تصمیمات خود را اجرایی کنند. مگر شورای نگهبان شخصی موفق مانند آقای دکتر ماهاتیر محمد را معرفی کردند که مردم به او رای دهند؟ مگر احزاب وجود خارجی دارند که مردم پیرو آنان باشند، و قس علی هذا.
