آقای روحانی! دست مریزاد؛ برای چنین روزی به شما رای دادم

سخنرانی حسن روحانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل بر خلاف سخنان ترامپ که قبل از او ایراد شده بود، نشانه ای از جنگ طلبی و به مبارزه طلبیدن طرف آمریکایی نداشت.

روحانی در سخنرانی خود در مورد مذاکره با آمریکا بیان اینکه برای گفتگو نیاز به گرفتن عکس های دو نفره نیست، اعلام کرد: من گفت‌و‌گو را از همین جا آغاز می‌کنم. او همچنین تصریح کرد که سخن ما روشن است؛ تعهد در برابر تعهد، نقض در برابر نقض، تهدید در برابر تهدید و گام در برابر گام. روحانی با کنایه به دولتمردان آمریکایی گفت: برخی فکر می‌کنند با تقویت ناسیونالیزمِ افراطی که یادآور تفکر نازی هاست، می توانند به منافع خود دست یابند.

اظهارات روحانی، بازتاب نسبتا مثبتی در میان رسانه های دنیا و نیز شبکه های اجتماعی داشته است.

بی تعارف، در شرایطی که به دلیل وضعیت اقتصادی داخلی که بعد روانی آن به شدت برجسته و اثرگذار بوده، و دولت روحانی را با انتقادات فراوانی مواجه کرده، او در جمع سران کشورهای دنیا، سخنانی بر زبان راند که از آن بوی صلح و گفت و گو به مشام می رسید نه جنگ طلبی و تهدید.

روحانی به جای آنکه به مسائل غیرضروری و پرهزینه ای مانند انکار هولوکاست بپردازد، تصمیم دیگری گرفت و با تبیین تفکر خطرناک نازیسم، برای حاضران اثبات کرد که این تفکر، شباهت زیادی به سیاست های دولتمردان امروز آمریکایی دارد.

رییس جمهور در سخنرانی خود، با تاکید بر بی تعهدی آمریکا و پشت پا زدن دولت فعلی این کشور به توافق های بین المللی، به جای آنکه به تهدید متقابلی مانند خروج ایران از تعهدات بین المللی، درست در نقطه مقابل سیاست ترامپ ایستاد و بر منطق کشورمان و تعهد به موازین بین المللی تاکید کرد.

در حالی که در هفته های گذشته، ترامپ تلاش کرده بود، خود را مایل به گفت و گو و ایران را مخالف گفت و گو نشان دهد، سخنان روحانی به گونه ای بود که حتی راه گفت و گوی مستقیم را نیز نبست که این خود، یک گام رو به جلو محسوب می شود. چراکه اگر فرض کنیم اظهارات ترامپ تبلیغاتی بوده باشد، اکنون روحانی این حربه را نیز خنثی کرده است.

یک سخنرانی غیرمنطقی با شاخ و شانه کشیدن می توانست نگاه های جامعه جهانی به ایران را به سمت و سویی ببرد که اظهارات ترامپ درباره آن منطقی جلوه کند اما متن سخنرانی روحانی هوشمندانه و دقیق نگاشته شده بود. به جرات می توان گفت حتی این سخنرانی از سخنان سال های گذشته او در سازمان ملل نیز اثرگذاری بیشتری داشته و نگاه های مثبت بیشتری را به سوی ایران جلب کرده است؛ چنانکه همچنان متحدان اروپایی واشنگتن نیز در مقابل منطق ایران، و مواضع یکجانبه آمریکا، گزینه اول را ترجیح می دهند.

پر بیراه نیست بگوییم، سیاست خارجی دولت روحانی با وجود دست اندازهای فراوانی که توسط آمریکا در راه آن ایجاد شده بود، یکی از موفق ترین حوزه های کاری این دولت به شمار می رود و چه بسا دلیل اصلی رای دادن به روحانی در انتخابات 92 و 96 نیز همین سیاست خارجی بود. سیاستی که ضمن حفظ اصول و باورهای متعلق به کشور، به دنبال صلح و تنش زدایی است نه به عکس.