احمدی‌نژاد به چی یا کی می‌خندد؟!
یکی با وجود پرونده مفتوح چند ساله‌اش در دادگاه و مواضع ساختارشکنانه‌اش بدون هیچ محدودیتی در جمع‌های مختلف ظاهر می‌شود و شنبه‌ها هم در جمع عقلای قوم به دوربین‌ها لبخند می‌زند و دیگری همچنان ممنوع‌التصویر است؟ به راستی احمدی‌نژاد به چی یا به کی می‌خندد؟!
روزنامه ایران نوشت: روز گذشته و بعد از انتشار عکس‌های جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام، چهره خندان محمود احمدی‌نژاد برای خیلی‌ها بیشتر از محتوای این جلسه جلب توجه کرد. نکته قابل تأمل‌تر اما این است که او سه روز قبل‌تر در کرج حاضر شده و برای جمعی از مردم سخنرانی هم کرده بود.
براساس برخی گزارش‌ها، در این مراسم برخی شعارهای ساختارشکنانه هم سر داده شده بود. کرج یکی از شهرهایی است که اعتراض‌های اخیر در آن به نسبت برخی نقاط دیگر شدت و حدت بیشتری داشت و اینکه محمود احمدی‌نژاد این شهر را برای سخنرانی انتخاب می‌کند، بی ارتباط با این موضوع نیست.
چرا که به اعتقاد برخی، احمدی‌نژاد تلاش دارد از ماجرای نارضایتی‌های مردمی ماهی خود را صید کرده و جایگاه رهبری این اعتراض‌ها را به نام خود ثبت نماید. مواضع هفته‌های اخیر او علیه قوای قضائیه و مقننه و پیشنهادش مبنی بر کناره‌گیری دولت در همین چارچوب ارزیابی می‌شود. فارغ از کارنامه مدیریتی دولت‌های نهم و دهم و خسارت‌های ملی به بارآورده اما آنچه بیشتر برای افکار عمومی محل سؤال است، فراغت بالی است که او در شکستن چارچوب‌های قانونی و عرفی کشور در بیان دیدگاه‌های خود دارد. چارچوبی که زمینه‌ساز ملاحظات بسیار برای فعالان سیاسی و حتی نمایندگان مجلس هم شده است. چنانکه نطق دو هفته پیش دو نماینده اصلاح‌طلب مجلس از سوی همکاران اصولگرایشان در بهارستان و همچنین رسانه‌های اصولگرا تحمل نشد.
در میان تحلیل‌هایی که بعضاً درباره رفتارها و مواضع احمدی‌نژاد بیان می‌شود، به این موضوع هم اشاره می‌رود که وی بی تمایل نیست بازداشت شود تا به زعم خود پازل محبوبیتش را تکمیل نماید. برخی گمانه‌ها تعلل در برخورد قضایی با او را نیز بی ارتباط با این مهم نمی‌دانند.
اما گذشته از این آنچه مشهود است، اینکه احمدی‌نژاد خواسته یا نخواسته، با هماهنگی یا بدون هماهنگی، در حال حاضر دارد در زمین مخالفان تندرو دولت بازی می‌کند و چه بسا برخی مواضع ضد دولتی که در هفته‌های اخیر بخصوص با توصیه‌ها و هشدارهای رهبری به مانع برخورد کرده است، گویی به دوش احمدی‌نژاد انداخته شده است. در حقیقت سکوت رسانه‌های این طیف سیاسی در برابر تحرکات رئیس دولت‌های نهم و دهم نشانه‌ای از رضایت خاطر آنها هم می‌تواند باشد. هر چه باشد، این سؤال بی پاسخ در بین افکار عمومی جدی و جدی‌تر می‌شود که راز برخورد متفاوت با دو رئیس جمهوری سابق چیست.
