ارتباط دیابت و استرس در کودکان
یک مطالعه جدید نشان داده است کودکانی که از لحاظ روانی وقایع تنش‌را تجربه می‌کنند بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع یک هستند.
کودکانی که تجربه رویدادی مانند مرگ در خانواده، طلاق، جدایی یا درگیری در خانه را از سر میگذرانند، سه برابر احتمال ابتلا به دیابت در آنها بیشتر است. بنابراین تنش‌های روحی، به عنوان یک خطر بالقوه باید درمان شوند و بعد از درمان نیز مرتب باید مورد بررسی قرار گیرند.
ار آنجا که حوادث تنش‌زا در زندگی اجتناب ناپذیرند، کودکان و والدین آنها باید از حمایت کافی برای مقابله با این حوادث و جلوگیری از عواقب آن از جمله مسائل پزشکی، برخوردار باشند.
پژوهشگران در این مطالعه، موارد ارثی دیابت نوع یک و نوع دو، سن حاملگی مادران، سطح آموزش والدین و اینکه آیا مادر تا قبل از تولد کودک به طور تمام وقت کار می‌کرده است را کنترل کرده و با تجزیه و تحلیل هر یک به طور جداگانه دریافتند تمام این عوامل سبب می‌شوند کودکان به طور فزاینده در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار بگیرند. در این بررسی، شاخص توده بدن در دوران کودکی نیز در نظر گرفته شد.
پژوهشگران با ارائه یک پرسشنامه به والدین ۱۶۱۵۳ کودک، اطلاعات را جمع آوری کردند. این پرسشنامه‌ها از طریق پست یا مدارس برای والدین فرستاده شد. همچنین ۱۰۴۹۵ نفر از کودکان مورد پایش قرار گرفتند، که پس از بررسی نتایج مشخص شد ۵۸ درصد از این کودکان، مبتلا به دیابت نوع اول بودند.
در این پرسشنامه‌ها از والدین در مورد حوادث تنش‌زایی که از بدو تولد کودکان رخ داده بود سوال شد. این حوادث، مرگ بستگان، بیکاری، اختلاف بین پدر و مادر، تصادف یا هر حادثه جدی دیگر، طلاق و جدایی را در بر می‌گرفت. اثرات این حوادث روی والدین و کودکان به شدت به هم وابسته بود اما دقیقا نمی‌توان مشخص کرد که آیا استرس والدین روی کودکان تاثیر اضافی نیز دارد یا نه.
یکی از عواملی که استرس را به دیابت نوع یک مرتبط می‌سازد، افزایش سطح کورتیزول است. عامل دیگر، استرس سلولهای بتا است که سبب می‌شود مقاومت بدن نسبت به انسولین افزایش یابد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط استرس ناشی از حوادث ناگوار زندگی و یافتن این ارتباط است. برای مطالعات بیشتر، به بررسی عوامل دیگری مانند عوامل ژنتیکی، عفونتها و استرس سلولهای بتا نیاز است.
