آمارهای سازمان جهانی بهداشت از آسیب‌های زنان در جهان

متخصص سازمان پزشکی قانونی تهران با ارائه گزارشی از آمار آسیب‌های زنان در جهان توسط سازمان جهانی بهداشت، گفت: با توجه به اینکه خشونت علیه زنان منجر به ایجاد عوارض روانی جسمانی و بیماری زنانه در خانم‌ها می‌شود نیاز است تا هر زن آسیب دیده مراجعه کننده قبل از هر چیز از نظر آسیب‌های روانی مورد ارزیابی قرار گیرد.

فریده خدابنده متخصص پزشکی قانونی سازمان پزشکی قانونی تهران در دومین روز از همایش ملی پیشگیری از خودکشی در ارزیابی افکار خودکشی در زنان کتک خورده با بیان اینکه پزشکی قانونی در این زمینه آمار دقیقی ندارد و نمی‌توان آمارهای ارائه شده را به کل جامعه تعمیم داد به موضوع شانس و اقبال اشاره کرد و گفت: همه ما دوست داریم که شانس و اقبال خود را عوض کنیم شانس و اقبال نشان از سیکل خشونت در زنان است که این نشان از آن دارد که یک فرد می‌تواند از هر یک از اعضای خانواده آسیب ببیند. آزارهایی مثل همسر آزاری. گرچه شوهر آزاری در دنیا وجود دارد اما زن آزاری بسیار بیشتر است که هرچه این خشونتها بیشتر باشد احساسات کوچکتر می‌شوند.
وی با اشاره به اطلاعات سازمان بهداشت جهانی از آسیب‌ها علیه زنان گفت: 30 درصد از خشونت‌ها از طرف غیر همسر، ۷۰ درصد از طرف همسر و زنانی هم که تجربه خشونت از طرف همسر را داشته‌اند افسردگی در آنها دو برابر بیشتر دیده شده است. همچنین حدود ۷۵۰ میلیون دختر و زن در سن زیر ۱۸ سال ازدواج کرده‌اند، ۱۲۰ میلیون زن و دختر نیز تجربه ارتباط جنسی اجباری را داشتند که این آمار در جامعه ایران دچار مشکل است.

خدابنده با اشاره به آمارهای «WHO» درباره شیوع خشونت بر علیه زنان اظهار کرد: جوامع مختلف بر اساس ایدئولوژی، نوع بیماری‌ها را در ۶ منطقه تقسیم کردند که آسیای جنوب شرقی بالاترین آمار برای آسیب را به خود اختصاص داده و به ترتیب در آفریقا، اقیانوسیه و حتی کشورهای آمریکایی با ۲۹ درصد، خشونت علیه زنان به چشم می‌خورد.

این متخصص پزشکی قانونی با بیان اینکه خشونت علیه زنان عوارض روانی جسمانی و بیماریهای زنان را در پی دارد، گفت: افسردگی‌های روانی، بیماری‌های اضطرابی، اقدام به خودکشی، اختلال در نوع غذا خوردن و آسیب‌های متعدد از عوارض بیماری‌های روانی ناشی از خشونت علیه زنان است. همچنین کمر درد، مشکلات گوارش، وضعیت سلامت پایین، محدودیت‌های حرکتی، بارداری های ناخواسته و سقط جنین از عوارض بیماری‌های جسمانی ناشی از خشونت علیه زنان می‌باشد.

وی با بیان اینکه دو برابر زنان آسیب دیده از نظر مطالعه نسبت به افراد معمولی مشکلات بیشتری دارند و دوبرابر به سمت کارهای خلاف و مواد مخدر گرایش پیدا می کنند، گفت: در برنامه سندروم استکهلم ارزیابی انجام دادیم مبنی بر اینکه چرا زنانی که کتک می خورند بازهم به زندگی با همسر خود تن می‌دهند و سکوت می‌کنند. در این ارزیابی هدف این بود که ببینیم اصلا زنان آسیب دیده به خودکشی فکر می کنند که در همین راستا در هر پنج مرکز پزشکی قانونی در تهران بررسی های انجام شد و به همین منظور ۶۲۱ نفر از زنان آسیب دیده حاضر به شرکت و پاسخ به پرسشنامه‌ها در این حوزه شدند که در این ارزیابی هدف ما بررسی تفکر زنان آسیب دیده از نظر مرگ بود که آیا هیچ وقت این افراد برنامه‌ریزی برای خودکشی داشته اند و یا تاکنون اقدام به خودکشی کرده‌اند؟

این متخصص پزشکی قانونی تهران ادامه داد: نتایج به دست آمده از این ارزیابی نشان داد که زنان دیپلمه اغلب خانه دار دارای یک تا دو فرزند به این موضوع فکر کرده‌اند که هر چه مدت ازدواج بیشتر بوده تعداد آنها افزایش داشته که در بیشتر این ازدواج ها در ابتدای ازدواج هیچ عشقی در میان نبوده و اغلب افرادی بودند که کتک خورده بودند. اگر چه کسانی که از این زنان انتخاب کردیم لزوماً باید حتما کتک خورده می بودند؛ ولی همه این زنان افرادی بودند که به شدت از کتک رنج می‌بردند و بیشتر از نظر آسیب‌های روانی دچار مشکل بودند که هرچه طول مدت ازدواج آنها بیشتر بود. افکار خودکشی در این افراد بیشتر می‌شد.

به گزارش ایسنا، وی در همین راستا افزود: در این ارزیابی سعی کردیم تا ببینیم چه چیزهایی در این موضوع دخیل بوده که سن همسران و نوع آسیب های وارد شده و تعداد دفعات آسیب های وارد شده به زنان آسیب دیده در این موضوع بسیار تاثیرگذار بود و لازم به ذکر است که شغل زنان آسیب دیده و یا حتی سنین آنها هیچ ارتباطی به این موضوع نداشته است.

وی گفت: سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۱ در کشورهای مختلفی بررسی‌های مختلف انجام داده که نشان می دهد افکار خودکشی در زنان کتک خورده بسیار بالا بوده است؛ البته نیاز است تا هر زن مراجعه کننده آسیب دیده ای از نظر آسیبهای روانی ارزیابی شود چرا که ممکن است بعدها خودکشی، اقدام به خودکشی و یا حتی خودکشی های موفق داشته باشد.