اشرافی گری در ماه ضیافت‌الهی!
تجمل گرایی هایی برخی افراد در ماه مبارک رمضان، این ماه پر خیر و برکت را از هدف اصلی خود دور می سازد، فاصله ای که گاه تعبیر فرسنگ ها نیز برای آن کم است.
ماه رمضان به ضیافت الهی موسوم است،سفره ای که پهن می شود و در سایه برکت این سفره معنوی،روح و جان انسان پالایش می شود،زدوده می شود،پاک می شود، از ناخالصی ها، از ناپاکی ها و از آنچه که اخلاق و انسانیت را از آدمی سلب می کند.
علیرغم اهمیت وصف ناپذیر این ماه مبارک و عزیز، متاسفانه برخی از اشرافی گری ها و تجمل گرایی های گروه های مرفه و متمول جامعه، این ماه پر خیر و برکت را از هدف اصلی خود دور می سازد، فاصله ای که گاه تعبیر فرسنگ ها نیز برای آن کم، ناچیز و محدود است.
سخن از منوها و سفره های پر زرق و برقی است که نه قرابتی با ساده زیستی دارد و نه می توان آن را در قالب همزاد پنداری با فقرا، مستمندان و نیازمندان،فهم کرد.
قطعا 16 ساعت روزه داری، در روزهای گرم سال، صرفا در پرهیز از خوردن و آشامیدن خلاصه نمی شود، اما یکی از الزامات مقبول حق واقع شدن این فریضه الهی به همین امر معطوف می شود.
امری که با نخوردن و نیاشامیدن، انسان را به یاد و خاطره شکم های گرسنه و سفره های خالی می اندازد، اما متاسفانه ظهور و بروز برخی از پدیده های نامتعارف و رفتارهای اشرافی گرایانه در سفره های افطاری، اصل این فریضه الهی را توسط عده ای ساده انگار، کژ فهم و شاید تظاهر پیشه،به فرع و انحراف می کشاند.
تنوع غذایی یا چشم و هم چشمی های افراط گونه
موسی نجف پور،کارشناس اقتصادی با اشاره به پدیده اشرافی گری به عنوان یکی از آفت های اقتصادی و اجتماعی جامعه ایران، اظهار داشت: به واقع، ظهور و بروز رفتارهای اینچنینی، عارضه ای جدی برای اقتصاد کشور محسوب می شود، آن هم در شرایطی که سیاست های اقتصاد مقاومتی به عنوان یکی از اولویت ها و ضروریات کشور، مطرح است و می طلبد این دستور کار از سوی تمام آحاد جامعه اعم از شخصیت های حقیقی و حقوقی، شخصی و عمومی، مردم و مسئولان با جدیت تمام پیگیری شود.
وی افزود: در چنین بستر و شرایطی، شاهدیم برخی از تالارها، رستوارن ها و مراکز مجلل عرضه خدمات افطاری، لیست ها و منوهایی تنظیم و تعریف می کنند که نه تنها با سیاست های اقتصاد مقاومتی همخوان نیست بلکه با فلسفه وجودی ماه مبارک رمضان نیز سنخیتی ندارد.
نجف پور عنوان کرد: اغراق نیست که از باقیمانده غذای برخی از سفره های افطاری می توان نیازمندان بسیاری را سیر کرد، اما متاسفانه حتی دور ریز چنین غذاهایی نیز به نیازمندان نمی رسد.
کارشناس اقتصادی گفت: باید واقعیت ها را پذیرفت و اعتراف کرد در مقاطع و مواردی، عرصه فرهنگ را نتوانسته ایم آنچنان که باید مدیریت کنیم که اگر غیر از این بود، قطعا شاهد چنین نارسایی هایی نبودیم.
وی افزود: اگرچه پوسته و ظاهر اشرافی گری در مفاهیم اقتصادی قابل تعریف و بررسی است، اما زیر این پوسته، بیماری فرهنگی نهفته شده که بخشی از آن، ریشه در عملکرد ضعیف و ناکافی متولیان فرهنگی دارد و بخش دیگر آن تابعی از هجمه های فرهنگی و تبلیغاتی سنوات گذشته است که البته قطعا در صورت عملکرد صحیح فرهنگی ، ضریب آسیب پذیری ها نیز با نمود ضعیف تر و کمتری همراه می شد.
هر چقدر پول بدهیم آش می خوریم، اما با شوری آش چه کنیم؟
بر اساس گزارشات واصله، هزینه افطاری یک میهمانی چند ده نفری در برخی از رستوران های مجلل و هتل های نامدار در کلان شهرهایی همچون تهران،مشهد،اصفهان و…به میلیون ها تومان می رسد.
با یک حساب سرانگشتی میزان هزینه برآورد شده برای هر میهمان به 150 تا بعضا 200 هزار تومان نیز می رسد.
به تعبیر محسن سلوکی،محقق و پژوهشگر اقتصادی،هر چقدر پول بدهیم،آش می خوریم،اما به نظر می رسد در خلاء برخی نظارت ها این آش بعضا آنچنان شور می شود که جلویگری از آن جز با نظارت دقیق و هدفمند مُیَسَر نمی شود.
وی با اشاره به ضرورت مقابله و مبارزه با چنین نارسایی های فرهنگی و اجتماعی، در سالی که به اقتصاد مقاومتی مزین شده عنوان کرد: در تمامی دنیا متداول است که به هر حال بر اساس توانایی و بنیه مالی افراد و طبقات اجتماعی، نرخ خدمات نیز متغیر و متفاوت است و این تفاوت ها در عرصه های گوناگون همچون خوراک، پوشاک، مسکن و دیگر خدمات رفاهی و تفریحی نمود پیدا می کند.
سلوکی عنوان کرد: اما وزن و جایگاه ایران و اهداف و آرمان هایی که در عقبه و پیش روی آن تعریف شده اقتضا می کند در ماه مبارک رمضان به عنوان ماه میهمانی خدا، نظارت ها با جدیت هر چه بیشتری انجام می پذیرد تا چنین سفره های پر زرق و برقی جمع شوند.
محقق و پژوهشگر اقتصادی گفت: اگر ماه رمضان ماه میهمانی خدا است که هست، اگر در این ماه مقرر است روح انسان از ناخالصی ها منزه و پاک شود که می شود، می طلبد در این ماه خاص، از عرف های تعریف شده نا مرسوم فاصله بگیریم و با کنترل جدی تری مانع از ظهور آن شویم.
وی افزود: عرف هایی که به غلط در جامعه جاری و ساری شده و با اهداف اصلی و غائی ماه مبارک رمضان سنخیتی ندارد و به واقع مهار آن نیازمند اقدامات عمیق فرهنگی است،لذا به اعتقاد بنده باید به موازات اتخاذ تدابیر فرهنگی،نظارت و برخورد منطقی و مقتضی با آن نیز در دستور کار قرار گیرد.
سلوکی در خاتمه یادآور شد: با هزینه کرد مبالغی که برای چیدن و برپایی سفره های مجلل و اشراف گونه مصروف می شود،می توان بسیاری از زندانیان غیر عمد را آزاد نمود،جوانان بسیاری را به خانه بخت فرستاد، تامین جهیزیه کرد برای دخترانی که به دلیل ضعف بنیه مالی والدین خویش قادر به ازدواج نیستند و باید های بسیار دیگری که جز با روش و منش اخلاقی و انسانی محقق نمی شود و قطعا تمامی موارد فوق با همدلی و همگرایی میسر می شود،آنچنان که در بسیاری از گلریزان های رمضانی شاهد آن هستیم و قطعا باید برای تقویت هر چه بیشتر رفتارها و رویکردهای اینچنینی،بیش از هر زمان دیگری تلاش و همتی مضاعف را لحاظ کرد.
