سقوط آزاد تولید چای در شمال
رئیس مجمع نمایندگان گیلان گفت: میزان مصرف و نیاز کشور در بحث چای سالانه حدود ۱۱۰ هزار تن است در حالی‌که میزان تولید چای شمال سال به سال در حال سیر مسیر نزولی خود است.
جبار کوچکی‌نژاد اظهار داشت: بسیاری از دستگاه‌های دولتی و اجرایی استان گیلان میل و رغبتی برای جذب اعتبار از ردیف‌های پنهان و ملی بودجه ندارند به همین خاطر بنا بر گزارش دیوان محاسبات سهم استان در بسیاری از شاخص‌ها صفر است.
رئیس مجمع نمایندگان گیلان با تأکید بر این مطلب که دولت در طول برنامه ششم موظف به عملیاتی کردن بودجه است افزود: طبق قانون تا پایان برنامه ششم باید 100 درصد بودجه عملیاتی شود یعنی دستگاه‌ها برای مردم شفاف‌سازی کنند که اعتبارات را در کجا و چگونه هزینه کردند.
نماینده مردم رشت در مجلس با اشاره به عقب بودن گیلان از برنامه ششم توسعه عنوان کرد: با یک بررسی اجمالی می‌بینیم که وضعیت و جایگاه استان گیلان در میزان عملیاتی‌کردن بودجه بسیار پایین است و این یعنی اینکه مطابق سیاست‌ها و برنامه تعیین شده حرکت نکرده‌ایم.
وی لزوم حمایت دولت از محصولات کشاورزی نظیر چای را ضروری خواند و گفت: با وضعیت فعلی تولید محصول چای و آسیب‌های بسیار زیادی که به آن وارد آمده اگر دولت چتر حمایتی خود را از صنعت چای کشور بردارد این صنعت حتی یک روز نیز قادر به ادامه حیات نخواهد بود.
نایب رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس تولید تنها 20 هزار تن چای در گیلان را مورد اشاره قرار داد و افزود: میزان مصرف و نیاز کشور در بحث چای سالانه حدود 110 هزار تن است در حالی‌که میزان تولید چای شمال سال به سال در حال سیر مسیر نزولی خود است.
کوچکی‌نژاد ضعف مدیریتی در صنعت چای کشور را علت بسیاری از این نا‌به‌سامانی‌ها دانست و تصریح کرد: روزی در همین استان‌های شمالی و گیلان بیش از 60 هزار تن چای تولید می‌شد اما به علت ضعف مدیریت و برخی علل دیگر این جایگاه با تنزل شدیدی مواجه شد.
رئیس مجمع نمایندگان گیلان از رونق بازار عرضه پیله ابریشم لنگرود و آستانه اشرفیه بین سال‌‌های 40 الی 65 سخن گفت و عنوان کرد: رونق این بازار در این منطقه از شمال کشور زبانزد همگان بود به طوری که حتی شرکت ملی ابریشم کشور را نیز به استان گیلان منتقل کرده بودند.
نماینده مردم رشت در مجلس ضعف و بی‌برنامه‌گی را عامل سقوط جایگاه گیلان در صنعت ابریشم اعلام کرد و بیان داشت: تنزل یک شرکت ملی بزرگ به مرکزی تحت عنوان مرکز نوغانداری و تعدیل بسیاری از پرسنل شاغل در آن از ضعف شدید مدیریتی در صنعت ابریشم حکایت دارد.
