آخرین دور ریاست جمهوری پوتین، دشوارترین دوره برای اوست
از زمانی که ولادیمیر پوتین برای نخستین بار در انتخابات ریاست جمهوری روسیه پیروز شد تاکنون این کشور طی سه دوره شاهد رهبری پوتین بوده است که حامیان او اینگونه دسته بندی‌اش می‌کنند؛ دوره اول، دوره باثبات سازی روسیه (۲۰۰۰ – ۲۰۰۳)، دوره دوم، دوره ثروتمندسازی روسیه (۲۰۰۴ – ۲۰۰۷) و دوره سوم دوره بازگرداندن احترام به روسیه (۲۰۱۲ – ۲۰۱۷).
به گزارش ایسنا، شبکه دولتی راشاتودی روسیه در تحلیلی درباره دوره جدید ریاست جمهوری پوتین نوشت: پوتین اکنون در دوره‌ای که آخرین دوره ریاست جمهوری او فرض می‌شود باید چیزی را که مدت‌ها رهبران قبلی کرملین در قرن بیستم از انجام آن بازماندند، انجام دهند. این کار مدیریت یک انتقال قدرت موفقیت آمیز است.
در دوران شوروی، استالین که ۲۸ سال در قدرت بود و برژنف که ۱۸ سال قدرت را در دست داشت نتوانستند برای آینده بعد از خود برنامه‌ریزی کنند. در این میان استالین یک جنگ قدرت شرورانه به جای گذاشت و برژنف مدیریت لازم برای بهبود وضعیت را نداشته که این شرایط سقوط اتحاد شوروی را کمتر از یک دهه بعد از کنار رفتنش مهیا کرد.
خبر خوب این است که پوتین برخلاف این رهبران سابق روسیه که هر دو زمانی که در قدرت بودند مُردند، از مسئولیت‌هایش آگاهی دارد.
او در ماه مارس در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا می‌خواهد برای دور پنجم به ریاست جمهوری برسد گفت: اگر قرار است من تا زمانی که ۱۰۰ سالم بشود اینجا بنشینم؟ خیر!
اخباری که از تغییرات مدنظر پوتین در نیروهای دولت جدیدش رسیده نشان می‌دهند که او به دنبال روی آوردن یک مجموعه از مقام‌های جوان به منظور دادن مسئولیت‌ها به آنها است. یکی از شاخص‌ترین این موارد ماکسیم اورشکین ۳۵ ساله است که به عنوان وزیر توسعه اقتصادی منصوب شد.
از طرف دیگر سیاست خارجی پوتین نیز به شدت محبوب است. اقدام برای انضمام کریمه به خاک روسیه در سال ۲۰۱۴ و اعتقاد عمومی مبنی بر اینکه او سرانجام جلوی نزدیک‌تر شدن ناتو به مرزهای روسیه را گرفته باعث این محبوبیت بوده‌اند.
در زمان کمپین انتخابات اخیر روسیه جوانان این کشور با وجود اعلام نارضایتی از مدیریت مسائل داخلی توسط دولت روسیه، به مواضع خارجی پوتین افتخار می‌کردند.
با این حال پوتین برای بهبود وضعیت داخلی و اقتصاد روسیه نیاز دارد که پرسنلی درست را به کار بگیرد. عده‌ای از کارشناسان می‌گویند که کرملین نیاز دارد که اول با فساد مبارزه کند و بعد تولید را تقویت کرده و توسعه کشاورزی را تشدید کند.
در چند هفته اخیر گمانه‌زنی‌هایی درباره کابینه بعدی روسیه مطرح شده است. کابینه دولت سوم پوتین بعد از تحلیف او در روز دوشنبه استعفا داد و از دو هفته بعد باید کابینه جدید منصوب شود.
پوتین اول از هر چیز اعلام کرده که دیمیتری مدودف نخست وزیر خواهد ماند اما این به این معنی نیست که او کل این دوره روی کار خواهد بود. در این زمینه گزینه‌هایی در اختیار رئیس‌جمهور روسیه است. به عنوان مثال او می‌تواند در سال ۲۰۲۱ یا ۲۰۲۲ فردی را که به عنوان جانشینش در ریاست جمهوری مدنظر دارد به جای مدودف، نخست وزیر کند.
او می‌تواند مدودف را در عین حال در کل این شش سال به عنوان نخست وزیر حفظ کند و به او اجازه دهد در سال ۲۰۲۴ برای دومین دور به ریاست جمهوری برسد. با این حال بهتر است که او قدرت مدودف را کاهش دهد.
پیش‌بینی می‌شود که پوتین دست‌کم در سال ۲۰۲۱ دست به تغییر و تحول رادیکال بزند. چالش‌های اصلی پوتین در عین حال مربوط به پست‌های وزیر دفاع و وزیر امور خارجه که در حال حاضر در اختیار سرگئی شویگو ۶۲ ساله و سرگئی لاوروف ۶۸ ساله هستند، می‌شود. با وجود آنکه هر دو نفر به علت سن و سالشان گزینه‌های مطلوبی نیستند اما در طول دوران خدمتشان موفق بوده‌اند. اگر لاوروف بازنشسته شود سرگئی ریابکوف که از سال ۲۰۰۸ معاون او بوده اصلی‌ترین گزینه جانشینی خواهد بود اما گزینه‌هایی نظیر دیمیتری پسکوف، دبیر مطبوعاتی فعلی کرملین نیز مطرح هستند.
همچنین اگر شویگو از سمتش کنار برود یک گزینه اصلی آلکسی دیومین ۴۵ ساله فرماندار منطقه تولا است. چنین اقدامی گمانه‌زنی‌ها را درباره اینکه دیومین به عنوان اصلی‌ترین جانشین پوتین در ریاست جمهوری مطرح است تقویت خواهد کرد.
شش سال پیش‌رو چالش‌برانگیزترین زمان برای پوتین در سیاست روسیه خواهد بود. او توانسته دوباره روسیه را باثبات کند و جایگاهش را در صحنه جهانی احیا کند و رهبری او موجب شده روس‌ها رشد و موفقیتی بیشتر از هر زمان در تاریخ این کشور تجربه کنند اما او اکنون احتیاج دارد کاری کند دستاوردهایش ادامه یابد و نام او همچون نام کسانی مثل شارل دوگل فرانسه به خوبی به یادگار بماند.
