خطیبی: پول رستوران‌داری بیشتر از هنر است

انگار درآمد‌های چنــــــــد10 میلیونی‌ای که بازیگران بابت قــــراردادهای بازی در فیلم‌ها و سریال‌ها دریافت می‌کنند، بس نیست و کفاف دخل و خرج‌شان را نمی‌دهد و باز به دنبال پول بیشتر هستند. رستوران‌داری و کافه‌داری این روزها انگار شغل دیگر هنرمندان شده است و هر چند وقت یک‌بار شاهد خبری از افتتاحیه یک رستوران جدید از هنرمندان هستیم.

روزنامه فرهیختگان:نکته‌ای که اینجا بیش از هر چیز باید به آن توجه داشت سرمایه‌گذاری هنرمندان روی شغلی است که شاید کمتر به دانش و تخصص حرفه‌ای نیاز دارد و بیشتر از هر چیز مشتری‌ را بر پایه شهرت‌شان پای میز رستوران‌ها می‌کشاند.

این رستوران‌ها که بیش از هر چیز به خاطر اسم صاحبان آنها معروف است، باعث شده تا مشتری‌های زیادی داشته باشند و خیلی‌هایشان فقط به هوای گرفتن یک عکس یادگاری یا امضا، سر از این رستوران‌ها درمی‌آورند.

پدیده چند شغلی بودن و سرک کشیدن به کارهای دیگری در کنار حرفه بازیگری که این روزها مد شده است به نوعی نشان می‌دهد که هنرمندان به دنبال منبع اقتصادی دیگری برای گذران زندگی خود در آینده هستند.

کافی است تا سری به شبکه‌های اجتماعی و صفحات هنرمندان بزنیم و ببینیم که روزبه‌روز بر دایره هنرمندانی که به جرگه رستوران‌دارها می‌پیوندند، افزوده می‌شود و همین بهانه‌ای شده تا در شرایطی که اگرچه دنیای بازیگری حاشیه امن اقتصادی و بیمه‌ای ندارد، اما حاشیه امنیت خوبی از نظر اقتصادی برای چهره‌های مشهور ایجاد شود.

البته در کنار بیزنس و منفعتی که برای صاحبان آنها دارد، شاید بتوان گفت رستوران‌داری هنرمندان مطرح کشور باعث شده تا خیلی از هواداران و سینه‌چاکان آنها؛ راه نزدیک‌تری را برای ارتباط با هنرمندان محبوب خود پیدا کنند.

کافی است تا سری به رستوران‌های خالی از سوپراستارهای سینما بزنیم و با تعدادی از هوادارانی که در پی یافتن بازیگر مورد علاقه خود رنج زحمت را به جان خریده‌اند و از مسافت‌های دور آمده‌اند، روبه‌رو شویم. افرادی که با حضور در آنجا منتظر هستند تا چند دقیقه‌ای را با هنرمند محبوب خود معاشرت داشته باشند و با آنها عکس یادگاری بگیرند. از آن سو هم هنرمندانی را می‌بینیم که قدر عصر طلایی خود را می‌دانند چون چند صباحی است که شهرت‌شان، پله‌ای است برای موفقیت در هر رشته دیگری غیر از تخصص اصلی‌شان. شغل دوم آنها را از نظر مالی بی‌نیاز می‌کنند و می‌توانند به آنها این اطمینان را بدهد که در آینده و پس از پایان عصر طلایی حرفه اصلی خود پشتوانه مالی و درآمد قابل اتکایی داشته باشند. شهاب حسینی، بهرام رادان، سپندامیر سلیمانی، نادر سلیمانی، سام درخشانی، مهران غفوریان، جواد عزتی، بهاره رهنما، لاله اسکندری، فریبا نادری، محمدرضا گلزار و… تنها بخشی از هنرمندانی هستند که این روزها به حرفه رستوران‌داری مشغول هستند.

اشکان خطیبی هنرمند تئاتر و تلویزیون که تا همین چند وقت پیش به رستوران‌داری مشغول بود، در گفت‌وگو با «فرهیختگان» گفت هر حرفه‌ای نیازمند تخصص است و باید قبل از هر چیزی دانش آن را بلد باشیم تا بتوان موفق شد.

وی علاقه به تجارت که در میان هنرمندان و بازیگران ما شایع شده است را بحثی جدا از دانش و تخصص عنوان کرد و گفت: «خیلی از دوستان هنرمند ما فکر می‌کنند اگر سرمایه و علاقه به کاری وجود دارد باید آن کار را شروع کنند در حالی که فکر می‌کنم هر کاری در ابتدا به دانش نیاز دارد و اینکه فکر کنیم می‌توان در این حرفه بدون دانش موفق شد، خود امری اشتباه است.»

این بازیگر سینما و تلویزیون بیان کرد: «خیلی از این کافه‌ها و رستوران‌هایی که توسط هنرمندان اداره می‌شود را باید بیشتر به چشم یک دلمشغولی و‌گذران فراغت دید تا یک منبع مالی که بتوان از آن سودهای هنگفتی را به دست آورد. خیلی از هنرمندان شاید عمر مفید کاری آنها زود به پایان برسد و باید به فکر بعد از آن هم باشند و اگر این چنین فعالیت‌هایی را نداشته باشند، مطمئنا در آینده از نظر تامین مخارج زندگی به مشکل می‌خورند.»

خطیبی ادامه داد: «همیشه صنف بازیگران به‌عنوان افرادی که از سطح رفاه اقتصادی بسیار بیشتری نسبت به سایر افراد برخوردارند، در جامعه مطرح شده‌اند در حالی که این مسائل شاید برای تعداد محدودی از هنرمندان صدق کند و باز اگر بخواهیم در یک مقایسه جهانی‌تر نگاه کنیم، هنرمندان ایرانی در مقایسه با هنرمندان سینمای جهان از دستمزدهای خیلی پایین‌تری برخوردار هستند.»

وی در پاسخ به این سوال که چرا هنرمندان غیر از تجارت رستوران‌داری به سراغ حرفه‌های دیگر نمی‌روند، این‌طور بیان کرد: «به نظرم سرگرمی غذا خوردن یکی از جاذبه‌هایی است که هرکسی را وسوسه می‌کند تا به حرفه پر سود رستوران‌داری وارد شود. وقتی به اقتصاد هنر و فرهنگ نگاه می‌کنیم و گردش مالی آن را در مقایسه با رستوران‌داری می‌سنجیم، می‌بینیم توجه به غذا و شکم در میان مردم یکی از اولویت‌های اصلی آنهاست و طبیعی است که هنرمندان برای سرمایه‌گذاری به کاری غیر از رستوران‌داری فکر نکنند.»

این کارگردان تئاتر که به تازگی نمایش «کنسرت – تئاتر10 سال تنهایی» را از یکم تا پنجم اردیبهشت‌ماه در تالار وحدت به روی صحنه برده بود، درخصوص فعالیت اقتصادی‌اش که چند سالی از عمر خود را صرف آن کرد، بیان داشت: «زمانی که مدیریت دو رستوران را برعهده داشتم چه از لحاظ برند‌سازی و چه از نظر جلب رضایت مشتری بسیار رضایت‌بخش فعالیت می‌کردم اما ممکن است با آن تعاریفی که در ابتدای یک بیزنس برای خود متصور هستید در حین کار فاصله بگیرید و با توجه به اینکه شاید من هم از جنس دیگری بودم؛ ترجیح دادم تا فکر و ذهن خودم را بیش از هرچیز روی رشته و تحصیلات خودم متمرکز کنم تا در آن موفق‌تر شوم.»