جهانگیری و شهرداریِ سیاست زده

با وجود تاکید همه کارشناسان حوزه شهری مبنی بر اینکه شهرداری باید از فضای سیاسی فاصله بگیرد، اما گزینه هایی که به عنوان جایگزین نجفی مطرح می شوند، عمدتا این مسند را سیاست زده تر می کنند.

محمدعلی نجفی، شانزدهمین شهردار تهران پس از انقلاب است. او جایگزین قالیبافی شد که با وجود خدمات غیرقابل انکار برای شهر تهران، همواره فعالیت های او زیر نگاه سیاسی و علاقه مندی اش برای تصدی پست ریاست جمهوری پنهان ماند.

امروزه با مروری بر کارنامه شهردار پیشین، مهمترین انتقاد به عملکرد او، تبدیل شهرداری به سکوی پرتابی برای رسیدن به هدف والاتر به زعم او بوده است.

شورای پنجم شهر تهران هم البته با نگاه سیاسی مردم انتخاب شد و ۲۱نفر از لیست امید مورد اعتماد مردم قرار گرفتند تا مسئولیت اداره شهر و تصمیمات مهم به آن ها واگذار شود.

با بررسی گفتگوهای رسانه ای این افراد آن چه به لحاظ بسامدی بسیار حائز اهمیت است این است که این گروه به شدت بر طبل مخالفت بر سیاسی کاری می کوبیدند و معتقد بودند شهرداری جای سیاسی کاری نیست.

شهردار منتخب شورای پنجم هم بارها بر این موضوع تاکید داشته است؛ وی در همان ابتدای حضور در شهرداری در کانال تلگرامی خود تاکید کرد که مصلحت شهر چیزی فراتر از تعلقات جناحی و گرایش‌های سیاسی است.

نجفی بعدها نیز به مناسبت های متعدد بر این موضوع پافشاری کرد و آخرین بار در همایش حراست شهرداری تهران گفت: روزی که وارد شهرداری تهران شدم، گفتم من کسوت سیاسی را از تن به در می‌کنم و می‌خواهم به عنوان خدمتگزار مردم خدمت کنم.

با این حال برخی رویدادها بویژه در حوزه انتصاب ها همواره باعث بروز انتقادها شده و بسیاری شهردار را به سیاسی کاری متهم کردند.

محمد علیخانی عضو شورای شهر تهران در جلسه علنی شورای شهر گفت: اخبار نگران‌کننده‌ای در برخی از انتصابات در شهرداری تهران می‌شنویم.

سالاری، رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران نیز با اشاره به وجود شایبه‌هایی درباره پاکدستی برخی مدیران جدید شهرداری از نجفی درخواست کرد که در انتصاب‌های اخیر خود تجدیدنظر کند.

این انتصاب ها حتی صدای افرادی مانند حافظی را هم در آورد اما نجفی همواره از انتصاب‌های خود دفاع و با تاکید بر اینکه «در انتصاب‌ها توصیه نمی‌پذیرد»، تصریح کرده که «مصلحت‌های شهر» بر همه چیز مقدم است.

در چنین فضایی که در ظاهر امر حساسیت ها در مورد سیاسی کاری در مدیریت شهری تا این حد بالاست، متاسفانه شاهدیم که پس از استعفای نجفی -که رد پای سیاسی کاری- در آن هم مشهود است، عمده گزینه های پیشنهادی شهرداری افرادی هستند که حتی طرح نام آن ها باعث شگفتی است.

به گزارش مهر ،یکی از این گزینه ها اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور است. اگرچه وی هیچ گاه مستقیم به این موضوع اشاره نکرده اما اینکه چطور چنین شخصی حاضر است ریاست بر مدیریت شهری کلانشهر تهران را بپذیرد یا نامش را مطرح کنند جای شگفتی است.

در این میان می توان از میان شگفتی های متعدد به دو موضوع مهم اشاره کرد:

نکته اول

جهانگیری در مناظره های ریاست جمهوری خطاب به قالیباف به بحث سیاسی کاری در شهرداری تهران اشاره کرد و جایگاه شهرداری را بسیار کوچک تر از آن چیزی خواند که برخی توهم آن را دارند. وی گفت: آقای قالیباف چطور بعد از ۱۲ سال نتوانسته است مساله تفکیک زباله‌های شهری را حل کند. ایشان فقط شهردار سازه است که می‌بینید در منطقه ۲۲ تهران چقدر برج‌های عظیمی در دوره ایشان رشد کرده است که نفس تهران را گرفته یا پل صدر که با پول آن بسیاری از مسائل زیست‌محیطی تهران می‌توانست از طریق تعویض ناوگان اتوبوس شهری تهران حل شود.

معاون اول اضافه کرد: شما شهردار تهران هستید نه بیشتر از آن که حتی در حوزه ارگان‌های زیرنظر شهرداری نیز موفق عمل نکرده‌اید اما یک‌جوری حرف می‌زنید که انگار مسوول کل عالمید.

حال معاون اول رئیس جمهور چطور می تواند بر صندلی ای تکیه بزند که به زعم او «فقط شهردار تهران» است.

نکته دوم

شهردار تهران باید حکمش به امضای وزیر کشور برسد. معاون اول رئیس جمهور چطور حاضر می شود از فردی حکم بگیرد که اکنون در جایگاهی پایین تر از وی قرار دارد؟

به نظر می رسد دور نگه داشتن مدیریت شهری از فضای سیاسی همچنان در حد شعار باقی مانده است و هنوز خیلی ها در پشت این نگاه انکاری، به دنبال اهداف بلندپروازانه هستند.