رقابت در دعوت از سلبریتی‌ها با هزینه بیت المال!

برنامه های ویژه تحویل سال شبکه های مختلف تلویزیونی باز هم با دعوت از سلبریتی ها همراه است، در حالی که تولید ۱۱ برنامه ویژه با توجه به شرایط اقتصادی این رسانه توجیه پذیر نیست.

عصر خبر: هر سال با نزدیک شدن به پایان سال، اخبار مختلفی در ارتباط با ویژه‌برنامه‌های تلویزیون برای سال تحویل منتشر می‌شود. برنامه‌هایی که قرار است از یک سو مخاطبان را در لحظه تحویل سال سرگرم کنند و از سوی دیگر از مراجعه احتمالی مخاطبان به شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای جلوگیری کند. در نهایت هم همین استدلال‌هاست که مدیران شبکه‌های مختلف رسانه ملی را مجاب می‌کند تا هر کدام برای ساخت برنامه‌ای ویژه تحویل سال، دست به کار شوند.

این کار را شاید در نگاه اول بتوان در چارچوب سیاست‌های رسانه ملی برای جذب مخاطب و جلوگیری از سوق پیدا کردن مخاطبان به سمت رسانه‌های رقیب توجیه کرد ولی مرور کارنامه چند سال اخیر رسانه ملی در تولید و نمایش چنین برنامه‌هایی نشان می‌دهد که این سیاست در مرحله عمل، تبدیل به یک نقطه ضعف در کارنامه این مجموعه می‌شود.

این موضوع را از دو جهت می‌توان مورد بررسی قرار داد:

اول اینکه تولید چند برنامه تلویزیونی به مناسبت این رویداد شاید در ظاهر، بتواند باعث تنوع بخشیدن به سبد محصولات رسانه ملی شود ولی آیا تولید چند برنامه هم‌شکل که همگی اساسا با محوریت گفتگو با سلبریتی‌ها و نه هیچگونه خلاقیت و ایده دیگری بنا شده‌اند، می‌تواند در جذب مخاطبان امروز رسانه‌های تصویری که ذائقه‌ای به شدت تنوع‌طلب دارد، موثر باشد؟

اصلا این برنامه‌ها چه مزیتی نسبت به هم و نسبت به سال‌های گذشته‌ای که چنین برنامه‌هایی به عنوان ویژه‌برنامه‌های تحویل سال تلویزیون به روی آنتن رفتند، دارند که لازم است به طور همزمان بیش از ۱۱ برنامه (بدون در نظر گرفتن شبکه‌های استانی) در لحظه تحویل سال از شبکه‌های رسانه ملی نمایش داده شود؟

اما سوال دوم که به نظر می‌رسد به مراتب از سوال اول نیز مهم‌تر است، هزینه‌های صرف شده برا این برنامه‌های سلبریتی‌محور است. برنامه‌هایی که حیات همه آنها به حضور چهره‌های سرشناس گره خورده و معلوم نیست در شرایطی که رسانه ملی خود با مشکلات مختلف اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، چرا باید شبکه‌های مختلف تلویزیون به رقابت با هم بپردازند و در رقابت شبکه‌های مختلف رسانه ملی برای حضور چهره‌های سرشناس در برنامه تولید شده توسط‌ هر کدام از این شبکه‌ها، رقم‌های بالایی به این‌ افراد داده شود؟

آیا بهتر نیست تلویزیون به جای صرف هزینه‌هایی بالا برای تولید حداقل ۱۱ برنامه در شبکه‌های مختلف، انرژی و سرمایه خود را صرف تولید با کیفیت‌تر یک یا دو ویژه برنامه تلویزیونی جذاب و مخاطب‌پسند و به روز در دو شبکه سراسری تلویزیون می‌کرد تا به جای چند برنامه متوسط و ضعیف و تکراری در لحظه تحویل سال، حداقل دو برنامه با کیفیت و خلاقانه تازه به مخاطبان ارائه می‌شد؟