لیست سیاه جدید اصولگرایان؛ لیلا حاتمی و رفقا
فيلم‌هاي ايراني «درساژ»، «خوك»، «هجوم» و «هندي و هرمز» امسال در جشنواره فيلم برلين حضور دارند؛ چهار فيلمي كه هر كدام حاشيه هايي را با خود به همراه آوردند؛ از محتواي غيراخلاقي گرفته تا برداشت‌هاي سياسي و البته سخنوري سياسي عوامل فيلم با زبان الكن در راستاي سياست‌هاي ضد ايراني!
گفته شده امسال فيلم‌هاي ايراني از شانس دريافت خرس برلين برخوردار هستند.
روزنامه اصولگرای جوان در یاددداشت تندی نوشت:فستيوال فيلم برلين از معدود جشنواره‌های خارجي است كه با فرستادن نماينده به ايران، فيلم‌هاي مورد نظرش براي حضور در جشنواره را دستچين مي‌كند، البته اين دستچين كردن به معناي اين نیست كه ژرمن‌ها به دنبال انتخاب كردن بهترين فيلم ايراني از نظر كيفيت هستند بلكه آنها موضوع و رويكرد فيلم نسبت به جامعه و نظام سياسي ايران را در درجه اول اهميت قرار مي‌دهند، براي همين است كه هر سال نام برخي از فيلم‌هاي ايراني براي حضور در فستيوال برلين شنيده مي‌شود كه هيچ جايگاهي در سينماي فاخر ايران ندارند، اما برليناله به آنها مجال و فرصت ديده شدن مي‌دهد. از اهداي خرس به جعفر پناهي تا گذاشتن صندلي خالي براي اين فيلمساز به نشانه همبستگي با وي گرفته تا پررنگ ساختن فيلمي مانند خوك كه در آن به قتل‌هاي زنجيره‌اي گريزي زده شده است همه در برلين ديده مي‌شود.
اشاره به قتل‌هاي زنجيره‌اي و ممنوع الفعاليت شدن فيلمسازها، تنها بخشي از آن چيزي است كه از خوك در برلين ديده شده است. اما اين روزها، مهم‌ترين حاشيه «خوك» اظهارات ماني حقيقي و ليلا حاتمي در نشست جشنواره فيلم برلين است.
دو ويدئوي كوتاه از نشست رسانه‌اي فيلم «خوك» در برلين منتشر شده است؛ ابتدا سخنان ليلا حاتمي بازيگر زن «خوك» و دومي سخنان ماني حقيقي كارگردان اين فيلم. ليلا حاتمي با بيان مبتديانه و همراه با تپق‌هاي فراوان مي‌گويد: «مايلم از اين فرصت استفاده كنم تا خشم و اندوه عميق خودم را نسبت به نحوه «برخورد» با تظاهركنندگان اخير در ايران نشان بدهم و اين شرم‌آور است كه در كشور من، مردم فقط «به بهاي» جان خود مي‌توانند اعتراض كنند. براي اولين بار است كه من مي‌خواهم در مسائل سياسي دخالت و اظهارنظر كنم». اشاره مبهم بازيگر فيلم خوك به كشته شدن معترضان در ايران درست در زماني كه نيروي انتظامي براي برقراري امنيت در تهران چند شهيد داده است و اغتشاشگران با حمله به نيروي انتظامي و بسيج جنايت آفريده‌اند، واكنش‌هاي زيادي را در داخل به همراه داشته است. جالب است سرمايه‌گذار فيلم «خوك» محمد امامي است كه به خاطر دخالت در پرونده اختلاس از صندوق ذخيره فرهنگيان مدتي را در بازداشت به سر مي‌برده و از وي به عنوان يكي از چهره‌هاي متهم در قضيه پولشويي در سينما نام برده مي‌شود.
از سه فيلم ديگر حاضر در برلين «هجوم» ساخته شهرام مكري، نامزد دريافت جايزه فيلم‌هاي همجنس‌گرايانه شده است؛ فيلمي كه كارگردانش عضو گروه سينمايي «هنر و تجربه» است. اين گروه سينمايي با حمايت سازمان سينمايي درست شده و در ميان اهالي سينما به گروه دولتي هنر و تجربه معروف است. اين فيلم درباره قتل در يك باشگاه است و اعضاي آن مردان جواني هستند كه رفتار‌هاي همجنس‌گرايانه دارند! توليد فيلم محتواي همجنس‌گرايانه در سينماي ايران كه مدعاي اخلاق است، باعث حيرت شده است! «درساژ» نيز دغدغه‌هاي نسل جواني را بيان مي‌كند كه در عين ظاهر آرام، سركش هستند و بر قواعد اجتماعي مي‌شورند اما آخرين فيلم ايراني يعني «هندي و هرمز» به سنت‌هاي مردم بومي در برخي از مناطق كشور حمله مي‌كند. خبرگزاري آلمان در معرفي اين فيلم مي‌نويسد: «هندي و هرمز ساخته عباس اميني در بخش فيلم‌هاي نوجوانان برليناله به نمايش گذاشته مي‌شود. اين فيلم روايت مشكلات نسل جوان و محرومي است كه در اسارت سنت‌هاي متحجر اجتماعي و بي‌‌اعتنايي سياسي به آرامي جان مي‌دهد.» الگوي قديمي سياه‌نمايي كه مدت‌هاست براي كسب جايزه در جشنواره‌هاي خارجي استفاده مي‌شود و ديگر مستعمل و نخ نما شده است. همان طور كه در ابتدا اشاره شد، هيچ كدام از فيلم‌هاي ايراني حاضر در برليناله رويكرد مثبتي نسبت به فضاي جامعه ايراني ندارند و برلين عامدانه با پررنگ كردن اين فيلم‌ها مي‌كوشد چهره‌اي مخدوش از كشورمان را در جهان به نمايش بگذارد.
