فرافکنی تا کجا؟
هشت سال پیش در پیامد فتنه ۸۸ کشور زیر فشار تحریم‌های نفتی و مالی شدید قرار گرفت؛ گرای این رفتار مداخله جویانه را آشوبگرانی دادند که ماه‌ها، پایتخت را دستخوش ناآرامی ساخته بودند.
آنچه در مقطعی کوتاه در هفته گذشته صورت گرفت، این بار به واسطه حمایت آشکارتر دولت‌های استعماری و عاملان منطقه‌ای‌شان، در صورت جلسه مضحک شورای امنیت سازمان ملل ظاهر شد.
هر چند تا این مرحله، تیر دشمنان نظام اسلامی به سنگ خورده است، اما آنچنان که از تحرکات ضدانقلاب بر می‌آید، آن‌ها شر پرسودایی در سر دارند و می‌خواهند با بازنمایی مکرر اتفاقات هفته گذشته، برنامه خود را به پیش ببرند.
این برنامه یعنی افزایش تضییقات بر طبقات فرودست و افزایش بحران مالی-اقتصادی در کشور که به معنای از میان نرفتن زمینه‌های آشوب آفرینی است؛ بستری که براندازان از آن بهره برده و چون از سویی نتوانستند خودشان را با مطالبات مردمی پیوند بدهند و از سوی دیگر وارد فاز خشونت آمیز شدند، امکان فراگیری بی نظمی برایشان فراهم نشد.
این نکته تأسف بار را نیز باید متذکر شد که برخی دولتمردان و جریان‌های سیاسی نزدیک به آن‌ها، روز گذشته بار دیگر بر طبل اختلافات سیاسی کوبیدند و تلاش کردند تا سویه‌های انحرافی‌ای برای جنبش مطالبه به میان بکشند، بدون آن که حتی کلامی در مسوولیت دولت برای حل مشکلات به زبان بیاورند؛ این حد از فرافکنی اندوهبار است و نگران کننده، گویا تصمیمی برای حل آنی و قاعده مند مشکلات روزمره مردم نیست.
منبع:روزنامه صبح نو
