هدف جدید سعودی‌ها: دور کردن اعراب شیعه از ایران
القدس العربی نوشت: سخنان صریح وزیر خارجه آمریکا و در خواست او در مورد ترک عراق توسط شبه نظامیان ایرانی، واکنشهای زیادی را به دنبال داشت که مهمترین آنها طبعاً عکس العمل خود ایران است که وزیر خارجه آن، محمد جواد ظریف از نقش امریکا در تلاش برای اختلاف افکنی انتقاد کرد.
ایجاد شورای همکاری بین دو کشور عربستان و عراق نیز در چارچوب ائتلاف قرار می گیرد و از نشانه های آن سفرهای حیدر العبادی به عربستان، مصر و اردن است.
از نمودهای نزدیکی محور عربستان سعودی-مصر-امارات به عراق، طی چند ماه اخیر، حضور مقتدی صدر، در ریاض و ابوظبی و اردن است؛ رهبر شیعه ای که به انتقادات تند و تیزش علیه نخبگان سیاسی حاکم در عراق و نزاع سخت با نوری مالکی- یکی از مهمترین عوامل تهران در بغداد- مشهور است. صدر در واقع نماینده جریان فکری عربی شیعه است که نسبت به تهران رضایت ندارد و و آماده کمک به محور مخالف ایران و سوق دادن سیاست سعودی-مصر-امارات به داخل عراق است.
با این حال، سیاست محور سعودی براساس پایه های محکمی استوار نیست و هر لحظه امکان فروپاشی آن وجود دارد.
علت این مساله آن است که حمایت از پیروزی بغداد بر داعش، مشکل اصلی که در ظهور این گروه تروریستی نقش داشت را حل نمی کند. این نکبت بزرگی است که اعراب سنی از سال 2003، زمان حمله امریکا به عراق بدان گرفتارش شدند و در این مدت، خطراتی چون انحلال و فروپاشی دولت و ارتش عراق و اشکالی از انتقام و سرکوبی طایفه ای، از سر این کشور گذشت. همانطور که پیروزی بر کردها آنها را به نمونه ای از یک مظلومیت قومی بزرگ تبدیل می کند.
نظریه «حمایت از وحدت عراق» بر شکستن دو ستون از ستونهای این وحدت استوار است؛ یعنی اعراب سنی و کردها. در ادامه، حمله دیپلماتیک محور عربستان، بر جذب اعراب شیعه، به دور از ایران متمرکز می شود، و این تفکری است که سزاوار صرف وقت و انرژی زیادی است، در صورتی که محور سعودی-مصری بر پایه مبدأ قومی عربی استوار باشد یا اینکه عناصر سیاسی جذاب و بزرگی را ارائه دهد، نمونه هایی همچون: لیبرالیسم اقتصادی و انتشار دموکراسی و مبادی مدنی، عدالت اجتماعی و سیاسی.
استراتژی محور سعودی-مصری در مورد عراق طبق پایه هایی سست و اوهامی بی اساس بنا شده است و رقابت با ایران در زمینه های قدرت طایفه ای، سیاسی و نظامی آن در عراق، رقابتی است که به پیروزی این محور ختم نمی شود.
