یادگاری یک «پیشمرگ مسلمان کُرد» از ساواک

همراه جمعی از یارانش با کمک شهید «محمد بروجردی» سازمان «پیشمرگان مسلمان کُرد» را بنیان نهاد و برای ریشه کنی عناصر ضد انقلاب در پاکسازی شهر کامیاران رشادت‌های فراوانی از خود نشان داد.
به گزارش ایسنا، پیشمرگ «عبدالله جماران» ششم آذر ماه سال۱۳۱۶ در شهر سنندج متولد شد. پس از گذرندان مقطع ابتدایی عبدالله مقطع ابتدایی در مدرسه به دلیل مشکلات و معضلاتی که در آن زمان دامنگیر خانواده‌اش بود ترک تحصیل کرد.
او اگر چه ادامه تحصیل نداد اما از هوش، استعداد و چالاکی برخوردار بود. تا اینکه سال ۱۳۴۲ با افکار و اندیشه‌های امام خمینی آشنا و از آن زمان یکی از پیروان ایشان شد. به گونه‌ای که در همان سال به جرم فعالیت علیه حکومت، توسط ساواک دستگیر و به زندان «قزل قلعه» منتقل شد و مدت ۶ ماه در حبس بود. او در مدت زندان سخت‌ترین شکنجه‌ها را تحمل کرد. مأموران ساواک تمام دندان‌های او را شکسته بودند و آثار ضرب و جرح در سراسر بدنش به وضوح قابل مشاهده بود.
عبدالله علی‌رغم فشارهای ساواک، همچنان به فعالیت‌هایش ادامه داد. با این که بارها دستگیر، زندانی و شکنجه شد اما از تلاش برای رسیدن به اهدافش منصرف نشد و هم چنان قدرتمندانه علیه حکومت پهلوی به پیش می‌تاخت. در سال ۱۳۵۷ از پیش‌تازان حرکت مردمی شهر سنندج بود و همیشه پیشاپیش جمعیت حرکت می‌کرد و برای مقابله با حکومت پهلوی شب وروز تلاش می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی همراه جمعی از همفکرانش اولین کمیته انقلاب اسلامی را در سنندج پایه‌ریزی کرد و به دفاع از انقلاب اسلامی پرداخت.
در غائله روز بیست و هفتم اسفند ماه سال ۱۳۵۷ که توسط عناصر ضد انقلاب در شهر سنندج بر پا شد، مردانه در مقابل دشمنان انقلاب ایستاد و مانع رسیدن آن‌ها به اهدافشان شد. سال ۱۳۵۸ پس از تسلط عناصر گروهکی بر شهر سنندج به کرمانشاه مهاجرت کرد و همراه جمعی از یارانش با کمک شهید «محمد بروجردی» سازمان «پیشمرگان مسلمان کُرد» را بنیان نهاد و برای ریشه‌کنی عناصر ضد انقلاب در پاکسازی شهر کامیاران رشادت‌های فراوانی از خود نشان داد.
حاج عبدالله در پاکسازی سنندج از لوث وجود ضد انقلاب هرچه داشت عاشقانه در طبق اخلاص نهاد و در جریان این عملیات که ۲۴ روز طول کشید مجروح شد.
پس از بهبودی و ترخیص از بیمارستان اقدام به ایجاد پایگاهی در محله چهارباغ سنندج کرد و فرماندهی آن را بر عهده گرفت و در قلع و قمع ضد انقلاب و انهدام مراکز آن‌ها در داخل شهر نقش بسزایی داشت. حاج عبدالله پس از عمری رشادت و مجاهدت سر انجام در بیست و یکم تیر ماه سال ۱۳۵۹ در درگیری با عناصر ضد انقلاب در خیابان انقلاب سنندج هدف گلوله کین و نفاق قرار گرفت و به شهادت رسید.