اهمیت سفر اردوغان به تهران در چه بود؟
رئیس جمهور ترکیه در تهران به دنبال راهی برای خروج از عزلت بین المللی و منطقه ای بود و بدین منظور از موضع مشترک ایران با ترکیه در مورد پرونده اقلیم کردستان سود جویی می کند و در ادامه از قطر برای مقابله با تحریم شدید از سوی عربستان و مصر، امارات و بحرین، حمایت می کند. آنکارا همچنین تلاش می کند که از نزدیکی روابط با ایران برای کسب موقعیتی در سوریه استفاده کند.
العرب نوشت: رئیس جمهور ترکیه در تهران به دنبال راهی برای خروج از عزلت بین المللی و منطقه ای بود و بدین منظور از موضع مشترک ایران با ترکیه در مورد پرونده اقلیم کردستان سود جویی می کند و در ادامه از قطر برای مقابله با تحریم شدید از سوی عربستان و مصر، امارات و بحرین، حمایت می کند. آنکارا همچنین تلاش می کند که از نزدیکی روابط با ایران برای کسب موقعیتی در سوریه استفاده کند.
دو کشور ایران و ترکیه مرزهای مشترکی با کردستان عراق دارند و منافع فعالیتهای تجاری در اقلیم را بین خود تقسیم می کنند؛ علاوه بر اینکه تاثیر امنیتی و اجتماعی شرایط کردستان عراق برای دو کشور حائز اهمیت است.
به عقیده تحلیلگران، سفر اردوغان به ایران با هدف یکی کردن سیاستهای دو دولت در مورد پرونده کردستان عراق و تقسیم نقشها برای اشغال اراضی عربها در عراق، سوریه، یمن و بحرین صورت گرفته است(!).
این عوامل باعث شد مذاکره بین تهران و آنکارا برای رسیدن به هدف واحدی در مورد مهمترین مساله استراتژیک(استقلال کردها) امری ضروری باشد.
پس از آنکه دو کشور برای تحکیم روابطشان با قطر از یکدیگر سبقت می گرفتند، اکنون در سایه تحولات منطقه، به دنبال آن هستند که پرونده قطر را تبدیل به یک پرونده هماهنگی کنند. بدین معنا، ترکیه و ایران تلاش می کنند از قطر بعنوان برگ برنده ای برای نفوذ در خلیج فارس استفاده کرده و از نفوذ عربستان سعودی بکاهند.
منافع مشترک، آنکارا و تهران را بر آن داشت تا امکانات و ظرفیتهایشان را برای کمک به باقی ماندن سلطنت در خاندان حاکم در قطر به کار گرفته و مانع از بروز هر گونه تغییر ریشه ای در داخل این کشور شوند.
یک کارشناس مسائل عراق و کردستان در گفتگو با العرب گفت:« اردوغان و ایران در یک خندق و سنگر واحد برای مقابله با عربستان قرار گرفته اند و قطعا برای کمک به قطر از جهات سیاسی و اقتصادی تلاش می کنند».
با وجود تشنج در روابط تهران و آنکارا در سال های گذشته، این دو دولت در حال حاضر تمایل زیادی برای برقراری مبادلات تجاری و اقتصادی گسترده دارند و این مساله تا حدی برای آنها اهمیت دارد که تناقض در برخی منافع و مسایل سیاسی بین آنها می تواند زیر سقف روابط اقتصادی قرار گرفته و اداره شود.
