یک سوم خزر تا این تاریخ خشک میشود
معاون محیطزیست دریایی و تالابها با هشدار درباره تداوم روند فعلی تغییرات اقلیمی و مدیریت ناپایدار منابع آب اعلام کرد: اگر شرایط کنونی ادامه پیدا کند، تا سال ۲۱۰۰ حدود یکسوم دریای خزر از دست خواهد رفت.
سناریویی نگرانکننده که پیامدهای زیستمحیطی، اقتصادی و اجتماعی گستردهای به دنبال دارد.
به گزارش تسنیم، بحران آب در ایران مسئلهای مقطعی یا محدود به سالهای اخیر نیست. این بحران ریشهای چند دههای دارد و نشانههای آن از اواخر دهه ۶۰ شمسی آشکار شده بود؛ زمانی که ناترازی میان منابع و مصارف آب بهتدریج شکل گرفت، اما هشدارها جدی گرفته نشد.
در سالهای بعد، کاهش بارشها، تغییر الگوهای اقلیمی و افزایش دما در کنار سیاستهای توسعهمحور بدون توجه به توان اکولوژیک کشور، فشار مضاعفی بر منابع آبی وارد کرد. نتیجه آن، خالیشدن سدها، افت شدید سفرههای آب زیرزمینی و خشکشدن یا نیمهجان شدن دریاچهها و تالابهایی است که زمانی نماد پایداری محیطزیست ایران بودند؛ از دریاچه ارومیه و گاوخونی گرفته تا بختگان و دهها تالاب دیگر.
هرچند بحران آب پدیدهای جهانی است، اما کارشناسان تأکید دارند که سوءمدیریت داخلی نقش پررنگی در تشدید شرایط ایران داشته است؛ توسعه بیرویه کشاورزی، حفر گسترده چاهها، سدسازی بدون ملاحظات محیطزیستی و انتقالهای پرهزینه بینحوضهای، منابع سطحی و زیرزمینی را همزمان فرسوده کرده است.
در چنین وضعیتی، طرحهایی مانند انتقال آب از دریای خزر یا خلیج فارس دوباره مطرح میشود؛ راهکارهایی که علاوه بر هزینههای سنگین اقتصادی و انرژیبر بودن فرآیند شیرینسازی، تبعات جدی زیستمحیطی بهدنبال دارند. این در حالی است که خود دریای خزر با کاهش تراز آب، پسروی سواحل، آلودگی و تهدید تنوع زیستی مواجه است.
در همین زمینه، خبرگزاری تسنیم با حضور احمدرضا لاهیجانزاده معاون محیطزیست دریایی و تالابها، آرزو اشرفیزاده مدیرکل دفتر حفاظت و احیای تالابها، شهرام فداکار مدیرکل دفتر زیستبومها و سواحل دریایی و امید صدیقی مدیرکل دفتر بررسی و مقابله با آلودگیهای دریایی، به بررسی ریشههای بحران آب، سناریوهای پیشرو و این پرسش کلیدی پرداخته است:
آیا هنوز میتوان برای آینده آب ایران و دریای خزر کاری کرد، یا باید خود را برای پیامدهای سنگینتر آماده کنیم؟
