چگونه فریاد زدن بر سر فرزندان را متوقف کنیم
اگر از آن دسته والدینی هستید که گاهی از شدت خستگی یا فشارهای روزمره کنترل خود را از دست میدهید و سر فرزندانتان فریاد میزنید، باید بدانید تنها نیستید. این رفتار میان بسیاری از والدین شایع است، اما خوشبختانه روشهای مؤثر و قابلاجرایی برای تغییر آن وجود دارد.
فریاد زدن معمولاً نتیجه ترکیبی از استرس، خستگی، ناامیدی یا احساس نادیده گرفته شدن است. هرچند ممکن است در کوتاهمدت کار را جلو ببرد، اما در طولانیمدت موجب اضطراب، کاهش عزتنفس و فاصله عاطفی بین والد و کودک میشود. فریاد، اطاعت میآورد اما درک و اعتماد ایجاد نمیکند.
برای عبور از این چرخه، ابتدا باید محرکهای شخصی خود را بشناسید؛ لحظاتی که احتمال از کوره در رفتن بیشتر است. سپس با تکنیکهایی ساده مثل مکث چندثانیهای، تنفس عمیق، دور شدن کوتاه از موقعیت و ایجاد یک روتین آرامشبخش، میتوان جلوی واکنشهای ناگهانی را گرفت.
همدلی با کودک و گوش دادن فعال، نقش مهمی در کاهش تنش دارد. بسیاری از کودکان زمانی بدرفتاری میکنند که احساس میکنند فهمیده نمیشوند. جمله سادهای مثل «میفهمم ناراحتی؛ بگو ببینم چی شده» میتواند فضای درگیری را به گفتوگو تبدیل کند.
بهجای فریاد، از لحن قاطع اما آرام استفاده کنید، انتظارات را پیشاپیش توضیح دهید و عواقب منطقی تعیین کنید. الگوی رفتاری شما، مهمترین آموزش کودک است؛ وقتی آرامش را به او نشان دهید، او نیز همین مهارتها را یاد میگیرد.
اگر گاهی کنترل خود را از دست دادید، یک عذرخواهی صادقانه میتواند رابطه را ترمیم کند: «ببخشید که فریاد زدم. درست نبود و دارم یاد میگیرم بهتر رفتار کنم.» سپس با محبت، زمان مشترک یا گفتوگویی کوتاه، دوباره ارتباط را برقرار کنید.
برای تغییر بلندمدت، یادداشت محرکها، مراقبت از خود و استفاده از حمایت دیگر والدین یا مشاوران تربیتی میتواند بسیار کمککننده باشد.
هیچ والدینی کامل نیست. مهم این است که با آگاهی و تمرین، هر روز یک قدم به سمت فرزندپروری آرامتر، مهربانتر و مؤثرتر بردارید.
