مرگ دختر جوان زیر شکنجه دوستانش
یکسال قبل مرگ مشکوک دختر جوانی به نام مریم در یکی از بیمارستان‌های جنوب تهران به پلیس اعلام شد.
مأموران پس از حضور در محل بیمارستان و بررسی‌های اولیه دریافتند که آثار ضرب و شتم روی صورت و بدن دختر جوان وجود دارد. در ادامه ۵ پسر و دختر جوان که او را به بیمارستان منتقل کرده بودند شناسایی شدند. جسد نیز با دستور قضایی به پزشکی قانونی منتقل و تحقیقات برای روشن شدن ابعاد ماجرا آغاز شد.
در اولین گام پلیس به بازجویی و تحقیق از ۵ دختر و پسری پرداخت که مریم را به بیمارستان منتقل کرده بودند.
آنها در پاسخ به سؤالات مأموران درباره مرگ دوستشان مدعی شدند: «ما یک اکیپ دوستانه بودیم و باهم به میهمانی می‌رفتیم. بعد از مدتی متوجه شدیم در هر میهمانی یکی از وسایل ما سرقت می‌شود وقتی دقت کردیم همه شواهد علیه مریم بود، اما نمی‌توانستیم آن را ثابت کنیم. تا اینکه دو هفته پیش از حادثه ما به جشن تولد دوستمان بابک رفته بودیم و بعد از مراسم تلفن همراه بابک گم شد. از آنجا که مریم سابقه خوبی در این باره نداشت ما همگی فکر کردیم که گم شدن گوشی کار اوست. پس از آن بابک از ما خواست تا مریم را به خانه‌اش دعوت کنیم و هرطور شده تلفنش را از او بگیریم.»
آنها افزودند: «بعد به بهانه‌ای مریم را به خانه بابک کشاندیم البته وقتی مریم به خانه آمد بابک نبود. ما دقایقی بعد سعی کردیم او را به زور وادار کنیم تا بگوید با گوشی چه کرده که به یکباره حالش بد شد و خودمان او را به بیمارستان رساندیم، اما فوت کرد.» در این میان پزشکی قانونی در گزارش علت تامه مرگ را ضرب و جرح خشن و شوک قلبی اعلام کرد.
با تکمیل تحقیقات برای دو پسر و یک دختر اتهام مباشرت در قتل عمدی و برای بابک که این حادثه در خانه او رخ داده بود و یکی ازبستگان مقتول که در ماجرا نقش داشت معاونت در قتل صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۰ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای این جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند و گفتند: «دختر ما بی‌گناه کشته شد و ما به هیچ عنوان حاضر به مصالحه و گذشت نیستیم و خواستار قصاص و اشد مجازات برای متهمان هستیم.»
پس از آن متهمان یک به یک به جایگاه رفتند و با رد اتهامشان مدعی شدند نقشی در قتل دختر جوان نداشته‌اند.
متهمان گفتند ما فکر می‌کردیم که او گوشی بابک را برداشته به همین خاطر آن روز با او برخورد کردیم تا گوشی را پس بدهد، اما حالش بد شد و ما از ترس برایش اکسیژن آوردیم، اما وقتی دیدیم از حال رفته و بلند نمی‌شود فوراً او را به بیمارستان رساندیم. اگر ما می‌خواستیم او را بکشیم نه اکسیژن می‌آوردیم و نه او را به بیمارستان می‌رساندیم.
با پایان جلسه رسیدگی، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
