زخم‌های نامرئی: چرا آزار کلامی در کودکی می‌تواند مخرب‌تر از کتک خوردن باشد؟
بازتاب– یک مطالعه جدید و پیشگامانه هشدار می‌دهد که بدرفتاری کلامی در دوران کودکی می‌تواند تأثیراتی به همان اندازه مخرب و مادام‌العمر بر سلامت روان داشته باشد که بدرفتاری جسمی دارد، اگر نه بیشتر. این تحقیق، که توسط دانشگاه جان مورز لیورپول (LJMU) انجام شده است، درخواستی فوری برای به رسمیت شناختن سوء استفاده کلامی به عنوان یک مسئله جدی سلامت عمومی است که نیاز به توجه و اقدام فوری دارد.
یافته‌های کلیدی: اعداد چه می‌گویند؟
این تحقیق گسترده، داده‌های مربوط به ۲۰,۶۸۷ بزرگسال در انگلستان و ولز را که بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۴ جمع‌آوری شده بود، تحلیل کرد. از شرکت‌کنندگان در مورد تجربیاتشان قبل از ۱۸ سالگی سؤال شد و سلامت روان کنونی آن‌ها با معیارهای استاندارد سنجیده شد. نتایج به وضوح نشان داد که ترومای ناشی از کلمات می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد:
افرادی که در معرض بدرفتاری کلامی قرار گرفته بودند، ۱.۶۴ برابر بیشتر در معرض خطر گزارش بهزیستی روانی ضعیف در بزرگسالی بودند.
این رقم برای کسانی که بدرفتاری جسمی را تجربه کرده بودند، ۱.۵۲ برابر بود.
اما کسانی که از هر دو نوع سوء استفاده رنج برده بودند، با افزایش قابل توجه ۲.۱۵ برابری خطر مواجه بودند.
این اعداد به وضوح نشان می‌دهند که اگرچه بدرفتاری جسمی همواره شوکه‌کننده و مضر است، اما تأثیر منفی بدرفتاری کلامی به تنهایی می‌تواند حتی عمیق‌تر باشد.
تغییر الگوی نگران‌کننده: کاهش خشونت فیزیکی، افزایش خشونت کلامی
اگرچه امروزه والدین کمتر از گذشته فرزندان خود را کتک می‌زنند یا تنبیه بدنی می‌کنند، ولی متأسفانه از فریاد کشیدن، به کار بردن واژه‌های زننده و تحقیر کردن بیشتر استفاده می‌کنند.
یعنی جامعه تا اندازه‌ای توانسته از خشونت فیزیکی پیشگیری کند، اما نتوانسته راه درست رفتار با کودکان را به پدرها و مادرها بیاموزد.
در نتیجه، یک دشواری پیشین (کتک زدن) دارد با یک دشواری تازه (آزار زبانی) جایگزین می‌شود.
این در حالی است که مطالعات ثابت کرده آزار کلامی نیز به همان اندازه تنبیه بدنی می‌تواند بر روان کودکان اثر نامطلوب بگذارد و تا پایان زندگی همراه آنان بماند.
پس بسیار مهم است که به خانواده ها بیاموزیم چگونه می‌توانند با گفت‌وگو و روش‌های سازنده، فرزندان خود را پرورش دهند.
تأثیر این آسیب تنها محدود به احساس غمگینی نیست. این مطالعه نشان می‌دهد افرادی که مورد بدرفتاری کلامی قرار گرفته‌اند، تقریباً دو برابر بیشتر در معرض خطر انزوای اجتماعی در بزرگسالی هستند. این زخم‌های نامرئی می‌توانند به طیف وسیعی از مشکلات جدی منجر شوند، از جمله:
اضطراب و افسردگی مداوم
افزایش احتمال مصرف الکل و مواد مخدر
گرایش به رفتارهای پرخطر
خشونت نسبت به دیگران
علم پشت صحنه: کلمات چگونه مغز را تغییر می‌دهند؟
این یافته‌ها تصادفی نیستند. دانشمندان علوم اعصاب می‌دانند که مغز کودک در حال رشد، فوق‌العاده انعطاف‌پذیر و در نتیجه بسیار آسیب‌پذیر است. کلمات تحقیرآمیز، سرزنش‌های مداوم و فریادهای مستمر، تنها احساسات را جریحه‌دار نمی‌کنند؛ بلکه مسیرهای عصبی و سیستم پاسخ به استرس مغز را به گونه‌ای تغییر می‌دهند که بر نحوه پردازش اطلاعات، مدیریت احساسات و ارتباط با دیگران در سراسر زندگی تأثیر می‌گذارد.
یک فراخوان برای اقدام
پروفسور مارک بلیس، استاد بهداشت عمومی در این مطالعه، نتیجه می‌گیرد: «قوانین جامعه ما در بسیاری از کشورها با موفقیت از بدرفتاری جسمی کودکان جلوگیری می‌کند. این یک پیشرفت مثبت است، اما یک خلا خطرناک ایجاد می‌کند. اگر این خلأ با آموزش، حمایت و راهنمایی‌های عمومی در مورد فرزندپروری مناسب پر نشود، تنها یک نوع آسیب را با نوع دیگری جایگزین کرده‌ایم که به همان اندازه عواقب بلندمدت و ویرانگر دارد.»
این تحقیق به ما یادآوری می‌کند که کلام هرگز فقط کلام نیست. به رسمیت شناختن بدرفتاری کلامی به عنوان یک شکل واقعی و جدی از آسیب، اولین قدم حیاتی برای توسعه سیاست‌های بهتر حفاظت از کودکان و ارائه درمان‌های مؤثر برای بزرگسالانی است که این درد را در سکوت حمل می‌کنند.
منبع newatlas
