چرا سوسک بدون سر زنده می ماند اما انسان نه ؟!
سوسک ها می توانند بدون سر به مدت یک هفته زنده بمانند اما چرا انسان نمی تواند.
سوسک ها به دلیل سرسختی بدنام هستند و اغلب به عنوان محتمل ترین بازمانده های جنگ هسته ای از آنها یاد می شود. حتی برخی ادعا می کنند که می توانند بدون سر زندگی کنند.
فیزیولوژیست و بیوشیمیدان جوزف کونکل در دانشگاه ماساچوست آمهرست، که روی رشد سوسک ها مطالعه می کند، توضیح می دهد که برای درک اینکه چرا سوسک ها – و بسیاری از حشرات دیگر – می توانند از سر بریدن جان سالم به در ببرند، به درک اینکه چرا انسان نمی تواند کمک کند. اول از همه، سر بریدن در انسان منجر به از دست دادن خون و کاهش فشار خون می شود که مانع انتقال اکسیژن و تغذیه به بافت های حیاتی می شود. کانکل خاطرنشان می کند: “شما تا حد مرگ خونریزی خواهید کرد.”
علاوه بر این، انسان از طریق دهان یا بینی نفس می کشد و مغز آن عملکرد حیاتی را کنترل می کند، بنابراین تنفس متوقف می شود. علاوه بر این، بدن انسان نمی تواند بدون سر غذا بخورد، و در صورت زنده ماندن از سایر اثرات سوء از دست دادن سر، مرگ سریع ناشی از گرسنگی را تضمین می کند.
اما سوسک ها مانند مردم فشار خون ندارند. کانکل می‌گوید: «آنها شبکه عظیمی از رگ‌های خونی مانند انسان یا مویرگ‌های کوچکی ندارند که برای جریان خون در آنها به فشار زیادی نیاز دارید». آنها یک سیستم گردش خون باز دارند که فشار بسیار کمتری در آن وجود دارد.
او می افزاید: «بعد از اینکه سرشان را می برید، اغلب گردنشان فقط با لخته شدن بسته می شود. “هیچ خونریزی کنترل نشده ای وجود ندارد.”
جانوران موذی مقاوم از طریق مارپیچ ها یا سوراخ های کوچک در هر قسمت از بدن نفس می کشند. به علاوه، مغز سوسک این تنفس را کنترل نمی کند و خون اکسیژن را در سراسر بدن حمل نمی کند. در عوض، اسپیراکول ها هوا را مستقیماً از طریق مجموعه ای از لوله ها به نام نای به بافت ها هدایت می کنند.
سوسک ها نیز پویکیلوترم یا خونسرد هستند، به این معنی که نسبت به انسان به غذای بسیار کمتری نیاز دارند. کانکل می‌گوید: «یک حشره می‌تواند هفته‌ها با یک وعده غذایی که یک روز خورده زنده بماند». “تا زمانی که برخی از شکارچیان آنها را نخورند، ساکت می مانند و می نشینند، مگر اینکه به قارچ یا باکتری یا ویروس آلوده شوند. سپس آنها می میرند.”
کریستوفر تیپینگ حشره شناس در کالج دره دلاور در دولستاون، در واقع سر سوسک های آمریکایی (Periplaneta americana) را “با دقت بسیار در زیر میکروسکوپ” از تن جدا کرده است.
“ما زخم را با موم دندان مهر و موم کردیم تا از خشک شدن آنها جلوگیری کنیم. چند هفته در یک شیشه دوام آوردند.”
تیپینگ می‌گوید: حشرات دارای توده‌هایی از گانگلیون‌ها – توده‌های بافت عصبی – هستند که در هر بخش بدن توزیع شده‌اند که قادر به انجام عملکردهای عصبی اساسی مسئول رفلکس‌ها هستند، “بنابراین بدون مغز، بدن همچنان می‌تواند از نظر واکنش‌های بسیار ساده عمل کند.” آنها می توانستند بایستند، به لمس کردن واکنش نشان دهند و حرکت کنند.”
و این فقط بدن نیست که می تواند بعد از از بریدن سر زنده بماند. کانکل می‌گوید که سر تنها نیز می‌تواند رشد کند و آنتن‌هایش را برای چند ساعت به جلو و عقب تکان دهد تا بخار تمام شود. اگر مواد مغذی داده شود و در یخچال نگهداری شود، یک سر سوسک می تواند حتی بیشتر دوام بیاورد.
