کوچ بازرگانان ایرانی از امارات

گوهر گفته ۸۰ درصد از مشتریانی که از طریق امارات (با ایران) کار می‌کردند، به دلیل محدودیت‌ها و سقوط ارزش ریال، عملیات‌‎شان را متوقف کردند. برخی از آن‌ها به عمان روی آورده‌اند که روبط بی‌طرفانه‌تری با ایران دارد. اما حتی آنجا هم فشار‌های دونالد ترامپ احساس می‌شود.

همزمان با نزدیک شدن موعد اجرای دور دوم تحریم‌های آمریکایی علیه ایران، روابط تجاری میان این کشور و امارات به تدریج قطع می‌شود و بازرگانان ایرانی هم دوبی را ترک می‌کنند.

به گزارش فرارو، خبرگزاری بلومبرگ برای بررسی کاهش روابط تجاری ایران و امارات، به منوی رستوران یک زن ایران به نام مریم شریفی، که ۱۲ سال پیش به دوبی رفته است، اشاره کرد. از ماه ژوئیه به دلیل کم شدن مشتریان ایرانی، شریفی برای جذب مشتریان بیشتر، در کنار غذا‌های محبوب ایرانی همچون کباب و برنج زعفرانی، ارائه غذا‌هایی نظیر پاستا و بریانی را آغاز کرد.

شریفی گفت: “ما مجبور بودیم که به آشپزمان آموزش بدهیم که غذا‌های متفاوتی بپزد”. به گفته بلومبرگ تغییرات رستوران ایرانی هما، نشان‌دهنده نقش مهم امارات در اجرای تحریم‌های آمریکایی علیه ایران است. امارات یکی از شرکای تجاری تاریخی ایران هستند که تا تنگه هرمز فاصله چندانی ندارد.

حسین اسرار حقیقی، موسس شورای بازرگانی ایرانیان دوبی، گفت: “جامعه (ایرانیان مقیم دوبی)، کوچکتر شده و تجارت با ایران کاهش یافته است”. اعضای این جامعه به ترکیه، گرجستان، ارمنستان و حتی مالزی و کاناد مهاجرت کرده‌اند. اسرار حقیقی مدعی شد: “این (مهاجرت)، برای اقتصاد امارات مشکل بزرگی نخواهد بود. اما به ایران آسیب خواهد زد”.

حجم تبادلات تجاری بین ایران و امارات در سال ۲۰۱۷ به ۲۲ میلیارد دلار افزایش پیدا کرد. این در حالی است که یک سال قبل از اجرای توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵، تبادلات دو کشور ۱۸ میلیارد دلار بود. شرکت زیمنس و شرکت خدمات مالی EY از جمله شرکت‌هایی بودند که از امارات به عنوان پایگاهی برای نظارت بر عملیات‌شان در بازار نوظهور ایران اسفاده می‌کردند.

شرکای آمریکا در خلیج فارس، حامی کارزار آن علیه ایران بودند. آن‌ها معتقد بودند که رقیب‌شان، ایران، در سراسر خاورمیانه نفوذ کسب می‌کرد. مقامات امارات، قبل از اجرای دور نخست تحریم‌های آمریکا بر ایران در ماه آگوست، اجرای محدودیت‌ها علیه ایران را آغاز کردند. داده‌های تجاری تاثیر چندانی را نشان ندادند، اما رستوران شریفی کاهش پیش‌بینی‌شده تجارت را نشان می‌دهد.

حقیقی می‌گوید درخواست‌های ایرانیان برای اقامت در امارات، رد می‌شوند. بانک مرکزی امارات در ژوئن، چندین شرکت صرافی خارجی را به دلایل نقض قوانین پولشویی بست. حتی قبل از اجرای تحریم‌‎های آمریکا علیه صادرات نفت ایران در پنجم نوامبر، از نفتکش‌هایی که بارشان را در بندر فجیره تخلیه می‌کنند، پرسیده می‌شود که مبدأ محموله‌هایشان را ثابت کنند.

یک بازرگان ایرانی که نخواسته نامش فاش شود، گفته بازرسی‌ها در بنادر امارات بیشتر شده است. این بازرگان به مدت ۱۰ سال بدون هیچ حادثه‌ای در دوبی کار کرده است. اما برخی تجیهزات صنعتی که او اخیرا وارد کرده به مدت ۱۰ روز توقیف شده، زیرا مقامات از او مدارک بیشتری خواسته‌اند. سرانجام فقط “تماس‌های شخصی” توانستند مخمصه او را پایان دهند.

به گفته بلومبرگ، مدت‌ها قبل از اینکه دوبی به امارات ملحق شود، با ایران تجارت داشت. موقعیت دوبی به عنوان یک بندر تجاری، در اوایل قرن بیستم بواسطه ورود بازرگانانی که از افزایش مالیات‌گیری حاکمان ایرانی فرار کرده بودند، ارتقا یافت.

رستوران شریفی در طبقه اول یک ساختمان قدیمی در دیره، مرکز تجاری اصلی دوبی و قلب جامعه تجاری ایرانیان برای چند دهه، واقع است. اگر چه منطقه دیره تحت الشعاع برج‌های پر زرق و برق مرکز شهر قرار گرفته است، اما وضعیت کشتی‌های چوبی لنگرانداخته در امتداد خور دیره، نشانه گویایی درباره فشار بر جمهوری اسلامی است.

حمزه نهنگی، کاپیتان یکی از قایق‌های ایرانی، قبلا هر دو هفته یک بار از بندر بوشهر به سمت دوبی می‌رفت و یخچال، روغن خوراکی یا وسایل آرایشی با خود به ایران می‌برد. در شش ماه گذشته او دو بار به دوبی رفت. زیرا سقوط ارزش ریال قدرت خرید ایرانیان را کمتر کرده است. او گفت: “وضعیت، نه برای کارم و نه برای اقتصاد، خوب نیست”.

پرهام گوهری، موسس مشترک شرکتی به نام پارتنرز فرانتیر است که به شهروندان سایر کشور‌ها برای ورود به ایران مشورت می‌دهد. گوهر گفته ۸۰ درصد از مشتریانی که از طریق امارات (با ایران) کار می‌کردند، به دلیل محدودیت‌ها و سقوط ارزش ریال، عملیات‌‎شان را متوقف کردند. برخی از آن‌ها به عمان روی آورده‌اند که روبط بی‌طرفانه‌تری با ایران دارد. اما حتی آنجا هم فشار‌های دونالد ترامپ احساس می‌شود.

ایمان نراقی، موسس شرکت کالا‌های مصرفی گروه دستان در تهران، سال گذشته موافقت مقامات عمان را برای تاسیس یک صندوق برای پروژه‌های خرده فروشی در ایران بدست آورد. نراقی گفت: “این (صندوق) می‌توانست یک پل مالی بین ایران و جهان باشد. ما کار زیادی انجام دادیم، اما در (ماه) می، همه چیز متوقف شد”.