کمند امیرسلیمانی: تلویزیون ما را از خودش بداند
روزگاری تلویزیون آثار خانوادگی و اجتماعی خوبی همچون «پدرسالار» در کارنامه خودش داشت که هنوز هم روی آنتن می‌رود علاوه بر خاطره‌بازی با هنرمندان ماندگاری چون استاد محمدعلی کشاورز، مرحوم جمیله شیخی و مرحوم حمیده خیرآبادی، دیالوگ به دیالوگ این آثار درس‌آموز امروز سریال‌های بدون محتواست.
یکی از نقش‌هایی که مردم با آن ارتباط خوبی برقرار کردند که به‌گونه‌ای در جایگاه عروس «پدرسالار» ایفای نقش می‌کرد، کمند امیرسلیمانی، بود. امیر سلیمانی به گفته خودش هنوز هم بسیاری او را به همان «آذر» سریال «پدرسالار» می‌شناسند و این یعنی موفقیت ماندگاری یک سریال که کمتر این نوع آثار امروز در تلویزیون پخش می‌شوند.
این بازیگر با سابقه تلویزیون و سینما به «تسنیم»، می‌گوید: البته علاوه بر تعدد رسانه‌ها و ترجیح‌دادن برخی از هنرمندان که بیشتر در نمایش‌خانگی و سینما حضور دارند، سبب شده که کمتر «پدرسالارها» ساخته شوند. این سیر نزولی ادامه‌دار خواهد بود و کارها ضعیف‌تر، بودجه‌ها کمتر و سخت‌گیری‌ها در پخش بیشتر هم می‌شود.وی افزود: تلویزیون نباید فاصله‌اش را با مخاطب بیشتر کند و هرچه پیش می‌رویم کارهای ماندگار کمتر ساخته می‌شود؛ در واقع ما که افتخار همجواری با هنرمندان فرهیخته و کاربلدی را در گذشته داشته‌ایم و در آثار خوب و موثری هم ایفای نقش کرده‌ایم این روزها برای‌مان سخت‌تر است.
چرا که من جزو کسانی هستم از 7 سالگی قاب تلویزیون را تجربه کرده‌ام و هنوز هم گذشته‌ها برایم نوستالژی دارند. چون قدرت تولیدات به‌گونه‌ای بود که هم برای هنرمند و هم مخاطب نوستالژی‌ساز بود.امیرسلیمانی با انتقاد از اینکه تلویزیون بیشتر به دایره‌ای خارج از خود اهمیت می‌دهد، تاکید کرد: مشکل دیگر تلویزیون شاید توجه به خودی‌ها نباشد. ما که خودمان را بچه‌های تلویزیون می‌دانیم اما تلویزیون ما را از خودش نمی‌داند.
در صورتیکه ما تلویزیون‌های واقعی کنار هم باشیم کار بد و ضعیف تولید نمی‌شود. البته که ما در مقام بازیگر دوست داریم بهترین بازی‌هایمان را ارائه بدهیم و تلویزیون هم دوست دارد روزهای اوج خودش را دوباره تکرار کند.وی تصریح کرد: اشکالی ندارد از سلبریتی و چهره‌های سینمایی هم استفاده کند اما ما چون گذشته فوق‌العاده و ایده‌آل را دیده‌ایم فکر می‌کنم باید به سلیقه مخاطب احترام بگذاریم و به خواستش جامه عمل بپوشانیم.
او برای تماشای تلویزیون نیاز به قصه و توجه به المان‌های بصری مناسب و ایده‌آل دارد. مخاطب ما با رفتار دم‌دستی خو نمی‌گیرد و آثار ماندگار و ارزشمند می‌خواهد.
