کشتار مسلمانان میانمار با مجوز بانوی حقوق بشری!
دور تازه خشونت‌ها علیه مسلمانان میانماری از دو هفته گذشته آغاز شده است. روز جمعه سوم شهریور ماه، ماموران دولتی وارد مناطق مسلمان نشین ایالت راخین شدند و به سمت مردم عادی شلیک کردند و اموال و خانه‌های مسلمانان را به آتش کشیدند.
به گزارش میزان، حقوق بشر ابزار دست سیاسی‌کاری دولت‌های غربی است. این گزاره‌ای است که دیگر کسی در جهان نسبت به آن تردید ندارد؛ شاهد مثالش همین سکوت مجامع جهان و کشورهای پرمدعای غربی در قبال رفتار خشونت گرایانه و تبعیض‌آمیز دولت میانمار در قبال مسلمانان روهینگیا این کشور است.
قصه پرغصه خشونت و جنایت علیه مسلمانان روهینگیایی ایالت راخین میانمار، موضوع تازه‌ای نیست. از حدود سال 1390 بود که اخبار نگران کننده‌ای از این منطقه در رسانه‌های جهانی مخابره شد؛ اخباری که بیانگر خشونت زاید الوصف ارتش میانمار علیه اقلیت مسلمان روهینگیایی بود.
دور تازه خشونت‌ها
دور تازه خشونت‌ها علیه مسلمانان میانماری از دو هفته گذشته آغاز شده است. روز جمعه سوم شهریور ماه، ماموران دولتی وارد مناطق مسلمان نشین ایالت راخین شدند و به سمت مردم عادی شلیک کردند و اموال و خانه‌های مسلمانان را به آتش کشیدند. در همان روز جمعه دستکم 92 مسلمان میانماری کشته شدند و هزاران تن دیگر از خانه‌های خود فرار کردند. یک روز پس از این جنایت، ارتش میانمار در ادامه کشتار اقلیت مسلمان روهینگیا این کشور، ساکنان یک روستای مسلمان‌نشین را به رگبار گلوله بست.
کشتار بیش از 400 مسلمان
آنطور که روزنامه ایندیپندنت انگلیس گزارش داده است خانه‌های مسلمانان روهینگیایی توسط ارتش میانمار سوزانده می‌شود. بنا بر گزارش‌های رسیده از میانمار در سری جدید خشونت‌های ارتش این کشور بیش از 400 مسلمان جان خود را از دست داده‌اند. در این میان جمع کثیری نیز آواره شده‌اند. اکثرا آوارگان میانماری خشونت‌زده، خانه و کاشانه ویران شده خود را رها کرده و به سمت بنگلادش حرکت کرده‌اند اما دولت بنگلادش یا به آنها اجازه ورود نداده و یا آنها را دستگیر کرده است. اگر چه حدود 27 هزار مسلمان میانماری خود را به بنگلادش رسانده‌اند اما موقعیت اسکان آنها به هیچ وجه مساعد نیست و هر لحظه بیم بازداشت آنها توسط پلیس بنگلادش می‌رود.
سکوت کر کننده مدعیان حقوق بشر
اما در میان ظلم و جنایت و تبعیضی که علیه مسلمانان میانماری روا داشته می‌شود، آنچه تعجب برانگیز است، سکوت مدعیان غربی حقوق بشر است؛ مدعیانی که بواسطه نزدیکی به «آنگ سان سوچی» رئیس جمهور غربگرای میانماری چشمان خود را به فجایع ارتش میانمار علیه مسلمانان روهینگیا بسته‌اند. سوچی همان فردی است که غربی‌ها در سال 1991 جایزه (ضد) صلح نوبل را پیشکشش کردند و حالا فرمان آتش علیه مسلمانان را می‌دهد و موجبات آوارگی حدود یک میلیون انسان را فراهم می‌آورد.
در شرایطی که خانه‌های مسلمانان روهینگیایی در ایالت راخین میانمار توسط ارتش این کشور سوزانده می‌شود و مسلمانان میانماری قتل عام می‌شوند، دولت غربگرای این کشور اجازه حضور ناظران مستقل در این منطقه را نمی‌دهد.
فرار 18 هزار روهینگیایی
سازمان بین‌المللی مهاجرت سه‌شنبه هفته گذشته از فرار ۱۸ هزار مسلمان روهینگیایی از خشونت‌های ارتش و بودائیان میانمار خبر داد. خشونت‌هایی که از فروردین ماه سال جاری قرار بود کمیته حقیقت یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل به کنکاش در باب آنها بپردازد؛ اما سنگ‌اندازی‌های دولت غربگرای میانمار مانع ماموریت این کمیته شده تا جنایت‌های بیشتر ارتش میانمار علیه مسلمانان ایالت راخین پنهان بماند.
سلب بدیهی‌ترین حقوق
دولت میانمار و بودائیان این کشور حاضر نیستند مسلمانان روهینگیا را به عنوان یکی از اقلیت‌های قومی این کشور به رسمیت بشناسند و حتی بدیهی‌ترین حقوق شهروندی را نیز از آنها دریغ می‌کنند. مسلمانان روهینگیایی ایالت راخین میانمار علی رغم سکونت در این منطقه در طول چند قرن اما از منظر بودائیان میانماری، خارجی و بنگال تلقی می‌شوند و از حق تحصیل و کسب درآمد محروم هستند.
قطعا با توجه به غربگرا بودن دولت میانمار، مجامع بین‌المللی تحت سلطه لیبرالیسم غربی و کشورهای اروپایی و آمریکایی هیچگونه واکنشی در مقابل جنایت علیه مسلمانان میانماری توسط ارتش و دولت میانمار اتخاذ نخواهند کرد؛ بنابراین جهان اسلام موظف است به صدای مظلومیت برادران و خواهران روهینگیایی خود لبیک بگوید و برای رفع معضلات مسلمانان میانماری چاره جویی کند.
مقام معظم رهبری در پیامی به حجاج بیت‌الله‌الحرام، به موضوع میانمار هم اشاره فرمودند و اعلام داشتند که «رؤسای کشورهای اسلامی و نخبگان سیاسی و دینی و فرهنگی در دنیای اسلام، وظایف سنگین بر دوش دارند: وظیفه ایجاد وحدت و برحذر داشتن همگان از ستیزه‌گری‌های قومی و مذهبی؛ وظیفه آگاه‌سازی ملّتها از شیوه‌های دشمنی و خیانت استکبار و صهیونیسم؛ وظیفه تجهیز همگان برای مقابله با دشمن در میدانهای گوناگون جنگ نرم و سخت؛ وظیفه متوقّف‌سازی فوری وقایع فاجعه‌بار در میان کشورهای اسلامی که امروز نمونه‌های تلخ آن همچون حوادث یمن، در سراسر جهان مایه اندوه و اعتراض است؛ وظیفه دفاع قاطع از اقلّیّتهای تحت ستم مسلمان، همچون مظلومان میانمار و غیره؛ و از همه مهم‌تر وظیفه دفاع از فلسطین و همکاری و همراهی بی چند و چون با ملّتی که نزدیک به هفتاد سال است برای کشور غصب‌شده خود مبارزه می‌کند».
