چند نکته درباره یک سخنرانی ؛گاف های آقای رییس جمهور
ترامپ در سخنرانی خود تنها ایران را مورد حمله قرار نداد. تناقض گویی های او باعث شد حتی دوستان امریکا نیز نگران آینده روابط خود با آن باشند
همچنان که قبل از شروع سخنرانی دو رئیس جمهور امریکا و ایران می شد حدس زد، یک جنگ لفظی و تقابل دیپلماتیک را بین ایران و امریکا شاهد بودیم. ترامپ که در سخنرانی خود تقریبا از هر چیزی گله مند بود و دوست و دشمن را آماج حملات خود کرده بود بیشترین حملات خود را به کشوری کرد که بیشترین تناقضات را هم روی آن داشت. او ساعتی قبل از سخنرانی اش روحانی را مردی دوست داشتنی خطاب کرد اما نسبت به ایران و رهبران آن با غیظ سخن گفت و حتی کشورهای دیگر را هم ترغیب کرد که در تهدیدات او علیه ایران شریک باشند.
ترامپ که در آغاز سخنانش به کارنامه دو ساله خود اشاره کرد، مانند بسیاری از خود شیفتگان و پوپولیست ها، عملکرد خود را بهتر از هر کسی خواند که تا بحال رئیس جمهور امریکا بوده است، چیزی که خنده حضار را به همراه داشت، او از هر دری سخنی گفت و بار دیگر به برجام حمله کرد و اقدام خود در خروج از آن را اقدامی صحیح قلمداد کرد.
به نوشته نامه نیوز ،شرایط از یک سال پیش هنگامی که دونالد ترامپ در صحن مجمع عمومی سازمان ملل حاضر شد و از اولویت‌هایش در سیاست خارجی سخن گفت و تا حدی قصد داشت تا سیاست‌های خود را در عرصه سیاست خارجی تبیین کند متفاوت شده است. امریکا طی یک سال گذشته وارد درگیری‌های تجاری جدی با متحدان نزدیک خود شده است، اتحادهای سنتی میان امریکا و کشورهای اروپایی دچار چالش شده است. ترامپ در این مدت کاری کرده است که نزدیکترین دوستان امریکا هم با دیده تردید و نگرانی به آینده روابط خود با امریکا می نگرند. کاری که ترامپ در رابطه با برجام کرد، مخصوصا موضوعی را باعث شده است که تا امروز شکل نگرفته بود.
این مسئله به خودشناسی اروپایی ها از خود بر میگردد. اروپایی ها که در مسیر خروج امریکا از برجام دست به تلاشهای بسیاری برای حفظ برجام و ایجاد کانال های جدید برای ارتباط با ایران کرده اند متوجه برخی ضعفهای خود شده اند که پیش از این در جریان آن نبودند. اینکه آنها بیش از حد معمول در زمین امریکا بازی کرده و به آن وابستگی دارند. اروپایی ها در هر زمینه بانکی و معاملاتی نیازمند سازوکار امریکا هستند و حالا با رفتارهای ترامپ و خطر او تلاش میکنند این وابستگی را تا جای ممکن کاهش دهند.
اگر بصورت کلی سخنرانی ترامپ را بسنجیم باید آنرا حتی بدتر از سخنرانی یک سال پیش او بدانیم. ترامپ اگر به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده پشت تریبون نبود، بعید بود نیمی از افراد در سالن مجمع سازمان ملل به آن گوش دهند. او به صورت اصولی می بایست سیاست خارجی ایالات متحده را بازگو میکرد و نگرش تعاملی خود را به دیگران القا می کرد. اما او سخنرانی خود را طوری پیش برد که کمتر از آن استراتژی ایالات متحده بیرون می آید.
او نشان داد که در مسائل مختلف از رابطه با دوستان و متحدان امریکا گرفته تا خاورمیانه، از عدم برنامه مشخص رنج می کشد و تنها انزوای بیشتر است که به امریکا می افزاید. سخنانی که بیشتر کارشناسان به وجه غالب آن با یک جمله اشاره می کنند: تناقض گویی و عدم انسجام.
