چشم بادامی ها هتلداران را دور میزنند
گردشگران چینی شب‌ها کجا می‌خوابند؟ این سوال شاید برای شما هم پیش آمده باشد. در سال‌های اخیر چشم‌بادامی‌ها عمده خارجی‌هایی بوده‌اند که ایران را برای سفر خود انتخاب کرده‌اند.
در پسابرجام و با گشایش‌های حاصل شده در زمینه‌های مختلف در کنار افزایش میزان گردشگران اروپایی، چینی‌ها هم سفر خود به ایران را افزایش داده‌اند، تا جایی که گشت و گذاری چند ساعته در تهران و دیگر شهر‌های بزرگ ایران حتما همراه با برخورد با توریستی چشم بادامی است.
با وجود این، وقتی سراغ هتلداران می‌روی، می‌گویند از میان توریست‌های خارجی بیشتر عرب‌ها و اروپایی‌ها به هتل می‌آیند. گردشگران چینی شب‌ها کجا می‌خوابند؟ چشم‌بادامی‌ها مثل کار‌های مختلفی که در سال‌های اخیر انجام داده و برایشان صرفه اقتصادی داشته، در تفریح و گردشگری هم اهل حساب و کتاب هستند. آنها ترجیح می‌دهند به خانه‌هایی که به صورت غیر رسمی پذیرنده توریست‌ها هستند بروند و حتی برخی اخبار حکایت از این دارد که چینی‌ها اقدام به خرید مجتمع‌های بزرگ مسکونی در تهران کرده‌اند که کاربری‌شان چیزی نیست جز اسکان توریست‌های چشم‌بادامی.
پس از برجام و از مرداد سال ۹۴ تا پایان سال ۹۵ از کشورهای غربی و بیشتر اروپایی ۴۷۸هزار و ۸۲۶ نفر به ایران سفر کردند، در حالی که پیش از برجام در فاصله دی۹۲ تا تیر ۹۴، ۳۵هزار و ۸۵۲ اروپایی به ایران سفر داشتند. همچنین آمارها حکایت از آن دارد که بازدید 128 میلیون گردشگر چینی از کشورهای مختلف دنیا در سال گذشته موجب شده تا چین به بزرگ‌ترین گروه گردشگران خارجی جهان تبدیل شود. در این میان ایران هم جزو کشورهایی است که چشم بادامی‌ها را به خود جذب کرده است، اما مساله‌ای که مدت‌هاست مطرح می‌شود این است که معمولا گردشگران چینی در ایران در اماکن غیرمجاز اسکان دارند، اماکنی که خانه شخصی به حساب می‌آیند و مورد توجه چینی‌ها قرار گرفته‌اند. گرچه این اتفاق تا حدودی به پیکره گردشگری در ایران لطمه می‌زند، اما نمی‌تواند مانعی برای حضور گردشگران چینی در ایران باشد، چرا که جذب توریست موجب به حرکت درآمدن چرخه اقتصادی می‌شود و نباید آن را از حرکت انداخت.
چرا چینی‌ها در پایتخت ایران هتل نمی‌روند؟
چرا چینی‌ها در تهران هتل نمی‌روند؟ این سوالی است که بیشتر تبدیل به چالشی برای هتلداران پایتخت شده است. در این رابطه روز گذشته امیرحسینی مسعودی، دانش آموخته موسسه طبیعت و یکی از فعالان عرصه هتلداری کشور، گفت: مساله‌ای که وجود دارد این است که این افراد چینی در تهران هتل نمی‌روند، بلکه یک واسطه ایرانی پیدا می‌کنند و آن واسطه به آنها آ‌پارتمان اجاره می‌دهد و خدمات می‌رساند، در واقع این چینی‌ها توریست و گردشگر هستند، اما پول آنها به جیب واسطه‌ها می‌رود و سیستم گردشگری درآمدی از طرف آنها نخواهد داشت. بنده مدیر هتلی در شمال کشور هستم که موفق شدیم با چینی‌هایی که برای کار و فعالیتشان به تهران می‌آیند رایزنی کنیم تا روزهای پنجشنبه و جمعه که آنها تعطیل و بیکار هستند به شمال بیایند و گشت و گذاری انجام دهند. نکته جالبی که گفتن آن خالی از لطف نیست این است که چینی‌ها در این بازدیدها بیان می‌کنند که ما در ادبیاتمان رویای هم‌جواری کوه، دریا و جنگل را داریم که در کشور ما چنین چیزی وجود ندارد، اما شما در اینجا مثلا با تله‌کابین در کمتر از 10 دقیقه از کوه و جنگل به دریا می‌رسید!
و در کشور شما رویای ما به حقیقت پیوسته است. او در پاسخ به این سوال که آیا در چین هم گردشگر ایرانی می‌تواند این کار را انجام دهد، اظهار کرد: در چین چیزی به نام «کارگو» دارید، یعنی برخی افراد که زبان فارسی را بلدند و به تجار ایرانی خدمات می‌رسانند و مواردی مانند آشنایی با مراکز خرید عمده، معرفی قیمت و کیفیت مناسب و تمام خدماتی که تاجر و گردشگر به آن احتیاج دارد در اختیارش قرار می‌دهند و به او کمک می‌کنند، اما فرق آن با کشور ما در این است که آنجا همه این امور زیر نظر دولت انجام می‌شود و مالیات پرداخت می‌شود.
مسعودی عنوان می‌کند: مشکل اینجاست که ما با هم نیستیم، من، تورلیدر، آژانس، هتلدار، تاکسی دار، اتوبوس دار، ایرلاین، هواپیمایی و… با هم متحد و یکی نیستیم که وضعمان این شده است. او ادامه داد: ما قانون می‌خواهیم، نظام، سیستم. قانون البته وجود دارد، اجرا نمی‌شود. الان راسته جاده چالوس را که بروید، می‌بینید که با فاصله کم ایستادند و می‌گویند: ویلا…ویلا… این از کجا آمده؟ ما نظارت می‌خواهیم. شما فکر کنید که چراغ راهنمایی در خیابان نباشد یا پلیس نداشته باشیم، وضع چه می‌شود؟ به گزارش تسنیم، مسعودی خاطرنشان کرد: ما هتلدارها داریم کار خودمان را انجام می‌دهیم و هتلداری می‌کنیم و به سیستم گردشگری کمک می‌کنیم، اما برخی افراد مدام ما و قانون را دور میزنند. ما قانون داریم، ولی مجری قانون نداریم.
مانع اسکان توریست در آپارتمان‌ها نشویم
یک عضو کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی تهران درباره اسکان چینی ها در خانه‌های شخصی در گفت‌و‌گو با «آرمان» می‌گوید: اگر ظرفیت خالی داریم باید شروط اسکان در هتل بگذاریم. در واقع وظیفه کشور ماست که امنیت را برای گردشگر خارجی تامین کند. محمد امیرزاده می‌افزاید: مناسب نیست که گردشگران چینی به صورت پراکنده در خانه‌های شخصی اسکان داشته باشند، ولی اگر هتل نداریم نباید مانع شویم، چون یک فرصت برای دیدار از کشور ماست. در واقع گردشگر هزینه می‌کند که کشور ما را بشناسد. او ادامه می‌دهد: چین میلیون‌ها نفر جمعیت دارد که می‌توانند به کشورهای مختلف بروند. ما باید خودمان را آماده کرده و زمینه را به گونه‌ای فراهم کنیم که گردشگران چینی به کشور ما بیایند.
امیرزاده بیان می‌کند: اکنون گردشگران برای دیدن اصفهان در شهرکرد اسکان دارند و از آنجا به اصفهان می‌روند. وقتی هتل نداریم در خانه‌های شخصی اسکان می‌یابند. عضو کمیسیون گردشگری اتاق تهران اظهار می‌کند: در کشورهای دیگر هم توریست‌ها در خانه‌های شخصی اسکان دارند. برای مثال در کوبا، آسیای میانه و بلاروس وضعیت به همین شکل است. او خاطرنشان می‌کند: فاکتورهای مختلف برای جذب گردشگران خارجی وجود دارد. شاید گردشگرانی هستند که با هزینه کمتری قصد بازدید از کشورها را دارند. وقتی تورلیدر نرخی را اعلام می‌کند، او با شرایط خود آن را می‌سنجد.
امیرزاده عنوان می‌کند: از این رو اتحادیه هتلداران باید سرویس و خدماتی را ایجاد کنند و بنگاه‌هایی داشته باشند که تورهای مناسب با هتل برای جذب گردشگران تبلیغ شود. در واقع قیمت رقابتی در این حوزه تاثیرگذار است. از او در مورد واسطه‌هایی که به گردشگران چینی اسکان در خانه‌های شخصی غیر‌مجوزدار را پیشنهاد می‌کنند، می‌پرسیم که می‌گوید: اسکان گردشگران در خانه‌های شخصی در بسیاری از کشورها وجود دارد که برای آنها مجور لازم نیست و صاحبان این خانه‌ها منزل خود را اجاره می‌دهند؛ به ویژه در آسیای میانه، خاور دور و حتی دوبی. او اضافه می‌کند: نباید مانع واسطه‌ها شد. این راه حل نیست. بهتر است با مذاکره با آنها راه حل را پیدا کنیم. امیرزاده توضیح می‌دهد: اگر مانع گردشگران چینی به واسطه اسکان در خانه‌های شخصی شویم کشور با ضرر اقتصادی مواجه می‌شود.
