چرا نیروی انتظامی در ناآرامی های اخیر دست به اسلحه نشد؟

تب ناآرامی‌های اخیر در برخی نقاط کشور در حالی فروکش کرد که نکته برجسته رفتار نجیبانه و در عین حال مقتدرانه نیروی انتظامی با معترضان بود. روندی که باعث شد ناآرامی‌ها با کمترین تلفات و در عین حال سریع تر از برآوردهای امنیتی کنترل شود.

حضور نیروی انتظامی در میان معترضان را می‌توان از نخستین ساعات آغاز تجمعات اعتراضی در اقصی نقاط کشور مشاهده کرد. جایی که کارکنان این نهاد برای تامین امنیت تجمع کنندگان و صیانت از حقوق عمومی در برگزاری تجمعات مطابق اصل 27 قانون اساسی در کنار مردم قرار گرفتند. این روند باعث شد تا معترضان در فضایی امن بتوانند صدای خود در خصوص مشکلات کشور را به گوش مسئولان برسانند.

اما این پایان کار نبود، چراکه کمی پس از شکل‌گیری این اعتراضات، برخی جریانات فرصت طلب و سمپات‌های گروهک تروریستی منافقین با سوءاستفاده از فضای به وجود آمده و تحت تاثیر هدایت دشمنان کشور، سعی در موج سواری روی خواسته‌های معیشتی مردم داشتند و کوشیدند تا مسیر اعتراضات را به سمت درگیری و اغتشاش سوق دهند. حمله به مردم، تخریب اموال عمومی، به آتش کشیدن بانک‌ها، مساجد و اماکن دولتی و در نهایت به آتش کشیدن پرچم مقدس ایران به عنوان نماد هویت ملی، تنها گوشه‌ای کوچک از اقدامات اغتشاشگران بود. این اتفاق باعث شد تا شکل ماموریت نیروی انتظامی با تغییری جدی روبه‌رو شود. دیگر در این میان تنها حفظ امنیت تجمع کنندگان مطرح نبود، بلکه موضوع مهم حفظ امنیت ملی کشور بود.

چالش بزرگ نیروی انتظامی در این میان تمییز دادن معترضان از اغتشاشگران بود. از این رو نیروی انتظامی طی یک برنامه ریزی دقیق با مدیریت فضای به وجود آمده، در ابتدا اجازه بیان اعتراضات معیشتی را دادند و پس از آن چنانچه تجمعات با حضور اغتشاشگران به انحراف می‌رفت، تلاش خود را در مسیر کنترل و متفرق کردن جمعیت معطوف می‌کردند. نکته مهم در این میان آنجا بود که بر اساس مشاهدات و تصاویر موجود، نیروی انتظامی هیچ برنامه‌ای برای برخورد سلبی با تجمع کنندگان نداشت و محور خود برای کنترل این وقایع را، بر مسیر تذکر زبانی برای پرهیز از اغتشاش و متفرق شدن قرار داده بود، کما اینکه در بسیاری از مناطق حضور پرتعداد کادر نیروی انتظامی مانع از شکل گیری اغتشاشات شد. علاوه بر این در صورت اوج گرفتن درگیری‌ها که منجر به تخریب اموال عمومی و ایجاد خطر برای شهروندان می‌شد، نیروی انتظامی از تجهیزات بازدارنده نظیر خودروهای آب پاش برای متفرق کردن اغتشاشگران استفاده می‌کرد. تجهیزاتی که قرار نبود هیچ آسیب بدنی به مردم وارد کند. نکته مهم دیگر که در رفتار نیروی انتظامی قابل مشاهده بود، عدم بهره گیری این نیرو از سلاح گرم برای کنترل اعتراضات در شهرهای مختلف است.

روزنامه جوان نوشت:    این روند باعث شد که اغتشاشگران با آسودگی خاطر از این موضوع که سلاح گرم علیه آنان استفاده نخواهد شد، دست به تخریب اموال عمومی بزنند و حتی به سمت کارکنان نیروی انتظامی نیز یورش ببرند. اگرچه این نکته را نیز باید گفت که در برخی از شهرها نیز به دلیل آنکه اغتشاشگران از سلاح‌های گرم علیه مردم استفاده می‌کردند، نیروی انتظامی مجبور به دفاع مسلحانه از مردم و خود شد اما هیچ‌گاه گلوله‌های آنها به سمت مردم عادی و حتی اغتشاشگران بی سلاح نرفت و هدف تنها معارضان مسلح بود. در همین حال نکته پایانی که در رفتار نیروی انتظامی قابل مشاهده بود، موضوع برخورد همراه با رافت با بازداشت شدگان این وقایع است. جایی که نیروی انتظامی کوشید تنها افراد ساختار شکن را بازداشت کند و پس از بازداشت نیز، چنانچه در می‌یافت که در میان بازداشت شدگان افراد بی گناه و یا فریب خورده وجود دارد، آنان را آزاد می‌کرد. کما اینکه در چند روز ابتدایی اغتشاشات، تعداد زیادی از بازداشت شدگان آزاد شدند. علاوه بر این نیروی انتظامی، سایر دستگیر شدگان را نیز جهت جلوگیری از تضییع حق، خیلی زود به دستگاه قضایی معرفی کرد. حال با فروکش کردن آتش این فتنه و مرور عملکرد نیروی انتظامی باید به این واقعیت اعتراف کرد که نیروی انتظامی در این آزمون توانست کارنامه خوبی از خود ارائه دهد و نشان دهد.