پس از 30 سال؛ قلقلی زبان باز کرد!
بازیگر نقش قلقلی در برنامه تلویزیونی «بازی، شادی، تماشا»، از بازی خود در فیلم سینمایی «سندباد و سارا» خبر داد و گفت، در این فیلم برای نخستین بار دیالوگ دارد و تکلم می‌کند.
به گزارش ایران خبر، شهرام لاسمی، بازیگر کودک به تشریح فعالیت‌‌های جدید خود پرداخت و گفت: «احساس کردم فضای کاری خود را باید تغییر داده و فضایی جدید به‌وجود آورم، از این رو با گذراندن دوره‌های مختلف گویندگی و دوبلاژ، در برنامه «کوی نشاط» رادیو ایران فعالیت داشتم.»
او یادآور شد: «بعد از بازی در برنامه «بازی، شادی، تماشا»، با مجموعه‌ای در شبکه سحر نیز همکاری داشتم و همچنین از من دعوت شد تا در فیلم سینمایی «سندباد و سارا» ایفای نقش کنم.»
لاسمی افزود: «پس از 30 سال بازیگری بدون کلام در نقش «قلقلی»، اولین اثر سینمایی را با بازی در فیلم «سندباد و سارا» در نقش کاپیتان کشتی ایفا کردم و حرف می‌زنم.»
به گفته او، فیلم سینمایی «سندباد و سارا» از 24 آبان ماه اکران خواهد شد.
این هنرمند ریز نقش، با بیان اینکه شخصیت «قلقلی»، سه نسل کودکان و نوجوانان را طی سه دهه آموزش داده است، تاکید کرد: «کاراکتر «قلقلی» سرجای خود محفوظ است و هر زمان اعلام کنند آماده ادامه نقش‌آفرینی در این کارکتر هستم.»
بازیگر فیلم سینمایی «اتل متل توتوله» با بیان اینکه اکنون بیکار است و هیچ برنامه‌ای به او پیشنهاد نشده، از مسئولان کشور به ویژه فرهنگی و هنری خواست هنرمندان را دریابند و به وضعیت آنها رسیدگی کنند.
او گفت: «در همه جای دنیا هنرمندان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار هستند، از این‌رو در حین کار و بعد آن نیز به لحاظ معیشتی و رفاهی از جمله بیمه و خصوصا بیمه بیکاری و ارائه وام‌های کم بهره حمایت می‌شوند اما در ایران فقط بیمه از طریق صندوق هنرمندان آن هم با شروط مختلف که معمولا همه آن شرایط محقق نمی‌شوند، صورت می‌پذیرد.»
لاسمی به نقش خوب رسانه‌ها در اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی جامعه اشاره کرد و گفت: «رسانه‌ها به وظیفه خود خوب عمل می‌کنند ا
ما مشکل هنرمندان این است که گوش شنوایی برای بیان حرف‌های خود نمی‌یابند.»
او خاطرنشان کرد: «به عنوان مثال چندین مصاحبه کردم و منتشر هم شد اما هیچ کجا دیده نشد و حتی کسی سراغی از من نگرفت.»
بازیگر فیلم سینمایی «سه مرد عاصی» افزود: «بعد از 30 سال فعالیت هنری، هنوز حقوق ثابتی ندارم و جایی استخدام نشده‌ام.»
لاسمی گفت: «مردم، هنرمندان را در جایگاه بالا می‌بینند، از این رو برای جامعه هنری خوب نیست که مردم آنها رادر پیچ و تاب مشکلات معیشتی مشاهده کنند.»
