پالایشگاه‌های تگزاس در محاصره باد و باران
بیشتر اوقات سال، خلیج مکزیک جای دل‌انگیزی است. آب‌های آن گرم و خالی از کوه‌های یخی و توفان است. در آنجا همه چیز آماده است تا تاسیسات غول‌پیکر حفاری تا کف اقیانوس نصب و مواد اشتعال‌زا استخراج شود. تا اینکه به فصل توفان‌ها می‌رسیم.
زمانی که حرارت تجمیع شده در آب تبدیل به تهدیدی با سرعت 130 مایل بر ساعت و ارتفاع 12فوت می‌شوند. اکنون و در ماه آگوست 2017 قرار داریم، جایی که توفان هاروی به سمت سواحل تگزاس حرکت کرده است.گردباد هاروی تبدیل به قوی‌ترین گردباد 50سال اخیر در تگزاس شد و قلب صنعت نفت امریکا را در نوردید.
به گزارش بازتاب به نقل از تعادل ، اساسا گردبادها براساس میزان سرعت و ارتفاع به 5دسته طبقه‌بندی می‌شوند. هاروی در بخشی از مسیر خود و در حد فاصل بندر آرانزیس تا بندر اوکونور در طبقه‌بندی چهارم گردبادها قرار گرفت که از سال 1961 به بعد در این ایالت بی‌سابقه بوده است. برای درک بیشتر قدرت این گردباد، درنظر داشته باشید که توفان‌های مشهور کاترینا و ریتا که در سال 2005 به وقوع پیوستند، در دسته‌بندی گردبادها، در طبقه سوم قرار می‌گیرند.
مرکز ملی گردبادهای ایالات‌متحده در ساعت 10شب جمعه، گزارش داد که گردباد هاروی سقف خانه‌ها را از جای خود کنده و شهر هیوستون به‌عنوان چهارمین شهر بزرگ ایالات‌متحده را با تهدید جدی مواجه کرده است. در ساعت 3 بامداد روز شنبه به وقت امریکا، سرعت گردباد کاهش یافته و در طبقه‌بندی دوم قرار گرفت.
ورای بادهای قدرتمند، پیش‌بینی بارش یک متر و 2سانتی‌متری در این منطقه می‌شود که پتانسیل تعطیلی پالایشگاه‌ها و توقف حرکت نفت‌کش‌‌ها را داراست. این توفان، در حال حمله به منطقه‌یی است که محل تجمع تعداد زیادی از پالایشگاه‌هاست که ظرفیت فرآورش روزانه 5میلیون بشکه نفت را دارند. تا روز جمعه و براساس منابع مختلف خبری ازجمله بیانیه‌های شرکت‌های پالایشگاهی، اطلاعیه‌های دولتی و اطلاعات منابع آگاه، قریب به یک‌میلیون بشکه از ظرفیت پالایشگاهی مناطق درگیر با گردباد، تعطیل شده است. همچنین قریب به 22درصد از تولید نفت خلیج مکزیک نیز کاسته شده است.
همان‌طور که اشاره شد، گردباد هاروی، از نوع درجه 4 حساب می‌شود که حدود یک هفته پیش و در شرق جزیره باربادوس در اقیانوس اطلس شمالی تشکیل شد و به سمت دریای کاراییب به حرکت درآمد و حدود یک هفته پیش تاحدودی از نفس افتاد. گذشت چند روز کافی بود تا این توفان در قلب خلیج مکزیک دوباره سر و شکل گرفت و با گذر از شبه جزیره یوکاتان در مرز خلیج، وارد خاک امریکا شود.
پیش‌بینی‌ها حاکی از این است که هاروی در ادامه مسیر خود به سمت شمال‌غرب تغییر جهت داده و سری به شهر کورپس کریستی در ایالت تگزاس و در مرز خلیج مکزیک خواهد زد و پس از آن در روز یکشنبه به سمت دریا بازخواهد گشت.
در صورتی که توفان، آسیب‌های جدی به پالایشگاه‌های منطقه وارد یا خط لوله کولونیال را از مدار خارج کند، آثار آن به سرعت به سایر بخش‌های اقتصاد امریکا که متکی به عرضه سوخت از خلیج مکزیک هستند وارد خواهد آمد. براساس گزارش بلومبرگ قیمت قراردادهای آتی بنزین روز جمعه به بالاترین سطح خود در سه هفته اخیر رسید و آن‌طور که تلویزیون فاکس‌نیوز گزارش می‌دهد، قیمت گاز نیز می‌تواند تا 25درصد رشد داشته باشد.
حفاری فراساحلی در خلیج مکزیک، سهم 17درصدی از مجموع تولید ایالات‌متحده را داراست و سهم سواحل خلیج از ظرفیت پالایشگاهی ایالات‌متحده به 45درصد می‌رسد. شرکت اگزان موبیل اعلام کرد با هدف مقابله با توفان هاروی، تولید خود در پلتفرم خلیج مکزیک را کاهش می‌دهد. رویال‌داچ‌شل و آنادارکو پترولیوم نیز اعلام کرده‌اند که کارگران خود را از پلتفرم‌های منطقه تخلیه کرده‌اند. سکوهای حفاری سیار، تغییر مکان خواهند داد و عملیات حفاری متوقف خواهد شد.
روز گذشته این روزنامه در گزارش خود، به سابقه آسیب توفان‌های فصلی به صنعت نفت امریکا پرداخت. در سال 2005، گردبادهای کاترینا و ریتا همچون مشت‌های پی در پی در بوکس، بر صنعت نفت امریکا وارد آمدند و 115 پلتفرم را نابود و به 52پلتفرم دیگر آسیب جدی وارد کردند. مساله‌یی که سبب شد تولید نفت و گاز از خلیج مکزیک برای هفته‌ها متوقف شود. چند ماه پس از اتمام این دو گردباد، یک مقام دولتی امریکا اظهار کرد که خسارات وارده از گردبادهای کاترینا و ریتا در تاریخ خلیج مکزیک بی‌سابقه بوده است.»
پس از فجایع سال 2005، صنعت نفت و گاز امریکا ملزم به رعایت استانداردهای جدی‌تری در زمینه مقابله با گردبادها شد. در سال 2008 انستیتوی نفت امریکا (API) استانداردهای جدیدی را برای پلتفرم‌های فراساحلی اعمال کرد. این تغییرات شامل این بود که پلتفرم‌ها تا چه میزان مرتفع باشند تا برای مقابله با توفان‌هایی که حتی هر صدسال یک‌بار احتمال وقوع آنها می‌رود نیز آماده باشند. البته این افزایش ارتفاع در تاریخ صنعت نفت امریکا بی‌سابقه نبوده است و در دهه‌های مختلف طول سکوهای نفتی دریایی در این کشور بالا و بالاتر رفته است. در سال 1940 ارتفاع پلتفرم‌ها بین 6 تا 12متر بالاتر از سطح آب دریا بود. در دهه 90میلادی این رکورد به بالای 21متر رسید. اکنون و پس از وقوع، توفان کاترینا و ریتا، پلتفرم‌ها 91متر بلندتر از سطح دریا هستند.
به گفته رابرت بی استاد مدیریت شهری در دانشگاه کالیفرنیا، ارتفاع پلتفرم‌های دریایی مساله‌یی حیاتی در تولید فراساحلی نفت است. چراکه قرار است پلتفرم‌ها را در برابر خطرناک‌ترین بخش توفان حفاظت کند. پلتفرم‌های فراساحلی عموما در برابر باد و باران مشکلی ندارند، اما تشکیل موج می‌تواند آسیب‌های فوق‌العاده جدی به آنها وارد کند چراکه فشار تشکیل شده در این موج‌ها از هزاران پوند در هر اینچ مربع فراتر می‌رود.
البته این استاد دانشگاه معتقد است قوانین امریکا در این زمینه کماکان ضعیف است و یارای مقابله با گردبادهای فراساحلی را ندارد. کشورهای دیگر ازجمله بریتانیا بسته‌های امنیتی یا Safety Cases را تعریف کرده‌اند. تدابیری که ریشه در صنایع هسته‌یی این کشور دارد.
بریتانیا در آب‌های دریای شمال پلتفرم‌های فراساحلی داشته که برخلاف خلیج مکزیک، در بیشتر اوقات سال در شرایط نامساعد آب و هوایی مشغول به فعالیتاند. به گفته رابرت بی، همین مساله سبب می‌شود انگلیسی‌ها انگیزه بیشتری برای اتخاذ تدابیر پیش‌گیرانه و سرمایه‌گذاری در آن داشته باشند تا از اختلالات بزرگ در تولید نفت پیش‌گیری کنند.
مساعد بودن شرایط آب و هوایی در خلیج مکزیک سبب شده تا امریکایی‌ها صرفا تدابیری در واکنش به گردبادهایی همچون کاترینا، ریتا و هاروی داشته باشند.
