میزان موفقیت روشهای باروری در بیماران مبتلا به تخمدان پرکیست

محققان در پژوهشگاه رویان موفق به بررسی رابطه سندرم تخمدان پرکیست و میزان موفقیت روش های باروری شدند.

سندرم تخمدان پرکیست (PCOS) یکی از بیماری‌های شایع در میان زنانی است که در سنین باروری قرار دارند. در این بیماری وجود کیست‌های متعدد با اندازه‌های مختلف در تخمدان، می‌تواند عملکرد تخمدان‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

به منظور بررسی اثر سندرم تخمدان پرکیست بر میزان موفقیت روش‌های کمک باروری در ایران- تهران، دکتر سامانی، دکتر الماسی، آرزو اسماعیل‌زاده و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن ۹۹۶ زن نابارور مراجعه کننده به پژوهشگاه رویان، در بازه زمانی ژانویه ۲۰۱۲ تا دسامبر ۲۰۱۳ که لقاح آزمایشگاهی یا تزریق اسپرم درون سیتوپلاسم تخمک انجام داده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. میزان موفقیت این روش‌ها در بیماران مبتلا به PCOS و بیماران غیر PCOS به وسیله روش‌های آماری مقایسه شد.

نتایج این پژوهش نشان داد که ابتلا به PCOS تأثیر معنی‌داری در بازده درمان‌های بررسی شده نداشته، مهمترین دلایل موفقیت یا عدم موفقیت لقاح آزمایشگاهی یا تزریق اسپرم درون سیتوپلاسم تخمک، روش انجام درمان، تعداد جنین‌های انتقال یافته، تعداد آمپول‌های تزریق شده و سن بیمار هستند.

به گزارش مهر، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد ابتلا یا عدم ابتلا به PCOS تاثیری در میزان موفقیت روش‌های کمک باروری نداشته و نیاز به اتخاذ تمهیدات متفاوت در این بیماران وجود ندارد.

نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Fertility & Sterility به چاپ رسیده است،