مرد اسیدپاش با واگذاری خانه‌باغ رضایت همسرش را گرفت
در اردیبهشت ۱۴۰۱، گزارشی از یک مورد اسیدپاشی در خیابان افسریه تهران به پلیس اعلام شد و مأموران بلافاصله به محل اعزام شدند.
بررسی‌های اولیه نشان داد مردی ۵۰ ساله پس از پاشیدن اسید بر صورت زنی جوان به نام مهری، از محل متواری شده است. قربانی پیش از حضور پلیس به بیمارستان منتقل شده بود.
هفت روز بعد، مهری پس از بهبودی نسبی از همسرش، اکبر، شکایت کرد. او گفت: «به دلیل اختلافات خانوادگی خانه را ترک کرده و به منزل برادرم رفته بودم. درخواست طلاق و حضانت فرزندم را هم داده بودم. اکبر تهدید می‌کرد که حضانت را به من نمی‌دهد. تا اینکه هفته گذشته تماس گرفت و گفت می‌خواهد بچه را به من تحویل دهد. وقتی به مقابل خانه آمدم، به بهانه تحویل فرزندمان، اسیدی را روی صورتم پاشید و فرار کرد. اکنون بخش زیادی از پوست سر، صورت و گردنم سوخته و خواهان مجازات او هستم.»
با شروع تحقیقات، پلیس دریافت که متهم از محل گریخته است. حدود یک ماه بعد، او دستگیر شد و به جرم خود اعتراف کرد. اکبر در بازجویی‌ها گفت: «پس از جدایی از همسر اولم، با مهری ازدواج کردم اما به او مشکوک بودم. چند بار شکایت کردم اما مدرکی پیدا نشد. همچنین ادعا کرد که مهری نزدیک به دو میلیارد تومان از او سرقت کرده و موفق شده رد جرم را پاک کند. در نهایت چون قانون به گفته او کاری نکرد، تصمیم گرفت با اسیدپاشی انتقام بگیرد.»
کارشناسان پزشکی قانونی پس از معاینه اعلام کردند که اکبر دچار اختلالات خلقی و افسردگی است اما در زمان وقوع جرم مسئول اعمال خود بوده است. با تکمیل تحقیقات، پرونده به شعبه ۱۳ دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع شد.
در جلسه دادگاه، مهری گفت: «متهم به من تهمت می‌زد و بارها بی‌دلیل شکایت کرده بود. مأموران کلانتری و دادسرا ما را می‌شناختند. من نه خیانت کرده‌ام و نه سرقت. حالا خواستار مجازات او هستم.»
متهم نیز با تکرار گفته‌هایش در بازجویی، اظهار داشت: «از کارم پشیمان نیستم.»
در پایان دادگاه، با بررسی مدارک، شهود و درخواست شاکی، اکبر به پرداخت دیه و ۱۵ سال حبس محکوم شد. پس از تأیید حکم، او با واگذاری یک خانه‌باغ در یکی از شهرهای غربی کشور به مهری، رضایت او را جلب کرد و در نتیجه، با اعمال تخفیف، مدت محکومیتش به ۳ سال کاهش یافت.
