لیگ برتر والیبال بانوان، رفع تکلیف ۱۷ ساله
هفدهمین دوره لیگ برتر والیبال بانوان، رفع تکلیفی که بود و انجام شد.
18 بهمن ماه سال گذشته صدیقه کعبی‌زاده به عنوان نایب رئیس فدراسیون والیبال با کلی برنامه مدون و پربار و با هدف توسعه والیبال بانوان کار خود را شروع کرد. کعبی‌زاده از همان ابتدا اصرار داشت که برای رونق والیبال بانوان آمده است و یکی از اهدافش تقویت لیگ بود:«ملی‌پوشان خوبی در اختیار داریم و تمام تلاشم را خواهم کرد تا دغدغه‌های آن‌ها را کاهش دهم. با سازمان لیگ و ضیایی پیگیر هستیم و می‌خواهیم با مدیرعامل‌های باشگاه‌ها نامه نگاری کنیم تا بدانیم سال آینده قرار است چند تیم در لیگ برتر حضور داشته باشند که تا خرداد ماه سال آینده تکلیف بازیکنان مشخص شود.»
وی گفت:« بازیکنان خوبی در رده‌های سنی مختلف داریم که باید برای آن‌ها لیگ پویا و با کیفیت داشته باشیم و شرایط برابری را برای آن‌ها فراهم کنیم که بازیکن حق انتخاب داشته باشد و به اجبار در یک تیم بازی نکند. بازیکنی که برای تیم ملی زحمت می کشد باید جایگاهش در لیگ حفظ شود.»گفته‌های کعبی‌زاده دل اهالی والیبال بانوان را قرص کرد که لیگی با کیفیت و پر بار را در سال 97 شاهد خواهند بود. اگرچه او تا پایان لیگ در سمتی که داشت باقی نماند.
اما براساس برنامه‌هایش لیگ 97 برگزار شد. لیگی بدون کیفیت، بدون هیجان و بدور از پویایی. ما به شعار عادت داریم. شعارهایی که زندگی ما را بلعیده‌اند. وعده‌های سال گذشته نایب رئیس بانوان فدراسیون والیبال نیز تنها شعاری بود که شنیده شد اما اجرا نشد.
برخلاف ذهنیت خیالی ترسیم شده لیگ برتر والیبال بانوان در سال 97 به لحاظ کمی نیز با افت روبرو بود. این در حالی است که 17 دوره از برگزاری لیگ برتر می‌گذرد و در شرایطی که لیگ به بلوغ نزدیک است اما همچنان در خامی به سر می‌برد.
لیگی که ابتدا با 8 تیم قرعه کشی شد اما در ادامه به 6 تیم تقلیل پیدا کرد. اسپانسرها نیز در این شرایط خیلی محکم پای تعهداتشان باقی نماندند، نمونه آن عدم اجرای تعهدات مالی اسپانسر تیم مبنا تجارت کاسپین بود. تیمی که نامش تغییر کرد و با حمایت فدراسیون در لیگ باقی ماند تا بیش از این کمیت لیگ زیر سوال نرود.
در کنار این بی نظمی‌ها باید به شرایط فنی تیم‌های حاضر در لیگ نیز اشاره داشت. تیم‌هایی که در مصاف با دو تیم پیکان و ذوب آهن اختلاف سطح فنی فاحش خود را عیان می‌کردند. به طور قطع تنها بازی هیجان انگیز لیگ تقابل دو تیم پیکان و ذوب آهن بود که اکثر ملی‌پوشان را در اختیار داشتند.
با این اوصاف لیگ برتر والیبال بانوان برگزار شد. لیگی که می‌توان صفت کم فروغ را کنارش قرار داد و تنها رفع تکلیفی دانست که برحسب عادت چند سال گذشته صرفا برگزار شد تا در کارنامه فدراسیون برگزاری لیگ تیک بخورد. این در حالی است که از دل لیگ والیبال بانوان بازیکنان ملی پوشی برخواستند که امروز به عنوان لژیونر در لیگ‌های ترکیه در حال بازی هستند. با این وجود به نظر نمی‌رسد از این لیگ پدیده‌ای خلق شده باشد. لیگی که باید پشتوانه تیم ملی باشد اما فاکتورهای لازم برای یک لیگ حرفه‌ای و جذاب را در خود ندارد.
