فرزند اتیسم، والدین فرسوده؛ بازنشستگی زودهنگام، مطالبهای برای ادامه زندگی
خانوادههای دارای فرزند مبتلا به اتیسم با راهاندازی یک کارزار عمومی، خواستار تصویب قانون بازنشستگی پیش از موعد برای والدین شاغل این کودکان شدند؛ مطالبهای که از فشار سنگین جسمی، روانی و اقتصادی مراقبت شبانهروزی از کودکان طیف اتیسم نشأت میگیرد. فعالان این کارزار تأکید دارند که مراقبت از کودک اتیسم، بهویژه در طیفهای شدید، یک شغل تماموقت، فرساینده و مادامالعمر است و والدین عملاً امکان ادامه اشتغال عادی تا سن بازنشستگی را ندارند.
به گفته والدین، نبود حمایتهای مؤثر دولتی، کمبود مراکز تخصصی نگهداری، هزینههای سنگین درمان و توانبخشی، پوشش ناکافی بیمهها و فقدان الگوی درمانی یکپارچه، خانوادههای اتیسم را با فرسودگی شدید و بحران معیشتی و روانی مواجه کرده است. آنها هشدار میدهند که اشتغال طولانیمدت والدین موجب از دست رفتن «زمان طلایی درمان» کودکان شده و آینده این فرزندان را با خطر جدی مواجه میکند.
در این کارزار، بازنشستگی پیش از موعد پس از ۲۰ تا ۲۵ سال خدمت با حقوق کامل، شمول طرح برای تمامی صندوقهای بیمهای، بهرسمیت شناختن «مراقبت مستمر از کودک اتیسم» بهعنوان کار سخت و زیانآور خانوادگی و تدوین آییننامه اجرایی واحد در سطح کشور از جمله مطالبات اصلی عنوان شده است. والدین همچنین تأکید دارند که این درخواست یک امتیاز ویژه یا نگاه ترحمآمیز نیست، بلکه ضرورتی برای حفظ بنیان خانواده و تضمین سلامت جسمی و روانی والدین و فرزندان محسوب میشود.
در همین راستا، رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی نیز با تأکید بر شرایط خاص اتیسم، از حمایت مجلس برای ایجاد سازوکار قانونی بازنشستگی پیش از موعد والدین این کودکان خبر داده و تصریح کرده است که مدیریت یک کودک اتیسم به اندازه چندین خانواده انرژی و توان میطلبد. به گفته وی، مجلس آمادگی دارد با استفاده از ظرفیتهای قانونی و صندوقهای بازنشستگی، زمینه تصویب این مطالبه را فراهم کند.
فعالان حوزه اتیسم با اشاره به تجربه کشورهای توسعهیافته، خواستار الگوبرداری از نظامهای حمایتی بینالمللی شدهاند و تأکید دارند که تصویب بازنشستگی پیش از موعد، نخستین گام برای ایجاد امنیت روانی، معیشتی و اجتماعی خانوادههایی است که بار اصلی مراقبت از کودکان اتیسم را بهتنهایی بر دوش میکشند.
خبرآنلاین
