علائم و راههای انتقال آبله میمونی
آبله میمونی از خانواده ویروس‌های آبله است که شامل آبله نیز می‌شود. این بیماری پس از کشف آن توسط دانشمندان در سال 1958 در میان میمون‌های آزمایشگاهی این نام را به خود اختصاص داد. اولین مورد آبله میمون در انسان در سال 1970 تشخیص داده شد.
نوع آبله میمونی که در موارد اخیر در ایالات متحده و اروپا شناسایی شده است تمایل به ایجاد بیماری خفیف‌تری نسبت به سایر شاخه‌های رایج ویروس دارد
چگونه به آبله میمونی مبتلا می‌شوید؟
انسان ها می‌توانند آبله میمونی را از حیوانات، از طریق گاز گرفتن یا خراش، یا تهیه گوشت از شکار حیوانات وحشی دریافت کنند.
انتقال فرد به فرد می‌تواند از طریق تبادل قطرات تنفسی بزرگ در طول تماس طولانی مدت چهره به چهره رخ دهد. همچنین می‌توانند از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن، ضایعاتی که در طول عفونت ایجاد می‌شوند یا موارد آلوده مانند لباس یا ملحفه در معرض تماس باشد.
علائم آبله میمونی چیست؟
معمولا با علائمی شبیه آنفلوآنزا مانند تب، سردرد، دردهای عضلانی و خستگی شروع می‌شود. بیماران ممکن است در عرض یک تا سه روز پس از تب بر روی صورت یا سایر قسمت‌های بدن خود جوش داشته باشند.
بثورات ممکن است شبیه آبله مرغان، سیفلیس یا تبخال به نظر برسند، اما یک ویژگی متمایز‌کننده تاول‌های پر از مایع به نام وزیکول در کف دست است.
علائم ممکن است بین 5 تا 21 روز پس از آلوده شدن فرد ایجاد شود. اکثر افراد پس از دو تا چهار هفته بهبود می‌یابند.
