عارف و معایب سیاست “فحشخوری”
یک فعال سیاسی اصلاحطلب گفت: «آقای عارف شخصیت بسیار خوب و محترمی است و میتواند در حوزه رفتار اصلاحطلبی در عالی ترین سطوح مدیریتی ایفای نقش کند اما فقط به عنوان نقش مکمل. یعنی اگر قرار باشد در برابر یک مجموعه دیگری قرار گیرند و شورایی عمل کنند.»
به گزارش فرارو محمدرضا عارف در اواخر هفته گذشته سخنانی را مطرح کرد که مورد انتقاد بدنه اصلاحطلبی و همچنین کاربران شبکههای اجتماعی قرار گرفت. وی در نخستین اظهار نظر با اشاره به مسئله حصر عنوان کرد که نباید حصر را سیاسی کرد که همین موضوع بحث داغ میان کاربران شبکه های اجتماعی شد.
به عنوان مثال در همین خصوص امیرحسین یکی از کاربران شبکه های اجتماعی نوشت:« ازهر طرف به حرف ها و عکس العمل های عارف نگاه می کنم،نمی تونم بپذیرم اینقدر ساده لوح و بی سیاست باشه. سیاسی نکردن حصر همانقدر خنده دار است که تامل برانگیز است. درهرحال او سیاستمداراست.شاید او هدفی ثانویه را دنبال می کند. باید منتظرشد.» دیگر کاربر شبکههای اجتماعی نیز در واکنش به این صحبت عارف عنوان کرد:«پسفردا هم میگه: «مسأله حقوق شهروندی رو سیاسی نکنید؛ بذارید همون علمی-تخیلی باقی بمونه.»
اما همانطور که در ابتدای گزارش عنوان شد، این تنها اظهار نظر محمدرضا عارف نبود که مورد نقد و اعتراض کاربران شبکههای اجتماعی قرار گرفت و او در مصاحبهای با روزنامه اعتماد که با عنوان «سكوت و فحش خوري» به تشریح سیاستش در مواجه با انتقادها و تخریبها پرداخته بود و گفته بود:« انسجام براي ما خيلي مهم است. براي اينكه انسجام حفظ شود، سكوت، تحمل، سعه صدر و بعضا فحش خوري را يك اصل ميدانيم. شرايط كشور ايجاد ميكند كه ما انسجام خود را حفظ كنيم، همدلي و همراهي داشته باشيم»
البته او به سیاستهای شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان هم اشاره و از آن دفاع کرده بود و همین مسائل بود اکه انتقاد کاربران شبکههای اجتماعی را دوباره آغاز کرد. در این باره یکی از کاربران نوشت: عارف گفته از ٧٠-٦٠ نفر از چهرههای شاخص و نخبه جامعه که در رسانهها به شورای عالی انتقاداتی مطرح کرده بودند، به صورت رسمی دعوت و با نامههایی از آنها نظرخواهی کردیم. حتما نخبهشناسی را هم بامعیار ژن خوب انجام دادهاند. من که به عنوان منتقد کسی را ندیدم از او نظرخواهی شده باشد.
نسیم دیگر کاربر شبکه های اجتماعی نیز در واکنش به اظهارات عارف نوشت: «کاش دیگه اوضاع کشور جوری نشه که بگیم مجبوریم به تمام افراد لیست، رای بدیم، عارف هم سرلیستش. آدمیزاده خب، این روزا یادش میمونه، اسمشو مینویسه اما دلش خون میشه، خون. یادآر آقای سرلیست، یاد آر»
به هرحال این نخستین بار نیست که سیاستها و اظهار نظرهای رئیس فراکسیون امید مورد انتقاد شدید قرار میگیرد و کاربران شبکههای اجتماعی او را به باد انتقاد میگیرند. در همین خصوص محمدصادق جوادی حصار تحلیلگر مسائل سیاسی طی گفتوگو با فرارو عنوان کرد:« ابتدا باید بگویم که اصلا متوجه اصطلاحی که آقای عارف به کار بردند نمیشوم و نمیدانم سیاست فحشخوری دقیقا چه جور سیاستی است. اما اینکه فرد یا افرادی در راستای منافع جناحی و حفظ انسجام به نوعی ایثارگری کنند و بخشی از حقوق خودشان را نادیده بگیرند و صبر و حوصله ببشتری به خرج بدهند، امر پسندیدهای است.»
او تصریح کرد: «اما در کنار این مسئله بدون در نظر گرفتن اینکه انتقادها چقدر به جا است یا خیر، یکی از روشهایی که باید در دستور کار شخصیتهایی مانند آقای عارف قرار گیرد، شفافیت و انتقال به موقع مطالبات است. اگر آقای عارف یا هر فردی که در مجموعهای مانند شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان یا فراکسیون امید، در مقام تصمیمگیرنده و سیاستگذار فعالیت میکنند اگر در زمان مناسب و به وقت اعلام کنند که به عنوان مثال فلان حزب در شورای عالی 3نماینده دارد و حزب فلان یک نماینده دارد و توضیح دهد که چرا یک حزب نسبت به دیگر احزاب امتیازهای بیشتری دارد و نمایندگانش به عنوان فرد حقیقی آمدند یا حقوقی؟ یا مثلا یک حزب فردی را به عنوان شخص حقیقی معرفی کرده است اما واقعا معلوم نیست که او فعالیتش به عنوان شخص حقیقی بود یا حقوقی؟ این همان مسائلی است که لازم است امثال آقای عارف شفاف درباره آن توضیح دهند.»
این فعال اصلاحطلب تاکید کرد:«به عقیده من آنچه که برای بعضی از احزاب و فعالان سیاسی در خصوص عملکرد شورای عالی سیاستگذاری مورد بحث و مناقشه قرار داشت، این بود که عدالت و رفتار تشکیلاتی در کار آنها مشهود نبود. البته اراده آن وجود داشت اما همانطور که آقای عارف هم گفتند، برخی با زیادهخواهی، برخی با شانتاژ و برخی هم با فشار و زور به دنبال این بودند که بیشتر از حقشان بگیرند.»
وی در خصوص اینکه چرا سیاستهای عارف در میان افکار عمومی و کاربران شبکه اجتماعی تا حد زیادی مورد انتقاد است، گفت: «بخش عمده انتقادها به آقای عارف به همین دلیل سیاست فحش خوری است و اینکه بعضی از حرفها و اطلاعات را مطرح نمیکنند و این اصلا مورد قبول افکار عمومی نیست. باید ایشان قبول کنند که واقعیتها را نمیتوان انکار کرد. متاسفانه ما در جریان اصلاحات با برخی افراد و احزاب مواجه هستیم که خود را از دیگران اصلاحطلبتر میدانند. کنترل اینها در حوزه تصمیمگیری و تصمیمسازی برای حتی افرادی مانند اقای خاتمی هم بسیار سخت است.»
او افزود: «زیرا این افراد به راحتی قبول نمیکنند که به نظر شورای هماهنگی یا شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان تمکین کنند. آنها بیشتر تلاششان بر این است که جمع را با خود همراه کنند. بنابراین کنترل این مجموعه به همرای حفظ انسجام و وحدت رویه، تا حدود زیادی سخت است. لذا گاهی باید سکوت کرد گاهی باید امتیاز داد. این همان کاری است که آقای عارف هم با توجه به شخصیتشان انجام میدهند و سعی میکند از کنار این افراد عبور کند.»
جوادی حصاد ادامه داد: «مجموعه این مسائل موجب میشود که آقای عارف در برخی از مجامع و میادین حضور چشمگیری نداشته باشند و اقناع آفرین نباشد. من بارها و بارها گفتم که آقای عارف شخصیت بسیار خوب و محترمی است و میتواند در حوزه رفتار اصلاحطلبی در عالی ترین سطوح مدیریتی ایفای نقش کند اما فقط به عنوان نقش مکمل. یعنی اگر قرار باشد در برابر یک مجموعه دیگری قرار گیرند و شورایی عمل کنند. به عقیده من باید توقعاتمان را تعریف کنیم و مطالباتمان را تنظیم کنیم و آن زمان بررسی کنیم که آقای عارف تا جه حد در زمینه دستیابی به اهداف موفق عمل کردهاند و چقدر ایفای نقش فردی داشته و چقدر در چارچوب شورایی خوب عمل کرده است و… نمیتوان همه تصمیمات اصلاحطلبان را به حساب آقای عارف گذاشت.»
این تحلیلگر مسائل سیاسی در پاسخ به این سوال که انتقادات نسبت به عملکرد عارف در فراکسیون امید را چگونه ارزیابی میکنید، گفت: «ببینید نباید فراموش کرد که در آن زمان اصلاح طلبان مجبور شدن لیستی ترکیبی با اصولگرایان در تهران و دیگر نقاط کشور ببندند. در آن دوره برای اینکه اعضای تندروی اصولگرا نتوانند اکثریت کرسیهای مجلس را به دست بیاورند، اصلاحطلبان تصمیم گرفتند ائتلاف کنند. تعدادی از نمایندگان فقط با اسم لیست اصلاح طلبان جواز حضور در مجلس را پیدا کردند اما در عمل به هیچ عنوان اصلاح طلبانه رفتار نکردند. همه می دانستیم و می دانیم که وضعیت لیست مجلس چگونه بود. فراکسیون امید اکنون نهایتا 100 نماینده دارد در حالیکه 150 نفر با حضور در لیست اصلاح طلبان به مجلس راه یافتند.»
وی در پایان گفت: «برآیند رفتار جمعی میزان موفقیت را تعریف میکند نه شخص آقای عارف. ایشان تحت تاثیر اردوگاه اصلاحطلبان و شخص آقای خاتمی و… عمل میکنند و نمیتوانند نظر شخصی خودشان را اعمال کنند. نباید توقع داشت که ایشان نظر شخصی خود را به فراکسیون تحمیل کنند. فراکسیون امید که یک مجموعه سازمانی نیست که همه از رئیس تبعیت کنند. بنابراین معدل فراکسیون را باید به حساب تک تک افراد این فراکسیون گذاشت. با اینحال من هم با انتقادهایی که از آقای عارف میشود تا حدودی همراه هستم و معتقدم ایشان باید شفافتر عمل می کردند و معضلات درون مجموعه را حداقل به خودیها بگوید و تلاش کند از این طریق آن را رفع کنند. البته قبول دارم که طرح این قبیل موارد در رسانهها ممکن است مضراتی داشته باشد اما نباید مردم را در بی اطلاعی قرار داد»