روحانی در سازمان ملل شورای عالی صلح را پیشنهاد دهد

مطهرنیا می‌گوید: چهارم مهر ماه ایالات متحده آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل متحد پرونده ایران را روی میز خواهد گذاشت و با تمام توان تلاش می‌کند که دکترین تعریف شده‌ای تحت عنوان “محدودسازی همکاری‌های بین المللی با ایران و محاصره منطقه تهران” را به پیش برد. شرکت نکردن ایران در این جلسه نمی‌تواند جوابگوی نیاز‌های امروز و فردای ایران باشد. از طرف دیگر شرکت در این جلسه باید با دستانی پر صورت بگیرد. اگر می‌خواهیم این دستان قدرتمند باشد باید این قدرت را در ارائه راست و صحیح حقایق موجود در نظام بین الملل و آشکارسازی این حقایق خطاب به اعضای شورای امنیت سازمان ملل بیان کرد.

مهدی مطهرنیا، استاد دانشگاه و آینده پژوه در ارتباط با سفر پیش روی روحانی به نیویورک به فرارو می‌گوید: روحانی در این سفر باید پیام‌بر نیاز‌های امروز، خواسته‌های فردا و عظمت ملت ایران برای دستیابی به آینده‌ای بس روشن باشد. آینده‌ای که متکی بر فرهنگ و تمدن بلند هزاره‌ای ایران است و ستون فقرات آن را آموزه‌های این مرز و بوم یعنی صلح و مایه نخاعی آن را سلام تشکیل می‌دهد. او بایدگفتمان سلام و صلح را در عرصه‌های گوناگون برسازد و با ایجاد یک فضای، مناسب طرحی نو برای یک برنامه جامع اقدام جهانی تحت عنوان “شورای عالی صلح سازمان ملل متحد” پیشنهاد دهد.

این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: شورای امنیت مهمترین رکن از ارکان شش گانه سازمان ملل است که به طور تلویحی به دنبال تضمین صلح جهانی برمی‌آید. اما جهان امروز نشان داده است که شورای امنیت سازمان ملل متحد تا کنون نتوانسته به این معنا دست یابد. بر این باورم که اگر روحانی بخواهد حرفی ماندگار برای آینده تاریخ و ملت‌های جهان داشته باشد باید شورای عالی صلح سازمان ملل را پیشنهاد دهد و ساخت و بافت این شورا را در چارچوب پیشنهاد خود مشخص و به طور شفاف با رعایت همه وجوه موجود در منشور سازمان ملل متحد و منافع بشریت مورد توجه قرار دهد.

از ساختار‌های کهن باید گذر کرد

مطهرنیا می‌گوید: جهان امروز چشمه صلح است تا بتواند آزادی‌های موجود را حفظ و گستره آزادگی برای دستیابی به آزادی‌های بیشتر و عدالت فزون‌تر را در چارچوب یک صلح خردمندانه به دست آورد؛ لذا باید جامعه جهانی طرحی نو در اندازد و با گذر از ساختار‌های کهن ساخت و بافت جدیدی را شکل دهد که نه نفی کننده بافت‌های قبلی بلکه بر حسب نیاز جامعه امروز برای بشریت مکملی به سزا در مسیر عبور از بحران‌های موجودی باشد که لطمات و خسارت‌های جبران ناپذیری را به پیکره اندیشه و جان بشر وارد می‌دارد. امروز این جسم بشر نیست که در آزار و اذیت است. فناوری‌های بسیار مهمی در تاریخ بشریت چهره نشان داده اند که امروزه زیست جسمانی بشر را به یک توسعه معنادار پیوند داده اند. اما رفتار‌ها و کنش‌هایی بس دردآور نیز امروز در جهان تجربه می‌شود که نیاز به درمان این دردهاست. درد‌هایی که اندیشه، ذهن و بالاتر از آن روح بشر را می‌آزارد و زخمه بر زخم‌های جانکاه او در طول تاریخ وارد می‌دارد؛ لذا بر این باورم که رئیس جمهور ایران باید پیام‌بر “گفتمان سلام و صلح” در عرصه بین‌المللی با وجه اجرایی تعریف شده‌ای تحت عنوان “شورای عالی صلح جهانی” در سازمان ملل متحد باشد.

این کارشناس سیاست خارجی در ارتباط با جلسه روز چهارشنبه شورای امنیت که با ریاست ترامپ و علیه ایران تشکیل می‌شود نیز می‌گوید: بر این باورم که ایران باید مقتدرانه در جلسه شورای امنیت شرکت کند و خود نیز عادلانه به قضاوت در باب کنش سیاسی خود در صحنه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی بپردازد. ایران در عین حال که خود انتقادی می‌کند باید انتقادات به جا و شایسته‌ای را نیز نسبت به نظم منطقه‌ای و نظام بین‌الملل بیان کند.

شرکت نکردن در جلسه شورای امنیت نمی‌تواند جوابگوی نیاز‌های ایران باشد

مطهرنیا ادامه می‌دهد: جهان امروز جهان ارتباطات را پشت سر گذاشته است؛ دیگر دهکده جهانی نیست. جهان امروز جهانی است که شفافیت طلب می‌کند. نمی‌توان با ماکیاولیسم در وجه کلاسیک، مدرن، هیبت لیبرالیستی و یا هیبت دینی آن عمل کرد. باید به سمت و سوی ایجاد یک فضای شفاف برای افکار عمومی در جهان حرکت کنیم. هرکس می‌خواهد جهان را حامی خود داشته باشد، شایسته آن است که نخست خود را در آیینه بنگرد، خودانتقادی داشته باشد و در پرتوی این خویشتن انتقادی، انتقاد‌های شایسته و بایسته خود را نیز درباره دیگران در آیینه افکار عمومی جهان و در گستره گوی بلورین منتشر سازد.

مطهرنیا در پایان می‌گوید: چهارم مهر ماه ایالات متحده آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل متحد پرونده ایران را روی میز خواهد گذاشت و با تمام توان تلاش می‌کند که دکترین تعریف شده‌ای تحت عنوان “محدودسازی همکاری‌های بین المللی با ایران و محاصره منطقه تهران” را به پیش برد. شرکت نکردن ایران در این جلسه نمی‌تواند جوابگوی نیاز‌های امروز و فردای ایران باشد. از طرف دیگر شرکت در این جلسه باید با دستانی پر صورت بگیرد. اگر می‌خواهیم این دستان قدرتمند باشد باید این قدرت را در ارائه راست و صحیح حقایق موجود در نظام بین الملل و آشکارسازی این حقایق خطاب به اعضای شورای امنیت سازمان ملل بیان کرد.