روحانی برای دیدار با ترامپ به شورای امنیت می رود؟

نماینده ایالات متحده در سازمان ملل متحد روز سه شنبه از قصد ترامپ برای برگزاری نشست سران کشورهای عضو شورای امنیت در ماه جاری میلادی، به منظور گفت‌وگو درباره ایران خبر داده است.
به گزارش نامه نیوز: نیکی هیلی در نشست خبری که برای تشریح برنامه های کاری ماه سپتامبر شورای امنیت برگزار شد گفت: رئیس جمهوری آمریکا جهت رسیدگی به موارد نقض قوانین بین المللی توسط ایران و اقدامات بی‌ثبات کننده تهران در خاورمیانه، خواستار برگزاری نشست سطح بالای شورا شده است.
وی در این نشست خبری که در مقر سازمان ملل متحد در شهر نیویورک برگزار شد به تاریخ دقیق برگزاری این نشست ویژه اشاره نکرد؛ اما همزمان با نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل و در حاشیه نشست دو روزه سران مجمع – که از ۲۵ سپتامبر (سوم مهر ماه) آغاز می‌شود – برگزار خواهد شد.
نشست خبری هیات نمایندگی آمریکا در سازمان ملل متحد یک روز پس از آن برگزار شد که ایالات متحده ریاست دوره‌ای شورای امنیت را به مدت یک ماه بر عهده گرفته است. ریاست مهم‌ترین نهاد سازمان ملل متحد هر ماه به یکی از پانزده عضو دائم و غیر دائم آن واگذار می‌شود.
هیلی در پاسخ به یکی از خبرنگاران حاضر که پرسید آیا رئیس جمهوری ایران نیز در این نشست شرکت خواهد کرد گفت، طبق قوانین و اصول سازمان ملل متحد و شورای امنیت، ایران حق این را دارد که حضور داشته باشد و شرکت رئیس جمهوری آن کشور بستگی به تصمیم تهران دارد.
نماینده آمریکا در سازمان ملل در پاسخ به این پرسش که آیا ایالات متحده با شرکت رئیس جمهوری ایران در این نشست موافقت خواهد کرد یا خیر، گفت موافق هستیم.
هیلی در پاسخ به این پرسش که آیا دولت آمریکا استراتژی مشخصی در برابر ایران دارد گفت، استراتژی کاخ سفید ساده است و آن این که اقدامات نادرست ایران و نقض قطعنامه‌های شورای امنیت توسط آن کشور را برجسته کنیم.
حالا سوال این است که برنامه ترامپ برای چنین جلسه ای چیست؟ در این جلسه چه چیزی قرار است علیه ایران مطرح شود تا اقدام شورای امنیت علیه ایران را در بر داشته باشد. آیا این اقدام صرفا اقدامی تبلیغاتی برای مطرح شدن دوباره و دوباره ترامپ و چالش ایران است با ترامپ می تواند امیدوار باشد دیگر اعضای شورای امنیت با او همراهی کنند و خروجی این جلسه، محکومیت و احتمالا قطعنامه ای شدید علیه ایران باشد.
دو سناریوی امریکا
دو رویکرد را می توان پیش بینی کرد. یک اقدام امریکا می تواند این باشد که تلاش کند قطع نامه 2231 شورای امنیت را که قطعنامه ای برای ملغی کردن تحریمها و در حقیقت ملغی کننده شش قطعنامه ضد ایرانی بود را به از بین برده و تحریمهای شورای امنیت را به کار اندازد.
احتمال موفقیت این موضوع پایین است. زیرا که این قطع نامه به نوعی ماشه عمل می کند و این ماشه وقتی به کار می افتد که ایران به تعهدات برجامی خود عمل نکرده باشد. مرجع اعلام چنین موضوعی آژانس بین المللی انرژی اتمی است که 12 بار تایید کرده است ایران انحرافی از تعهدات خود نداشته است.
تنها احتمالی که وجود دارد ترامپ تلاش کند موضوع توسعه موشکی ایران را به میان بکشد که در قطعنامه 2231 اشاره شده ایران از لحاظ اخلاقی نباید به توسعه برنامه موشکی خود بپردازد. ترامپ با به میان کشیدن این موضوع می تواند استدلال کند که امریکا به این علت از برجام خارج شده و از این رو دیگر اعضای شورای امنیت باید بر این اساس ایران را محکوم کند.
این موضوع با توجه به خروج یکجانبه امریکا از برجام و تلاش دیگر اعضا برای حفظ آن بعید به نظر می رسد و ایران می تواند حتی موضوع خروج امریکا را محکوم کند.
سناریوی دیگر این است که با توجه به اینکه هیلی گفته است رئیس جمهوری آمریکا جهت رسیدگی به موارد نقض قوانین بین المللی توسط ایران و اقدامات بی‌ثبات کننده تهران در خاورمیانه، این جلسه را شکل می دهد، بیشتر به مسائل غیر برجامی و حضور ایران در منطقه پرداخته شود.
در زمان دیدار ترامپ با همتای روس خود این مسئله مطرح شد که دو کشور در مورد آینده سوریه بحث کرده و به توافقاتی رسیده اند. در ماههای گذشته نیز مواضعی مبنی بر خروج ایران از سوریه مطرح شد. هر چند این موضوع بعدها از سوی روسها به گونه ای دیگر مطرح شد و بر همکاری ایران و روسیه تاکید شد، اما این احتمال وجود دارد ترامپ روی این موضوع بپردازد و با توجه به عدم مخالفت اروپایی ها در رابطه با مطرح شدن این موضوع، و همچنین توافق گذشته امریکا و روسیه، قطع نامه ای علیه ایران صادر شود.
جمهوری اسلامی همچنان که در موضوع برجام توانسته است شکافی بین امریکا و دیگر اعضا شورای امنیت مخصوصا متحدان امریکا یعنی اروپایی ها را تجربه کند باید تلاش کند در دیگر موضوعاتی که آنها می توانند با توافقات مشترک علیه ایران قدم بردانند، اقدامات لازم را به کار اندازد. موضوع سوریه، صحنه همکاری ایران و روسیه بوده و این دو کشور با همکاری ترکیه یک محور صلح را پیش برده اند که باعث ایجاد همکاری های مهمی شده است. این همکاری و اعتماد طرفین باید در مسائل ریزتر و آینده سوریه نیز شکل گیرد و ایران به یکباره غافلگیر نشود.