رهبر ارکستر زن ایرانی: از آرمان‌هایم کوتاه نیامدم
تنها رهبر ارکستر زن ایرانی بعد از رهبری ارکستر «نغمه باران» و پس از ۱۰ سال دوری از اجراهای زنده، تصمیم به برگزاری چند کنسرت جدید در تهران دارد.
نُزهت امیری، تنها رهبر ارکستر زن ایرانی که چندی پیش در سی و سومین جشنواره موسیقی فجر رهبری ارکستر «نغمه باران» را بعد از ۱۰ سال دوری از اجراهای زنده بر عهده داشت گفت: «برنامه‌هایی را در فرهنگسرای ارسباران تهران پیش‌بینی کرده‌ایم که احتمالا اسفندِ امسال میزبان مخاطبان خواهد بود. در این کنسرت که ۹۰ درصد آن همانند اجرای جشنواره موسیقی فجر خواهد بود، قطعاتی از هنرمندان پیشکسوت موسیقی ایرانی از جمله دهلوی، حنانه، لشگری، خرم و کریم قربانی اجرا می‌شود.»
او ادامه داد: «البته ما تمایل داشتیم که این کنسرت‌ها در تالار وحدت برگزار شود، اما با توجه به این که جدول برنامه‌های تالار وحدت پر شده ناچار شدیم برای برنامه‌ریزی به تالارهای دیگر مراجعه کنیم.»
به گزارش مهر:امیری بخشی از عواید این کنسرت‌ها را خیریه دانست و توضیح داد: «عواید حاصل از فروش بلیت روز اول کنسرت به زلزله‌زدگان استان کرمانشاه و روز دوم نیز برای تامین هزینه‌های ارکستر صرف خواهد شد که امیدوارم بتواند این هزینه‌های سرسام آور را جبران کند. البته ما برای اجرای چند قطعه جدید برنامه‌ریزی‌هایی داریم اما این‌ها منوط به این است که ارکستر بتواند در این زمان اندک خود را برای اجرای قطعات جدید آماده کند.»
این آهنگساز در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به واکنش مخاطبان نسبت به حضور یک بانوی هنرمند در قالب رهبر ارکستر در جشنواره موسیقی فجر تاکید کرد: «بازتاب رسانه‌ای حضورم مثبت بود. به هر حال نوع فعالیت ما به گونه‌ای است که گویی یک مربی در تیم ورزشی هستیم یعنی تماشاگران نمی‌دانند در تمرین این تیم ورزشی چه اتفاقاتی می‌افتد اما وقتی در جریان بازی و مسابقه قرار می‌گیرند متوجه تاکتیک و تمرین‌های مربی می‌شوند که نتیجه آن شکست نیست.»
امیری افزود: «من هم مانند بسیاری از هم صنفان خودم می‌توانستم در این مدت گوشه‌ای بنشینم و به تدریس مشغول شوم، زیرا خیلی از هنرمندان بودند که دوست داشتند رهبری ارکستر را تجربه کنند اما در نیمه راه از هدفشان دست کشیدند ولی من از آرمان‌هایم کوتاه نیامدم و تا آن جا که در توان داشتم کار خودم در موسیقی را ادامه دادم و الان هم در شرایطی قرار دارم که می‌توانم به صورت همزمان سه تا چهار ارکستر را رهبری کنم. شما مطمئن باشید من قدرت کافی را داشته و دارم اما وقتی حمایتی وجود نداشته باشد هنرمند خود به خود از کانون توجه دور می‌شود.»
این مدرس موسیقی در پایان تصریح کرد: «بنده در سال ۸۴ ارکستر مضرابی را داشتم که در آن به همت شاگردان استادان بزرگی چون حسین دهلوی، هوشنگ ظریف، فرامرز پایور، منصور نریمان، محمد اسماعیلی و … کارهایی را انجام دادیم که در نوع خود جالب توجه بود اما با توجه به این که در آن دوران مانند این سال‌ها رسانه‌ای وجود نداشت کارهای ما هم نادیده گرفته می‌شد. ما طی آن سال‌ها به قدری قدرت داشتیم که می‌توانستیم در چهار شب متوالی بهترین رپرتوارها را اجرا کنیم اما چرا بعد از گذشت این همه سال سی دی و اثر صوتی در این زمینه وجود ندارد؟ به اعتقاد من این‌ها فقط به خاطر کم‌کاری‌های جامعه نسبت به هنرمندان است که این سال‌ها به مدد رسانه‌ها به چشم مخاطب می‌آید.»
