راز سکوت محمدرضا عارف در مقابل حمله تندروها به ظریف
فراکسیون امید به اندازه روحانی در مقابل هجمه ها علیه ظریف ساکت مانده است و بسیاری به این شیوه انتقاد دارند. برخی از سیاسیون اما این را نوعی تاکتیک دانسته و گمان می کنند که سکوت بهترین واکنش به شیوه های نخ نمای مخالفان است.
به گزارش نامه نیوز: هجمه ها و تهدید ها علیه محمد جواد ظریف ادامه دارد. علت عصبانیت برخی از طرح موضوع پولشویی روشن نیست اما این طور که به نظر می رسد به این سادگی ها فروکش نخواهد کرد. هنوز از اعلام تدوین طرح استیضاح ظریف توسط حاجی دلیگانی نگذشته ، پور ابراهیمی حرف از سوال از وزیر را به میان می کشد. رئیس کمیسیون معتقد است « اگر آقای ظریف ادعا کرده است که در کشور رقم های قابل توجهی پولشویی انجام می‌شود، باید مشخص شود که وی در چه جایگاهی به این اطلاعات دسترسی داشته و چرا تا امروز هیچ اقدامی برای بررسی این موضوع انجام نداده است. طبق قانون مدنی، اگر کسی به اطلاعاتی دسترسی داشته باشد و این اطلاعات در خصوص ضرر و زیان فرد، جامعه و یا گروهی باشد، این فردی که به اطلاعات دسترسی دارد و اطلاعات را ارائه نمی‌کند، مجرم است. متولی مبارزه با پولشویی دولت و قوه مجریه است. طبق ماده ۴ قانون مبارزه با پولشویی، وزیر اقتصاد متولی مبارزه با پولشویی در کشور است. در کنار آن وزارت کشور، بانک مرکزی و وزارت صنعت معدن و تجارت باید به صورت هماهنگ این موضوع را پیگیری کنند.»
وی با تاکید بر اینکه « آقای ظریف با اظهاراتش در مرحله اول، وزارت اقتصاد و تیم مبارزه با پولشویی را زیر سؤال برده، در مرحله دوم دولت را زیر سؤال برده و از همه مهمتر نظام جمهوری اسلامی را زیر سؤال برده است و باید پاسخگوی اظهارات خود باشد» از کلید خوردن طرح سوال از وزیر خارجه در مجلس خبر داد و افزود: «بنده به عنوان طراح این سؤال خواستار ارائه مستندات آقای ظریف مبنی بر وجود پولشویی گسترده در کشور شدم.»
فاصله از حرف تا عمل طرح سوال و استیضاح بسیار است اما این دلیل خوبی برای ساکت ماندن و نظاره کردن این همه هجمه علیه وزیر خارجه نیست. نه از حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور و مافوق ظریف صدا درمی آید و نه از نمایندگان اصلاح طلب و حامی دولت در مجلس. برخی معتقدند که این سکوت از یک سو در کارنامه فراکسیون امید ثبت شده و در ارزیابی مردم از عملکرد آنان اثرگذار خواهد بود از سوی دیگر فضا را برای یکته تازی مخالفان علیه دولت فراهم می کند. عده دیگری از فعالان سیاسی اما خوشبین تر هستند و این سکوت را نوعی تاکتیک تلقی می کنند.
محمد صادق جوادی حصار عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی در گروه دوم قرار داد و در گفت و گو با نامه نیوز تاکید کرد: « مجموعه انتظارات از فراکسیون امید تا کنون چندان برآورده نشده است اما باید قدری هم به روش ها و تاکتیک های آنان احترام گذشت».
وی افزود: « گاهی اوقات شرایط و امکانات موجود اقتضا می کند که با احتیاط تر عمل کنند. گاهی نیز حمایت خود را در رای خود نشان می دهند. این فراکسیون در چند مورد اخیر به خصوص استیضاح وزرا انسجام خوبی از خود نشان داد و خوب عمل کرد.»
به گفته این فعال سیاسی اصلاح طلب، مساله مشکل ساز در قضاوت و ارزیابی عملکرد فراکسیون امید ناشی از آن است که در بدو امر نسبت به این فراکسیون بزرگ نمایی شد. لیست امید یک لیست تلفیقی و متشکل از فهرست تهران و شهرستان ها بود و با این هدف ارائه شد که نیروهای افراطی به مجلس راه نیابند. در واقع مجموعه ای از اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه که به اعتدالیون معروف شدند با یکدیگر ائتلاف کردند.حتی حامیان لاریجانی و منتقدان طیف تندور که تعلق خاطری به اصلاح طلبان ندارند نیز در این فهرست قرار گرفته و به مجلس رفتند. نهایتا هم بعد از راه یابی به مجلس و با کمی واقع بینی مشخص شد که لیست امید تنها 90 نفر نیروی دارد.
جوادی حصار با اشاره به عملکرد فراکسیون امید در مواردی مورد نقد بوده است، گفت: «این فراکسیون بهتر از این ها می توانست عمل کند و این بهتر عمل کردن محصول نوع خاصی از لابی است. به نظر من یکی از اشکالات اصلی موجود در این فراکسیون به آقای عارف برمی گردد. ایشان خود را در حد جایگاه ریاست جمهوری می بیند و لابی کردن با روسای دیگر فراکسیون ها ، چانه زنی برای ریاست کمیسیون ها و موارد دیگر را در شان خود نمی بیند. به نظر من عارف می توانست رئیس معنوی فراکسیون امید باشد و یک فرد لابی گر حرفه ای در کسوت ریاست فراکسیون فعال می شد تا نتیجه بهتری حاصل شود».
عضو شورای مرکزی اعتماد ملی ضمن تایید عملکرد فراکسیون امید در مواجه با هجمه هایی که علیه ظریف وارد می شود، گفت: « هجمه های مخالفان دولت روشی تکراری و نخ نما است. به نظر من پاسخ دادن به این حرف ها روش خوبی نیست. خود آقای وزیر نیز با اشاره به اینکه نوار حرف هایش موجود است، بهترین دفاع را از خود کرد. فکر نمی کنم هیچ کدام از نماینگان می توانست حرف اثرگذارتر و منطقی تری در حمایت از او بزند مگر اینکه می خواست با استدلال های خود ثابت کند پولشویی وجود دارد. برای این کار نیز باید اسناد ارائه کرده و مشخص می کرد که در کجاها چقدر پولشویی شده است. روشن است که چنین اراده ای وجود ندارد و جریانی آماده ورود به این جور گفت و گوها نیست لذا سکوت در مقابل هجمه های تکراری و نخ نما بهترین کار بوده است».
