دولتهای عرب خلیج فارس چه از جان شاخ آفریقا و بنادرش می خواهند؟

الجزیره نوشت: از سال 2015، دولتهای عربی خلیج فارس با ثروتهای هنگفت خود به دنبال سرمایه گذاری در سواحل دریای سرخ هستند؛ از این رو، در سایه تلاش این دولتها برای شکار پایگاههای استراتژیک در جیبوتی، اریتریا، سومالی و حتی یمن، تعداد بنادر دریایی و پایگاههای نظامی جدید در این نواحی افزایش یافته است.

به گزارش انتخاب؛ در ادامه این مطلب آمده است:  با ایستادن پشت این طرحهای توسعه ای، در واقع به دنبال بازسازی نظام منطقه ای و مطرح کردن خود به دنبال طرفهایی تاثیرگذار در میدان جهانی هستند.

این دولتها و بویژه امارات متحده عربی، پیش بینی می کنند که بنادر تجاری جدیدی را در شاخ آفریقا بنا کنند و از این طریق، یک آینده تجارت دریایی موفق را در دریای سرخ و غرب اقیانوس هند، برای خود مهیا کنند.دولتهای مذکور با ایجاد تاسیسات نظامی در این مناطق، در صدد ادامه جنگ در یمن و حمایت از منافع امنیتی خود در برابر ایران بوده اند.

در سواحل دریای سرخ، رقابتی تازه بین قدرتهای بزرگ جریان دارد که از بازی شطرنج به مراتب دشوارتر است. همانطور که چین، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و ایالات متحده، همگی در یک نقطه مرکزی در دریای سرخ متمرکز شده اند. در حالی که هند و عربستان نیز اهتمام ویژه ای به تاسیس پایگاههایی در جیبوتی دارند؛ جایی که بندرِ تنها آبهای عمیق در منطقه واقع است. اما روسیه، با مذاکره با اریتریا، حضور استراتژیک خود در دریای سرخ را تسهیل کرده است.

گرایشهای توسعه طلبانه چین در جیبوتی، باعث نگرانی کاخ سفید شده است و دولت ترامپ توجه خاصی به درگیری قدرتها در این ناحیه دارد. واقعیت آن است که این توجه واشنگتن به منطقه مذکور، تا زمانی مورد قبول است که باعث رقابت شدید آن با چین نشود.

اداره بهتر دو ساحل دریای سرخ، منافع زیادی هم برای دولتهای خلیج و هم برای شاخ افریقا دارد. دولتهای آفریقایی می توانند از سرمایه گذاری های عظیم برای بهبود زیرساختهای خود استفاده کرده، اشتغال زایی کنند و به بازارهای جهانی راه یابند.

با این حال، به نظر نمی رسد تا پیش از انجام اقدامات خاصی، سناریوی توسعه و پیشرفت دولتهای واقع در سواحل دریای سرخ، عملی شود. دولتهای شاخ آفریقا برای چیدن میوه های منافع مشترک و مذاکره با شرکای خلیجی خود، نیازمند اجرای اصلاحات داخلی و تکامل منطقه ای هستند. همانطور که بهبود این همکاریها، مستلزم حل بحران خلیج عربی و اصلاح روابط بین این دولتهاست.

در این میان، ایالات متحده و چین باید از برخورد و مقابله با یکدیگر، تحت تاثیر تنشهای فعلی، اجتناب کرده و نوعی توازن را در منطقه ایجاد کنند. البته هیچ یک از این احتمالات قطعی نیست و بدون پیشرفت در هر یک از این جبهه ها، دریای سرخ می تواند به مکانی خطرناک و مستعد بروز جنگ، تبدیل شود.