افغانستان و توصیه‌های یک استاد دانشگاه به مسئولان ایرانی/ چرا نباید افغانستان را در آتش و خون تنها بگذاریم؟
علی رغم سیاست های بعضاً خصمانه و کینه توزانه ای که رهبران دولت قانونی افغانستان در سال های اخیر علیه منافع ملی ایران اتخاذ می کردند، حالا و در سایه سیطره کامل طالبان بر خاک افغانستان، شایسته نیست جمهوری اسلامی ایران مردم و دولت قانونی افغانستان را در چنین شرایط ملتهب و وحشتناکی تنها بگذارد.
«بازتاب»؛ آرش خداپرست- روز یکشنبه برابر با 24 مرداد ماه سال جاری و با تصرف کامل شهر کابل توسط نیروهای طالبان- حکومت قانونی افغانستان سقوط کرد و مراکز حساسی چون صدا و سیما و بسیاری از مراکز دولتی و امنیتی به تصرف طالبان درآمد.
حالا و در شرایطی که رئیس جمهور قانونی این کشور یعنی اشرف غنی- خاک افغانستان را ترک کرده به کشور تاجیکستان گریخته است، فیلم و تصاویر دریافتی از این کشور نشان می دهد که مردم افغانستانی اصلاً در شرایط مناسبی قرار ندارند.
فیلم های غم انگیزی که نشان می دهد مردم این کشور از ترس گرفتار شدن در دام طالبان در هواپیماهای آمریکایی (حتی بال هواپیماها) سوار می شوند و از این کشور فرار می کنند، موید این است که شرایط افغانستان اصلاً عادی نیست.
در چنین شرایط اسفناکی مشاهده می کنیم که تقریباً هیچ کدام از کشورهای مهم منطقه و نیز بازیگران اثرگذار منطقه ای گام موثری برای کاهش درد و آلام مردم افغانستان بر نمی دارند و سازمان های بین المللی نیز نسبت به این موضوع واکنش موثری اتخاذ نمی کنند.
با این همه بنا به دلایل متعدد نباید و نمی توانیم بپذیریم که جمهوری اسلامی ایران نیز همانند دیگر بازیگران به بحران افغانستان نگاه کند.
در رابطه با اینکه ایران در قبال این شرایط عجیب افغانستان چه سیاستی باید اتخاذ کند، اخیراً دکتر محمد حسین پاپلی یزدی- استاد دانشگاه تربیت مدرس نکات قابل تأملی را در فضای مجازی منتشر کرده است که اشاره به آنها خالی از لطف نیست و ایکاش مسئولان جمهوری اسلامی ایران نیز نسبت به اجرایی کردن این دستورکارها تا دیر نشده اهتمام ویژه ای از خود نشان دهند.
در توضیحات و پیشنهادات دکتر پاپلی یزدی آمده است: با توجه به اوضاع کشور دوست و همسایه افغانستان وظیفه انسانی خود می دانم که پیشنهاداتی در این رابطه خدمت شما اعلام دارم. امید است که مورد توجه قرار گیرد و دستور اقدام لازم صادر فرمایند.
پیشنهاد می کنم سریعاً دولت ایران:
۱- به نخبگان علمی و مالی، خبرنگاران، فعالین مدنی و به ویژه زنان و کودکان افغانستانی متقاضی مهاجرت و مسافرت به ایران ویزا بدهد.
۲- اگر برای این کار قانون جدیدی لازم است هرچه سریعتر طرحی با قید سه فوریت به مجلس داده شود.
۳- در سرتاسر مرز اردوگاهای قبلی را فعال کند و اردوگاه های جدیدی برقرار کند و پناهندگان را چون مهمان بپذیرد.
۴- اقدامات کمکی، بهداشتی و کنترل کرونا و سایر بیماری هاانجام شود.
۵-جامعه افعانستانی ایران را جهت کمک های مالی و … به هم میهنان خود تشویق و راهنمایی کند.
۶-اتاق بازرگانی از تجار و صنعتگران طرف معامله با افغانستان بخواهد کمک های خود را به پناهندگان به حساب اتاق واریز کنند.
۷- خیرین ایرانی را تشویق به کمک و مساعدت به پناهندگان نمایند.
امید که مثل همیشه کشور ایران خانه دوم پناهندگانش باشد.
