توجیه برای حضور شکارچیان خارجی در قرق‌ها
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در مقام توضیح و در حقیقت توجیه این مجوز گفته کارشناسان سازمان معتقدند قوچ پیر چندین برابر ماده‌ها آب می‌خورد و با توجه به بی‌آبی زیستگاه‌ها، شکار آن باعث می‌شود به ماده‌ها آب بیشتری برسد.
صدور پروانه شکار از سوی سازمان حفاظت محیط زیست، مدتی است پای شکارچیان خارجی را علاوه‌بر قرق‌های اختصاصی به زیستگاه‌های شاخص کشور در مناطق چهارگانه محیط زیست باز کرده و اعتراض فعالان و کارشناسان محیط زیست را به دنبال داشته است. رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در مقام توضیح و در حقیقت توجیه این مجوز گفته کارشناسان سازمان معتقدند قوچ پیر چندین برابر ماده‌ها آب می‌خورد و با توجه به بی‌آبی زیستگاه‌ها، شکار آن باعث می‌شود به ماده‌ها آب بیشتری برسد.
به نظر می‌رسد کارشناسان سازمان متولی محیط زیست باید بیش از همه بدانند که دست‌بردن در ترکیب و معادلات طبیعت، حتی به بهانه حمایت از جمعیت هدف، به برهم‌خوردن این نظم و ترتیب منجر شده و چه‌بسا نتیجهای مخرب‌تر از قبل به بار‌آورد. داستان مستند کشتار گرگ‌ها در نیمه قرن بیستم در کانادا به انگیزه نجات نسل گوزن‌ها، از‌جمله تمثیل‌های پرشمار و البته مستند در این زمینه است.
اساسا اصلی‌ترین عوامل تخریب و ایجاد نامعادلات زیست‌محیطی عامل انسانی است؛ انسانی که عمدتا و برای در خدمت قراردادن طبیعت برای سودجویی خود و گاه به بهانه نجات‌بخشی اکوسیستم به دخالت پرداخته و همواره از این دخالت خود نتیجهای معکوس گرفته است. اما وجه تأمل‌برانگیز توضیح عیسی کلانتری می‌تواند این باشد که سازمان به اعتبار نظر کارشناسان خود، لابد باید برای تمامی قوچ‌های موجود در زیستگاه‌ها شناسنامه و سال تولد و سال شکارشدن صادر کرده باشد.
شناسنامه‌هایی که این قوچ‌ها ناگزیر شوند یک نسخه تصویر آن را در مواجهه با شکارچیان برای حفظ ایمنی نشان دهند تا ثابت کنند که مثلا در سن شکار نیستند! آیا واقعا برای حفظ گروه‌های جانوری و گیاهی در یک زیستگاه باید به صیانت از بستر آنها پرداخت یا باید از پدیده‌های حیات به صورت آکواریمی نگهداری کرد؟ این باور عمومی در گروه صاحب‌نظران و اکولوژیست‌ها وجود دارد که دخالت انسان اصلی‌ترین عامل بروز نامعادلات زیست‌محیطی است.
مادامی که این سازمان در تلاش باشد به جای توجه به حفظ ثبات زیرساخت اکوسیستم‌ها در پی کاهش پدیده‌های مورد اشاره در این محورها باشد، در هر گامی به جلو چه‌بسا با سرعت بیشتر به عقب باز خواهد گشت. اگر این سازمان بتواند در مواضعی صریح، ظرفیت اکولوژیکی ایران را برای شمار جمعیت انسانی و در شرایط پایدار برآورد کند، به رفع اساسی‌ترین عامل تخریب محیط زیست اقدام کرده است. در چنین ریشه‌یابی اصولی‌ای کارشناسان آن سازمان انگشت اتهام بحران آب را از قوچ‌های پیر و نظایر آن دور خواهند کرد.
