تحلیل نشریه انگلیسی اسپکتیتور از سلامتی پوتین/ کجاست آن مردی که پیراهن به تن ندارد و خرس شکار می کند؟

وضعیت سلامتی پوتین در روسیه با توجه به نوع خاصِ ساختار سیاسی و حکومتی این کشور، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا اساسا پوتین حامل مجموعه ای از ایده ها و آرمان ها در قالب حکمرواییِ روسیه کنونی است که خروج وی از قدرت به دلایلی نظیر ابتلا به یک بیماری وخیم و یا حتی مرگ، این پروژه ها را عملا ناتمام باقی می‌گذارد.

بازتاب– پایگاه خبری “اسپکتِیتور” در گزارشی ضمن اشاره به موضع گیری اخیر “ویلیام برنز” رئیس سازمان سیا در مورد وضعیت سلامتی “ولادیمیر پوتین” رئیس جمهور روسیه، به طور خاص به این سوال پرداخته که به چه دلیل این موضوع از اهمیت برخوردار است؟ اسپکتیتور همچنین به موارد متعدد تلاش های نظام های مطرح سیاسی غربی جهت مخفی کردن بیماریِ رهبران سیاسی کشورهایشان از چشم افکار عمومی اشاره کرده و تبعات وخیم این مساله را نیز مورد توجه قرار داده است.

اسپکتِیتور در این رابطه می نویسد: «تنها اندکی پس از آغاز جنگ اوکراین در ماه فوریه سال جاری میلادی، برخی اخبار مخصوصا در رسانه های غربی دال بر این مساله منتشر شدند که رئیس جمهوری روسیه در حال مرگ است و یا حداقل از بیماری وخیمی رنج می برد. البته که در این رابطه برخی استدلال ها و شواهد نیز ارائه شده و می‌شود که از جمله ان ها می توان به استفاده پوتین از یک میز بزرگ و طولانی جهت ملاقات با رهبران دیگر کشورها و نزدیک نبودن به آن ها و یا لزرش دست او و فُرم صورتش در برخی موقعیت ها اشاره کرد. در عین حال، برخی اخبار نیز دال بر این مساله منتشر شده اند که یک متخصص سرطان به صورت تمام وقت در کنار ولادیمیر پوتین حضور دارد.

با این همه، اخیرا “ویلیام برنز” رئیس سازمان سیا در موضع گیری آب سردی را روی دست تمامی این گمانه‌زنی‌ها ریخته و تاکید کرده که “هیچ سند و مدرکِ متقنی دال بر این مساله که پوتین بیمار است، وجود ندارد”. در نقطه مقابل، ویلیام برنز بر این باور است که(وی پیشتر سفیر آمریکا در روسیه نیز بوده است) رئیس جمهور روسیه (کسی که امسال 70 ساله می شود) وضعیت سلامتی خوبی دارد و بر آن است تا دستورکار اصلی خود یعنی تبدیل کردن روسیه به یک ابر قدرتِ تمام عیار را با قدرتِ هر چه بیشتر به پیش برد.

وضعیت سلامتی پوتین در روسیه با توجه به نوع خاصِ ساختار سیاسی و حکومتی این کشور، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا اساسا پوتین حامل مجموعه ای از ایده ها و آرمان ها در قالب حکمروایی روسیه کنونی است که خروج وی از قدرت به دلایلی نظیر ابتلا به یک بیماری وخیم و یا حتی مرگ، این پروژه ها را عملا ناتمام باقی می گذارد.

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بواسطه مرگ سه تن از رهبران این کشور یعنی برژنف، آندرپوف، و چرنینکو که تمامی آن ها در زمانی که در قدرت بودند و خیلی زود یکی پس از دیگر فوت کردند، تسریع شد. البته که تمامی آن ها نیز زمانی که در قدرت بودند به شدت بیمار شده بودند. در این چهارچوب، وقتی یک رهبر سالم از حیث فیزیکی روی کار آمد، روندهای توام با ایجاد تغییر نمایان و ظاهر شدند. با این همه، اندک تغییرات ایجاد شده از سوی گورباچُف به دلیل پوسیده شدنِ نظام شوری از درون، عملا به تغییرات بزرگی ختم شدند و در نهایت نابودیِ نظام سیاسی شوروی را در پِی داشتند.

با این حال، حتی در دموکراسی های غربی نیز وضعیت سلامتی رهبران سیاسی به مثابه یک مساله ضروری و مهم که البته در عرصه سیاست مورد بی توجهی قرار می گیرد، برجسته شده است. به عنوان مثال روزولت رئیس جمهور سابق آمریکا در حالی که این حقیقت که وی از فلج اطفال رنج می برد را از افکار عمومی پنهان کرده بود، توانست چهار مرتبه رئیس جمهور آمریکا شود. او در جریان کنفرانس یالتا پس از جنگ جهانی دوم(سال 1945) عملا جلوه یک مردِ در حال مرگ را داشت. کنفرانسی که اروپای شرقی را عملا به استالین واگذار کرد. روزولت تنها چند هفته بعد از این کنفرانس درگذشت.

تصویر جوان و قدرتمند جان اف کندی رئیس جمهور سابق آمریکا این حقیقت را که وی نوعی پوشش حفاظتی را زیر لباس های خود به دلیل آسیب های شدید ناشی از جنگ جهانی دوم که در کمرش ایجاد شده بود، استفاده می کند، پنهان می کرد. وی همچنین ترکیبی از برخی داروها را جهت مقابله با بیماری آدیسون که نوعی بیماری نادرِ غدد درون ریز است، مصرف می کرد.

اکنون نیز جو بایدن رئیس جمهور کنونی آمریکا که امسال 80 ساله می‌شود، از مشکلات شناختی و ذهنی قابل ملاحظه ای رنج می برد. همین موضوع موجب شده تا بسیاری نسبت به احتمال شکست بایدن در جریان انتخابات ریاست جمهوری 2024 آمریکا و یا از دست رفتن کنترل دموکرات‌ها بر کنگره آمریکا در جریان انتخابات میاندوره ای کنگره در ماه نوامبر سال 2022 هشدار دهند.

البته که موارد مختلف دیگری نیز نظیر آنچه در مورد آمریکا گفته شد، در مورد رهبران اروپایی هم قابل ملاحظه است. به عنوان مثال “وینستون چرچیل” نخست وزیر سابق بریتانیا در اوایل دهه 1950 میلادی و در دوره دوم حضور خود در قدرت، از یک سکته مغزی قوی رنج می برد که این مساله به صورت عامدانه از افکار عمومی مخفی نگه داشته شد. بسیاری از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که وضعیت سلامتی نامساعد وینستون چرچیل در آن سال ها عملا موجب شد تا بریتانیا فجابع قابل توجهی را در جریان حمله خود به مصر و کانال سوئز متحمل شود. موضوعی که به یکی از بزگترین شکست های انگلیسی ها در عصرِ پساجنگ جهانیِ دوم تبدیل شد.

در هفته اخیر، اسناد منتشر شده از لابه لای آرشیو ملی اطلاعات فاش ساختند که در سال 1981، سفیر بریتانیا در پاریس “سِر رجینالد هیبرت” به مقام های کشورش خبر داده که احتمالا “فرانسوا میتران” رئیس جمهور وقت فرانسه از بیماری سرطان رنج می برد. البته که میتران نیز تا زمان مرگش در سال 1996، عملا بیماری پنهان خود را از چشم مردم فرانسه پنهان کرده بود.

در این چهارچوب، علی رغم اینکه موضع گیری اخیر ویلیام برنز رئیس سازمان سیا دال بر اینکه پوتین از بیماری وخیمی رنج نمی برد و اسناد و شواهدی در این رابطه وجود ندارد، با این حال باید پذیرفت که پوتین نیز دیگر آن مردِ سابقی که ما می شناختیمش نیست. از زمان آغاز جنگ اوکراین تا به امروز، دیگر هیچ تصویری از رئیس جمهور روسیه در حالی که پیراهن بر تن ندارد و آمادگی جسمانی خود را به رُخ می کشد و یا در حال سوارکاری است و خرس شکار می کند، منتشر نشده است.»