تحریم بانک مرکزی ایران چه معنایی برای مردم دارد؟
اگرچه دامنه تحریم‌های جدید علیه ایران به تفسیر اوفک واگذار شده است، در بدترین شکل ممکن می‌تواند مقولاتی چون اینستکس و تجارت بشردوستانه را تحت‌الشعاع قرار دهد.
به گزارش مهر، محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران هدف از تحریم‌های جدید آمریکا که به‌ویژه بانک مرکزی ایران را هدف قرار داده، تلاش برای محروم کردن مردم این کشور از غذا و دارو عنوان می‌کند.
این در حالی است که به گفته وی، وقتی ایالات متحده بارها و بارها یک نهاد را تحریم می کند، این بدان معنی است که تلاش برای به زانو در آوردن ملت ایران زیر فشار حداکثری ناکام مانده است.
دولت دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا مدعی است هدف از تحریم دوباره بانک مرکزی ایران و این بار، ذیل عنوان مبارزه با تروریسم، قطع منابع مالی تهران برای حمایت از اقدامات بدخواهانه در سراسر جهان است حال آنکه واقعیت امر همان است که ظریف به آن اشاره کرد.
بانک مرکزی ایران نزدیک به ۲ دهه تحت تحریم بوده است حال آنکه بعد از امضای برجام از سوی دولت دموکرات باراک اوباما برای مدتی محدود از قید آنها رها شد اما با روی کار آمدن ترامپ و خروج از توافق هسته‌ای، بار دیگر به محدودیت تن داد.
این در حالی است که از روز جمعه با تغییر دسته‌بندی تحریم‌ها از هسته‌ای به مبارزه با تروریسم، ماهیت برخورد با بانک مرکزی ایران نیز تغییر می‌کند. تا پیش از این اقدام، شرکت‌های آمریکایی از تعامل با بانک مرکزی ایران منع می‌شدند و مراکز تجاری دیگر کشورها نیز از بیم تحریم‌های ثانویه واشنگتن، با اصلی‌ترین نهاد مالی ایران داد و ستد نداشتند. اما، تجارت اقلام بشردوستانه نظیر دارو، غذا و محصولات کشاورزی از این قاعده مستثنی بود.
اتفاقی که از روز جمعه به بعد می‌افتد این است که ذیل عنوان همدستی با تروریسم که به زعم آمریکا شامل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حزب‌الله است؛ تراکنش‌های بانکی با هدف تهیه اقلام بشردوستانه، ممکن است که دیگر از معافیت برخوردار نباشند.
به عبارت دیگر، طبق قوانین وزارت خزانه‌داری آمریکا، تجارت این گونه اقلام با هر فرد حقیقی یا حقوقی که ذیل عنوان مبارزه با تروریسم گنجانده شده است؛ امکان‌پذیر نخواهد بود.
البته هنوز معلوم نیست دامنه این تحریم‌ها تا کجا پیش می‌رود چراکه علی‌الظاهر، موضوع به تفسیر دفتر کنترل سرمایه‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا واگذار شده است.
همزمان، اگرچه تاکنون شاهد هیچ فعالیت محسوسی از سوی «اینستکس» سازوکار مالی اتحادیه اروپا با هدف برخورداری ایران از مزایای اقتصادی برجام نبوده‌ایم؛ از روز جمعه ۲۰ سپتامبر، عملاً نهاد ایرانی که مسئول پیشبرد این سازوکار در داخل کشور بود، زیر برچسب تامین مالی تروریسم، از انجام هرگونه تجارتی در این زمینه باز می‌ماند.
با این حساب، دست و پای اروپایی‌ها برای عمل به وعده‌ای که بیش از حد عقب افتاده، حتی بسته‌تر از قبل می‌شود.
این در حالی است که لغو تحریم‌هایی که ذیل عنوان مبارزه با تروریسم اعمال می‌شوند دشوارتر است و چنانچه رئیس‌جمهوری آتی آمریکا از حزب دموکرات باشد، تا اجرای وعده خود مبنی بر احیاء برجام راه زیادی در پیش دارد.
اکنون جا دارد از مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا و برایان هوک نماینده ویژه او در امور ایران بپرسیم؛ وقتی در توئیتر خطاب به ملت ایران صحبت می‌کنید و به آنها اطمینان می‌دهید که هدفتان آزردن آنها نیست؛ دقیقاً چه منظوری دارید؟
مادامیکه آنها وقت خود را در شبکه‌های مجازی صرف بازی با افکار عمومی می‌کنند؛ ایرانی‌ها هم به وعده ظریف امید می‌بندند که گفت علیرغم همه اینها، مردم به غذا و دارو دسترسی خواهند داشت.
