تبانی ترک‌ها علیه ایران
نشست خبری پوشاکی‌ها تبدیل به نشستی پر از گلایه و انتقاد شد؛ انتقاد از همه‌چیز؛ از قاچاق ٢,٥میلیاردی پوشاک که نفس پوشاکی‌ها را بریده است تا رقابت با سوری‌ها در خاک ایران و البته از مانور شرکت‌های خارجی در نمایشگاه معرفی پوشاک تولید داخل.
به گزارش بازتاب به نقل از شرق ، کارد به استخوانشان رسیده؛ خواستند در نشستی خبری از نمایشگاه ایران مد ٩٦ بگویند، اما هرچه کردند نشد، باز هم سمت‌وسوی تمام حرف‌ها به سمت گلایه رفت؛ گلایه‌هایی که اغلب محورش دولت بود و دولت.
سعید جلالی‌قدیری اولین سخنران نشست خبری است. او بحث قاچاق پوشاک را به‌عنوان بزرگ‌ترین مشکل اعلام میکند: سالانه ١٢ میلیارد دلار کالا به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود که ٢,٥ میلیارد دلار آن مربوط به پوشاک است.
دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران به صراحت می‌گوید تشکل‌ها و تولیدکنندگان پوشاک با واردات مشکلی ندارند و حتی موافق واردات پوشاک هستند، اما این واردات باید دارای رویه و قانون مشخصی باشد و با درنظرگرفتن تمام قوانین موجود. درحال‌حاضر واردات در حوزه پوشاک، به صورت کیلویی و فله‌ای و بدون نام‌ونشان واردکننده و همچنین در قالب استوک و در حجم بسیار بالا از مبادی رسمی کشور انجام می‌شود.
جلالی‌قدیری از اطلاع مسئولان از واردات هم می‌گوید که تا حدودی از این مسئله خبر دارند. ظاهرا هم نمی‌خواهند اقدام مؤثری در این رابطه انجام دهند، زیرا به گفته قدیری، دستورالعملی هم که در این مورد در شهریورماه سال گذشته تحت عنوان «دستورالعمل واردات پوشاک» ابلاغ شده، تاکنون اجرائی نشده است.
مجید نامی، عضو هیئت‌مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران، هم سخنران دوم بود. او به حضور نامتعارف و غیرعادی برخی کشورها در نمایشگاه پوشاک ایران اشاره میکند که بدون هماهنگی و بدون اطلاع اتحادیه و تولیدکنندگان پوشاک ایرانی انجام شده است. ترکیه، از جمله کشورهای همیشه در صحنه است که در نمایشگاه‌هایی که برای انعکاس توان داخلی دایر شده، حاضر می‌شود. او حتی از برخی تلاش‌ها هم خبر می‌دهد تا این نمایشگاه را به‌گونه‌ای خاص جلوه دهند.
نامی در این بخش از سخنانش به نگاه دولت یازدهم به صنعت پوشاک اشاره میکند. او می‌گوید: دولت و به‌خصوص وزارت صنعت، توجه ویژه‌ای به صنعت پوشاک داشته‌اند و به‌همین‌دلیل حمایت‌های لازم از سوی دولت صورت گرفت که ازجمله آن تشکیل انجمن صنایع پوشاک و کمک به ایجاد شهرک پوشاک و تهیه چشم‌انداز استراتژی صنعت پوشاک بود، اما متأسفانه به دلیل مشکلاتی که در مرحله اجرا وجود دارد، هیچ‌یک از این موارد اجرائی نشده‌اند. حتی دستورالعمل بررسی واردات پوشاک، هرچند که در حال پیگیری است، ولی هنوز نتایج ملموسی از آن دیده نمی‌شود.
مجید نامی از نمایشگاه امسال می‌گوید: اتحادیه شش هزار متر فضا خواسته، اما با فضای چهارهزارو ٣٠٠ متری موافقت شد. با پیگیری‌های صورت‌گرفته، در نهایت بخشی از سالن پنج و بخشی از سالن ٣٨ را در اختیار ما قرار دادند. البته این پراکندگی و بی‌نظمی در ارائه فضا، منجر به این شد که بسیاری از همکاران ما در نمایشگاه حضور پیدا نکنند و فضای مناسبی هم برای حضور آنها فراهم نشد. همچنین قرار است ٦٥ شرکت حضور داشته باشند.
بازار مصرف پوشاک ایران ١٢ میلیارد دلار است، اما آمار واردات به‌هیچ‌عنوان شفاف نیست. نامی می‌گوید: هیچ‌گاه نتوانسته‌ایم میزان واردات و تولید را به صورت واضح و مشخص برآورد کنیم. رقم ١٢ میلیارد دلار نیز بر اساس آمار بانک مرکزی است که بر اساس سرانه مصرف پوشاک خانوارهای ایرانی است. در مورد آمار واردات باید گفت که در دهه ٩٠ آمار رسمی گمرک چندان واضح نیست؛ به‌عنوان‌مثال میزان واردات را در یک سال چهار میلیون دلار و در سال دیگر دو میلیون دلار اعلام کرده‌اند. بنابر اعلام رسمی گمرک، در سال گذشته حدود ٦٠ میلیون دلار واردات پوشاک انجام شده است.
در این بخش او توجه‌ها را به آمار یونیدو جلب میکند: میزان واردات پوشاک در ایران در حالی ٦٠ میلیون دلار اعلام شده که سازمان جهانی «یونیدو» میزان صادرات کشورهای خارجی به ایران را یک میلیارد دلار اعلام کرده است.
مجید افتخاری از دیگر سخنرانان این نشست خبری است. او با نکته جالبی شروع میکند: رقابت صنعت پوشاک در کشور در حقیقت با بخش متقلب کشور است. عده‌ای ناجوانمردانه با این بخش (صنعت پوشاک کشور) رقابت می‌کنند.
این عضو اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران ادامه می‌دهد: «دستورالعمل حمایت از صنعت پوشاک کشور» فقط گفتمانی در مورد خواسته‌های حداقلی است که صرفا می‌گوید «بگذارید تولیدکننده داخلی نفس بکشد» که البته تا به امروز هیچ اقدام جامعی در این مورد صورت نگرفته است.
افتخاری به هزینه‌های بالای نمایشگاه اشاره میکند که باعث شده بسیاری از تولیدکننده‌های داخلی نتوانند در آن شرکت کنند. افتخاری این موضوع را با شرکت‌های خارجی که در نمایشگاه‌های ایران شرکت می‌کنند مقایسه و شرایط آنها را خیلی مناسب‌تر از داخلی‌ها توصیف میکند. شرکت‌های خارجی حتی می‌توانند تا پاسی از شب مشغول دکور غرفه خود باشند، اما برای شرکت‌های ایرانی، بارها دیده شده که رأس ساعت ١٠ شب، چراغ‌های سالن را خاموش می‌کنند و اجازه فعالیت به آنها نمی‌دهند.
او در پایان به نکته قابل‌تأملی در مورد سوری‌ها و ترفندی که ترک‌ها زده‌اند اشاره میکند: سال گذشته با پدیده دیگری هم روبه‌رو شدیم و آن نمایشگاه کشور سوریه در ایران بود. می‌دانیم توان کشور سوریه در صنعت پوشاک بسیار پایین است. همین تعرفه صفردرصدی و توان پایین صنعت پوشاک سوریه، باعث شد تولیدکنندگان ترک با تولیدکنندگان سوریه ارتباط بگیرند و ترک‌ها از سوری‌ها خواستند تا تولیدات خود را از طریق سوریه به ایران صادر کنند. هر لحظه در این فضا، یک اتفاق رخ می‌دهد، هرچند تذکرات متعددی در این زمینه دادیم، اما کسی پیگیر نشد.
