تاثیر «خنده های اَلَکی» بر احساس رضایت از زندگی
یک روانشناس همزمان با روز جهانی خنده گفت: پژوهشگران دریافته اند که خندیدن بدون دلیل “به اصطلاح الکی خندیدن” منجر به افزایش هورمون دوپامین و اندورفین و موجب احساس رضایت از زندگی و تاب اوری و شادکامی افراد می‌شود. مغز تفاوت میان خنده با دلیل و بدن دلیل را تشخیص نمی‌دهد و در نتیجه فرد دچار نوعی سرخوشی و احساس لذت می‌شود. از سوی دیگر خنده و شادی جزئی از عوامل بهبود دهنده خلق و سلامت روان است ولی نمی توان با یک جزء به بهبود کلیت اختلالات روانی پرداخت.
سامان آسیابانی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: خنده از جمله علائم مهم سلامت روان است که می تواند مسیر های عصبی مغز مربوط به شادی مانند دوپامین و اندورفین را فعال کرده و سرانجام موجب ایجاد احساس شادی شده و همچنین به تنفس بهتر، کاهش فشار خون، بهبود ایمنی بدن و همچنین کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
این روانشناس افزود: در بیماری هایی همچون افسردگی و اضطراب معمولا توانایی خنده از بین می رود و تدریجا خمودگی و سستی بدن و خلق شدت می گیرد که می توان با تقویت حس خوش طبعی و خنده در فرد به پیشگیری از این اختلالات کمک شایانی کرد. قرار گرفتن فرد در کانون گرم و صمیمی خانواده، تماشای برنامه های تلویزیونی طنز و مفرح و همچنین برگزاری مراسمات آئینی و فرهنگی، شرکت در مراسمات خیریه می تواند به ایجاد حس خنده و سرخوشی و همچنین بهبود خلق افراد کمک کند.
وی ادامه داد: شهرنشینی، پیچیدگی های اقتصادی و اجتماعی جوامع امروزی و همچنین شیوع بیماری کرونا موجب کاهش ارتباط خانوادگی و دوستانه و همچنین کاهش حس شادی و سرخوشی در جوامع شده است از این رو به طور کلی در راستای تقویت و کمک به نیاز های روانی افراد، تولید و پخش محتوا های طنز و شاد به عنوان یک عامل تقویت کننده مطرح شده است و می تواند در جهت تقویت سلامت عمومی جامعه مفید باشد.
این روانشناس در پاسخ به این سوال که آیا خنده درمانی را می‌توان به عنوان رویکردی درمانی برای اختلالات روان در نظر گرفت، تصریح کرد: البته که تاثیرات خنده بر سلامت جسمی و روانی افراد پوشیده نیست ولی با توجه به جامعیت رویکرد های اصیل روان درمانی، رویکردی همچون خنده درمانی به عنوان درمان اختلالات روانی مطرح نیست ولی به عنوان یک جزئی از تمرینات و یا پاسخ های حاصل از انجام بعضی از رویکرد های روان درمانی همچون ذهن آگاهی و روان درمانی حمایتی مطرح است.
آسیابانی درباره علت خندیدن برخی افراد در شرایط عصبانیت تصریح کرد: خنده در هنگام عصبانیت به عنوان مکانیسم های دفاعی فرد در مقابل استرس و خشم درونی افراد مطرح است و با توجه به نظر ژات روان کاوی نوعی دفاع ناخودآگاه نسبت به شرایط پراسترس و پر خطر است.
این روانشناس همچنین در بخش دیگر سخنان خود گفت: خنده در مقابل فردی که سرشار از مشکلات روحی و افسردگی است را می توان به عنوان یک حس خشم درونی نسبت به شرایط روحی و روانی فرد تعبیر کرد به این صورت که فرد با ایجاد احساس خنده و شادی در مقابل فرد خموده موجب تغییر در وضعیت خلقی فرد شود. در تعبیر دوم این رفتار همچو حس حسد ورزی پنهانیست که در مقابل ناراحتی و غم فردی که همچون یک رقیب شغلی یا زندگی فرد نمایان شده است، بروز می کند.
آسیابانی در پایان توصیه کرد: با توجه به شرایط فعلی و پاندمی کووید ۱۹ که غالبا افراد در خانه هستند و گاها احساس افسردگی می کنند، می توانند با شرکت در برنامه های مجازی مهیج همچون کنسرت های آنلاین، همچنین تماشای فیلم و برنامه های طنزآمیز و استفاده از بازی های مهیج، مرور عکس های قدیمی و بازگویی وقایع طنز، آن مقطع زمانی را مد نظر قرار دهند.
