تأکید روسیه بر حق ایران برای گرفتن تضمین؛ آیا گره موجود در مذاکرات وین باز میشود؟
نماینده روسیه در مذاکرات وین اعلام کرده است که ایران حق دارد که بر موضوع تضمین پافشاری کند. ظاهرا دو موضوع تضمین و راستیآزمایی همچنان از جمله موضوعات حل نشده مذاکرات هستند. باید دید آیا مذاکرهکنندکان خواهند توانست به فرمتی برای حل این اختلاف برسند یا خیر.
«بازتاب»؛ آرش صفار- در پی محکومیت حمله انصارالله یمن به ابوظبی توسط «آنتونی بلینکن»، وزیر خارجه ایالاتمتحده، «ریچارد گلدبرگ»، عضو «بنیاد دفاع از دموکراسیها» ضمن اشاره به اظهارات «میخائیل اولیانف» در خصوص گرم و دوستانه بودن برخورد دیپلماتهای ایرانی، تلاش برای به نتیجه رسیدن گفتگوهای وین را به معنی «ارائه میلیاردها دلار به ایران برای تأمین مالی حملات بیشتر» توصیف کرد.
نماینده روسیه نزد سازمانهای بینالمللی در وین در واکنش، در توئیتی نوشت «برخی از مردم نمیخواهند از سیاست شکستخورده فشار حداکثری درس بگیرند. وقتی ایرانیها در برابر تکرار این ماجراجویی فاجعهبار تضمین میخواهند، کاملا حق دارند».
موضوع «تضمین» همواره مورد تأکید مقامها و هیئت مذاکرهکننده ایرانی بوده است. ظاهرا این موضوع در جلسات اخیر هیئتها یکی از موضوعات مورد تمرکز بوده است.
این در حالی است که طرف آمریکایی همواره تأکید کرده است که دولت کنونی اختیار قانونی و امکان ارائه تضمین در خصوص عدم تکرار خروج از توافق هستهای را ندارد.
اخیرا «حسین امیرعبداللهیان» در توضیح معنی «تضمین» گفته بود که نباید تحریم جدید علیه ایران وضع شود و تحریمهای لغو شده مجددا در قالب و با نام جدید اعمال شود. او در خصوص راستیآزمایی نیز با اشاره به فرایند صدور نفت و دریافت پول آن از «چند هفته» صحبت کرده بود.
در مقابل طرف آمریکایی با اشاره به اختلاف زمانی ایران و آمریکا، معتقد است راستیآزمایی میتواند طی 48 ساعت انجام شود.
تأکید اولیانف بر محق بودن ایران در پافشاری بر تضمین در حالی است که دستکم در سطح عمومی توضیحی در خصوص مدل پیشنهادی ایران برای تضمین داده نشده است؛ آنچه امیرعبداللهیان از آن سخن گفته است، در واقع همان چیزی است که رئیسجمهور کنونی آمریکا امکان آن را ندارد.
تحقق شروط امیرعبداللهیان به عنوان تضمین، مستلزم تصویب توافقات وین در مجلس و سنای آمریکا است؛ موضوعی که با توجه به ترکیب کنونی نهاد قانونگذاری آمریکا ممکن نیست و در سال 2015 هم ممکن نبود.
باید دید آیا در بازگشت اخیر «باقری کنی» به تهران، چه تصمیمی در خصوص موضوع تضمین که همچنان یکی از موانع حصول توافق است، اتخاذ شده است.